Από τον Πρόλογο του "Ονειροδράματος" του Αυγούστου Στρίντμπεργκ (1849 - 1912 )

...........................................................

Αύγουστος Στρίντμπεργκ
(1849 - 1912 )









Ονειρόδραμα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

...Φωνή: Τι βλέπεις κόρη μου;

Κόρη: Βλέπω πως όλα είν' όμορφα!... Λευκέςς κορφές και γαλανά νερά, πράσινα δάση και χρυσά χωράφια!...

Φωνή: Η Γης είν' όμορφη, όπως τα πάντα που έπλασε ο μεγάλος Βράχμα! Μα ήταν πιο όμορφη στο πρώτο των καιρών ξημέρωμα! Ύστερα κάτι έλαχε... σαν κάποιο παράστράτημα... ή κάποιο σάλεμα τροχιάς... Κάποια ανταρσία ή έγκλημα, που δεν μπορούσανε να μείνουν ατιμώρητα!

...Κόρη: Φεύγω, Πατέρα! Μα έλα κι εσύ!...

Φωνή: Όχι, καλή μου! Κάτω εκεί δεν μπορώ ν' ανασάνω.

Κόρη: Το σύννεφο κυλά!... Βουλιάζω! Πέφτω! Πνίγομαι!... Δεν είν' αγέρας π' αναπνέω, μα υγρασία και καταχνιά! Βαραίνουν πάνω μου και με τραβούν όλο πιο χαμηλά!... Σίγουρα η Γη δεν είναι η πιο καλή από τις σφαίρες τ' Ουρανού!...

Φωνή: Δεν είναι η πιο καλή μα μήτε κι η χειρότερη. Τη λένε Σκόνη. Στροβιλίζεται κι αυτή όπως κι οι άλλες σφαίρες. Συχνά ζαλίζει τους κατοίκους της, και τους κρατάει μετέωρους ανάμεσα στην Ανοησία και στην Τρέλα!... Κόρη μου, θάρρος!... Δεν ειν' για σένα παρά μια δοκιμασία!... Μα χρειάζεται θάρρος!...

Κόρη:  Πέφτω, Πατέρα...