......................................................
Χάινριχ Χάινε (1767-1856)
Μπουρλέσκο Σονέτο
Πώς μια για πάντα θα ’βαζα τελεία
σε τούτη τη μιζέρια, αν στα πινέλα
ήμουν δεξιοτέχνης και μνημεία
μπορούσα να ιστορώ, λαμπρά καστέλλα.
Πώς πακτωλός σωστός θα μ’ ελεούσε
αν γνώριζα βιολί να παίζω ή πιάνο
κι αυθόρμητα ο καθένας επαινούσε
τον ήχο μου τον εύφωνο και πλάνο.
Μα, αλίμονο, στον δρόμο αυτόν που οδεύω
τον Μαμωνά ποτέ δεν θα πετύχω,
μια κι απ’ τις τέχνες όλες θεραπεύω
την πιο ανεπικερδή, ο φτωχός, τον στίχο!
Κι όταν του Βάκχου πίνουν οι άλλοι το ποτό,
ή πρέπει να διψάω εγώ – ή να επαιτώ.
Χ. ΧΑΪΝΕ
αν γνώριζα βιολί να παίζω ή πιάνο
κι αυθόρμητα ο καθένας επαινούσε
τον ήχο μου τον εύφωνο και πλάνο.
Μα, αλίμονο, στον δρόμο αυτόν που οδεύω
τον Μαμωνά ποτέ δεν θα πετύχω,
μια κι απ’ τις τέχνες όλες θεραπεύω
την πιο ανεπικερδή, ο φτωχός, τον στίχο!
Κι όταν του Βάκχου πίνουν οι άλλοι το ποτό,
ή πρέπει να διψάω εγώ – ή να επαιτώ.
Χ. ΧΑΪΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου