"Είναι γλυκιά η έδρα, Πέτρο" του Τάκη Καραγιάννη (www.protagon.gr, 111/1/2014)

..............................................................

Είναι γλυκιά η έδρα, Πέτρο

 

photo: Menelaos Myrillas
@fosphotos.com

του  Τάκη Καραγιάννη

Στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς -και προφανώς και στα κόμματα- υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σαν τον Πέτρο Τατσόπουλο. Φαφλατάδες. Μορφωμένοι και διαβασμένοι, οι οποίοι αντί να χρησιμοποιούν τα πνευματικά τους όπλα για να κατακτήσουν «οχυρά» τα ξοδεύουν άσκοπα απέναντι σε χαμηλά τείχη, τα οποία πέφτουν και με ένα φύσημα.

Το ζουμί όσων έγιναν χθες δεν είναι το «βελούδινο διαζύγιο» των δύο πλευρών, αλλά το ότι ο κ. Τατσόπουλος θα κρατήσει την έδρα του. Και πάλι, αυτό από μόνο του δεν είναι προβληματικό, εάν -σχεδόν- δύο χρόνια πριν ο ίδιος ο βουλευτής δεν είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτο το να πράττει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Διαβάστε τη συνέντευξή του εδώ. Καταφέρεται κατά βουλευτών άλλων κομμάτων, οι οποίοι άφησαν την κοινοβουλευτική τους ομάδα και κράτησαν την έδρα. Το αιτιολογεί κιόλας, λέγοντας πως «χωρίς το κόμμα» δεν θα ήταν δυνατή η είσοδος στη Βουλή.

Ο ίδιος ο Τατσόπουλος συνεργάστηκε με τον Σύριζα για να μπει στη Βουλή. Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να συγκεντρώσει 250.000-300.000 ψήφους πανελλαδικά, κάτι αδύνατο. Το παραδέχεται ο ίδιος στη συνέντευξή του. Και τώρα, αφού έχει γίνει το πρόσωπο των ημερών, αφού δεξιότερα του Σύριζα και προς το κέντρο έχουν αναπτυχθεί σχήματα και πραγματοποιούνται ζυμώσεις, αποχωρεί κρατώντας την έδρα.

Για να πηδήξεις τη μισή Αθήνα δεν πρέπει να έχεις -απαραίτητα- ισχυρούς όρχεις. Για να φανείς συνεπής με τα λεγόμενά του, όμως, είναι απαραίτητο να τους έχεις.

Υ.Γ. Επί της αρχής, υποστηρίζω την απόλυτη ελευθερία των βουλευτών, μακριά από κομματικές πειθαρχίες και αγκυλώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν συζητάμε αυτό. Γίνεται λόγος για τη συνέπεια και τη σοβαρότητα. Το άρθρο θα είχε επιδοκιμαστικό χαρακτήρα, εάν έλειπαν οι προ διετίας δηλώσεις του.