Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

"Υβρις – Άτη – Ανοησία – Νέμεσις – Τίσις" του Αντώνη Παπαγιαννίδη (www.protagon.gr,19/1/2014)

..............................................................

Υβρις – Άτη – Ανοησία – Νέμεσις – Τίσις


 Αντώνης Παπαγιαννίδης

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com
Photo: Panayiotis Tzamaros / Fosphotos.com

Χρωστάμε την επισήμανση στον Στρατή Στρατήγη, αλλά θα μας επιτρέψει να πάμε τον συλλογισμό λίγο παρακάτω. Στην αρχαία τραγωδία, όταν οι θνητοί περνούσαν σε συμπεριφορές Υβρεως – δηλαδή αυθάδειας και υπεροψίας από την αίσθηση δύναμης και κυριαρχίας – ο Δίας μεριμνούσε και τους έστελνε την Άτη – δηλαδή την θεά της σύγχυσης, της παραπλάνησης, της τύφλωσης ακόμη-ακόμη. Το αποτέλεσμα: η Α-νοησία, η χωρίς νόημα συμπεριφορά. Η οποία, όμως, δεν αργούσε να δώσει την θέση της στην παρέμβαση της Νεμέσεως, της θεάς δηλαδή της ανταπόδοσης/της εκδίκησης/της θεϊκής οργής προς τους υπερόπτες. Με την σειρά της, αυτή οδηγεί στην Τίσιν, την απότιση, την τελική ανταπόδοση για το κακό που προέκυψε από την όλη διαδρομή.
Σε τι χρησιμεύει αυτή η υπόμνηση; Ω, από την ερμηνεία/κατανόηση των πολιτικών διαδρομών που, συνεχώς, την έχουμε μπροστά μας μέχρι την προσέγγιση άλλων, χαμηλότερων, μορφών συμπεριφοράς: μηντιακών, τραπεζικών, συνδικαλιστικών… Δείτε για παράδειγμα την Υβρι της εποχής εξόδου του Εκσυγχρονισμού, ή ύστερα του Σεμνά+Ταπεινά που μας προέκυψε Νόμιμο+Ηθικό, αργότερα του «Λεφτά υπάρχουν» + Ωραία Πρόσωπα: όλες, μα όλες οι τόσο ανόμοιες αυτές περίοδοι καβάλησαν καλάμι και (θεώρησαν ότι) διαφεντεύουν τα πάντα, περιήλθαν σε παραζάλη (οι σημιτικοί, οι καραμαναλικοί, οι γαπικοί με τον τρόπο του ο καθείς), περπάτησαν για ένα διάστημα α-νοητα, ύστερα επέπεσε επάνω τους η θεϊκή (=λαϊκή) οργή/Νέμεσις. Δείτε λίγο, σήμερα, τις αντίστοιχες συμπεριφορές!
Ή πάλι, δείτε τα ισχυρά μηντιακά οικοδομήματα, που ετάζουν καρδίας και νεφρούς – που αναγνωρίζουν/λένε/καθοδηγούν/υπαγορεύουν την αλήθεια και (υποτίθεται, νομίζουν, έφθασαν να το πιστεύουν) οδηγούν τις εξελίξεις: κάτι με την Άτη των χρηματιστηρίων ή του υπερδανεισμού, έζησαν την Α-νοησία των τελευταίων χρόνων και τώρα… υφίστανται την Νέμεση της απαξίωσης (ή/και του τραπεζικού στραγγαλισμού, στο φόντο με δικαστικές διώξεις κοκ). Ή μήπως προτιμάτε να κοιτάξτε προς την κατεύθυνση του τραπεζικού πάρτι – όχι, δε, αν θέλετε την γνώμη μας στο επίπεδο golden boys τους οποίους, μηντιακά προσεγγίζοντας, λατρεύσαμε να αντιπαθούμε/μισούμε, αλλά συνολικά στα πυραμιδικά σχήματα δανεισμού τα οποία άκριτα κτίστηκαν και τώρα διαγιγνώσκονται ως NPLs και «εταιρείες ζόμπι» των υπερήφανων τραπεζικών χαρτοφυλακίων. Κι εδώ, στο σημείο της Νέμεσης – πάντως μετά την Ανοησία – βρισκόμαστε.
Αντί για υποσημείωση: το φαινόμενο ανοιχτού πολιτικού κρετινισμού που ξαναζούμε με την επανεμφάνιση της εγχώριας τρομοκρατίας (αναζητήστε και διαβάστε τις προκηρύξεις: ζαλιστικά κείμενα) και μάλιστα με την  τραμπουκοσυμβολική αποστολή σφαιρών σε Προβόπουλο-Πρετεντέρη, κατορθώνει τι; Να συμπτύξει την διαδρομή Ύβρεως-Άτης-Ανοησίας-Νέμεσης σε εξαιρετικά βραχύ διάστημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: