...............................................................
Έτσι, η εκτέλεση της κρατικής ΕΡΤ μπορεί να ερμηνευτεί ως πράξη εκδικητικής μανίας των νεοσυντηρητικών Ταλιμπάν, παραβιάζοντας για να το πετύχουν, ντουζίνες νόμων και άρθρα του Συντάγματος με τον «αέρα»επιστάτη δούλων σε νοτιοαμερικανικές φυτείες. Μπορεί ακόμα να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα μιας νέας,ακόμα πιο αδίστακτης διαπλοκής, επειδή τώρα τελειώνουν τα ψωμιά τους και θέλουν να γεμίσουν όσο περισσότερο μπορεί τα βρώμικα πουγκιά τους.
Μπορεί λοιπόν το κλείσιμο της ΕΡΤ να ερμηνευτεί, και είναι αλήθεια, ως τυπική βαλκανική μορφή αρπαγής δημόσιου χώρου και πλούτου για να παραχωρηθεί σε φίλια ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία θα φροντίσουν να παραμείνουν στο πόστο τους τα ερχόμενα χρόνια οι «επιστάτες», και επιστάτες του διεθνούς κεφαλαίου, που θέλουν να παραμείνει η χώρα μια ελεεινή αποικία.Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ιδίως αν συντρέχουν όλοι αυτοί μαζί, η αντίστασή και ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ, ο ραδιοτηλεοπτικός τους ανταρτοπόλεμος έχει μεγάλη σημασία τόσο για την Ελλάδα όσο και πολύ έξω από τα σύνορά της.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κρίσης, γι’ αυτό και βιώνει με τον πιο έντονο και οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες και τις αντιφάσεις της κρίσης, καθώς και το πισωγύρισμα της ιστορίας που επιχειρείται, νικηφόρα είναι αλήθεια ως τώρα, από τις ελίτ, και ιδιαίτερα απ’ το κομπραδόρικο και παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο.
Τη ίδια στιγμή και για τον ίδιο λόγο αναπτύσσεται και η πιο έντονη αντίσταση σ’ αυτό το πισωγύρισμα. Ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ, επίσης επιτυχημένος ως τώρα, ανέστρεψε το κλίμα ηττοπάθειας που κατέλαβε πολλές κατηγορίες εργαζόμενων, όταν με αφορμή την κρίση και με τους νεοφιλελεύθερους Ταλιμπάν στο τιμόνι, οι παρασιτικές ελίτ της χώρας άρχισαν να απομυζούν και την τελευταία ικμάδα ζωής και δικαιωμάτων τους. Και είναι επιτυχημένος επειδή κράτησαν ψηλά το κεφάλι, επειδή δεν ψέλλισαν διαμαρτυρίες, αλλά πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και συνέχισαν να κάνουν αυτό που ήξεραν, να παράγουν έργο, δηλαδή ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα τέτοιο, που οι Έλληνες δεν είχαν ξαναδεί.
Δεν αρκέστηκαν στις διαμαρτυρίες, έκαναν πράξεις δημιουργικές, έδωσαν σε χειροπιαστή μορφή αυτό το διαφορετικό, το εναλλακτικό έργο. Έδωσαν έμπρακτα τον άλλο ραδιοτηλεοπτικό κόσμο που πολλοί εδώ και δεκαετίες ζητούσαν. Το έκαναν βέβαια με προσωπικό κόστος , σε χρήμα, σε χρόνο, σε εργασία, σε ξενύχτια, σε αγωνίες κ.λπ. Κι εδώ η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταθμίσει την ευθύνη της, πόσο ανταποδίδει σ’ αυτούς που της δίνουν μια φωνή, μια ελπίδα, μια προοπτική,. όταν άρχισαν να περνούν οι δυο πρώτοι μήνες μετά το «μαύρο».
Πέρα από αυτό, ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ ανέδειξε αυτό που διακυβεύεται σήμερα διεθνώς,δηλαδή το ξεπούλημα του δημόσιου χώρου και ηε κμηδένιση των εργασιακών, κοινωνικών κ.ά. δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι ελίτ στην Ελλάδα ξέρουν πως τίποτε πια δεν είναι απλό. Τρέμουν στην ιδέα πως μια μέρα όλα μπορεί να μπουν στη θέση τους και γι’ αυτό αφελώς και απελπισμένα τρέχουν να φτιάξουν νόμους που θα τους απαλλάξουν από τις ευθύνες τους στο μέλλον. Δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να συνεχίζουν το δρόμο που χάραξε ο ευτραφής «αντιπρόεδρος», αλλά μέσα τους ξέρουν πως όλα αυτά είναι εις μάτην. Αν είναι ένοχοι θα απαλλαγούν τόσο όσο και οι συνταγματάρχες.
Αλλά η συνεισφορά του ραδιοτηλεοπτικού ανταρτοπόλεμου δεν τελειώνει εδώ. Ο στραγγαλισμός της κρατικής ραδιοτηλεόρασης γκρέμισε τα όνειρα των αφελών αριστερών που από πίστη ή υπολογισμό θεωρούσαν πως είναι δυνατή η «αλλαγή από τα μέσα», ο σταδιακός μετασχηματισμός του κράτους και της κοινωνίας. Μόλις οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ άρχισαν να μην είναι πια τόσο καλά γιουσουφάκια, τους καρατόμησαν. Για να προσλάβουν βεβαίως εκείνους που μπορούσαν να είναι τέτοια γιουσουφάκια, για να συνεχίσουν να κάνουν ότι έκαναν στο παρελθόν, αλλά πλέον στο νέο μόρφωμα που έφτιαξαν οι ελίτ με τουςεπιστάτες τους. Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα πως στην εποχή του ληστρικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που θέλει τα κράτη εταιρείες και τους εργαζόμενους δουλοπρεπή ανθρωπάκια, σταδιακή αλλαγή από τα μέσα δεν είναι δυνατή.
Αυτό που βέβαια δεν κατάλαβαν οι νεοφιλελεύθεροιΤαλιμπάν είναι πως όταν υπάρχουν κατακτήσεις που πάνε την κοινωνία πιο μπροστά, στην προκειμένη περίπτωση στο πεδίο της ενημέρωσης και του πολιτισμού, παρά τις όποιες πρόσκαιρες αντιξοότητες, η ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Κι όσο οι επιστάτες υψώνουν φράγματα στο ποτάμι της ιστορίας, τόσο πιο πολύ αυτό φουσκώνει και κάποια στιγμή θα σαρώσει ορμητικά κάθε βάρβαρη, οπισθοδρομική και μεσαιωνική ρύθμιση. Κανένα σωσίβιο δεν θα σώσει τους Ταλιμπάν επιστάτες.
Ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος έδειξε και άλλα. Έδειξε για παράδειγμα πως η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική για την εφαρμογή της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής, είναι τα δόντια των ελίτ και των επιστατών τους. Αν κάποια πολιτική δύναμη θέλει να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική, έχει χρέος πρώτα να ξεδοντιάσει τις ελίτ, να τους αφαιρέσει από τα χέρια της μηχανές της μαύρης προπαγάνδας, κάνοντας κάτι απλό. Καλώντας τα ιδιωτικά ΜΜΕ να γίνουν νόμιμα και να πληρώσουν τις εκατοντάδες εκατομμύρια που χρωστούν στους εργαζόμενούς τους και στους έλληνες πολίτες.
Αλλιώς αυτή η εναλλακτική πολιτική δύναμη καμιά εφαρμοσμένη πολιτική που έχει κατά νου δεν πρόκειται να κάνει πράξη, λ.χ. την κατάργηση των μνημονίων, τη μισθολογική πολιτική, τις αλλαγές στην υγεία ή την εκπαίδευση κοκ. Οι επιστάτες θα την πολεμήσουν με νύχια και με δόντια από τα κάστρα των ΜΜΕ που έχουν στήσει παράνομα, καταπατώντας δημόσια περιουσία, με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, στον οποίο συνεχίζουν να προσθέτουν νέα βάρη. Και σε μικρό χρονικό διάστημα είναι πιθανό να τη ρίξουν.
Μπορεί να νομίσει κάποιος πως ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ είναι σημαντικό γεγονός μόνο για τους Έλληνες. Λάθος. Όπως τόνισε ο Μαζάουερ, η Ελλάδα βρέθηκε για μια ακόμα φορά στην εμπροσθοφυλακή της παγκόσμιας ιστορίας και οι Ελληνες εργαζόμενοι στην εμπροσθοφυλακή των εργαζόμενων μεγάλου μέρους του δυτικού κόσμου. Αυτό που στην Ελλάδα γίνεται τόσο ακραία, δραματικά και βάρβαρα γίνεται και αλλού. Γίνεται στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και αλλού.
Πολλοί ανησυχούν, βλέποντας τα σημάδια, ότι θα γίνει και σ’ άλλες χώρες, στις χώρες των Βαλκανίων, ακόμα και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Νοιώθουν ανήσυχοι για την τύχη της δημόσια ραδιοτηλεόρασης στις χώρες τους, γιατί βλέπουν και εκεί, αν και με άλλους τρόπους, το τσουνάμι του νεοφιλελευθερισμού να σαρώνει το δημόσιο χώρο και τα δικαιώματα των πολιτών και των εργαζομένων. Γι’ αυτό και οι φωνές συμπαράστασης προς την ΕΡΤ έρχεται από μυριάδες κατευθύνσεις. Από τους εργαζόμενους στα ισπανικά , πορτογαλικά, γαλλικά κ.ά. ΜΜΕ, από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, την Διεθνή Ένωση Δημοσιογράφων, την Ιταλική Ένωση Δημοσιογράφων, την Ένωση των Γερμανών Δημοσιογράφων, από αρκετές φωνές στο Ευρωκοινοβούλιο και από πολλές πολλές ακόμαδιευθύνσεις. Για να μη μιλήσουμε για τη στήριξη από το εσωτερικό της χώρας. Θα χρειαστούν πολλές σελίδες για να αναφερθούν μόνο τα ονόματα.
Κι επειδή ο πολιτικός χρόνος των νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν τελειώνει, επειδή ότι και να γίνει, ότι και να κάνουν, το πολιτικό τους τέλος έρχεται, ας θυμούνται. Το «μαύρο», που εκτός άλλων συμβολίζει το σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μπορεί να ήταν ο λάκκος που έσκαψαν για την κοινωνία όμως θα θαφτούν οι ίδιοι εκεί μέσα. Και ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ (θα) είναι το καρφί στο πολιτικό τους φέρετρο. Κι αυτό καλό είναι να το θυμούνται οι ομόλογοί τους στο εξωτερικό. Η επικράτηση εναντίον των νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν θα είναι μια νίκη των εργαζομένων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτή τη νίκη ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ έχει και θα έχει πάντα μια δεσπόζουσα θέση.
Ο ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ και το τέλος των νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν
του Μάξιμου Αλιμπέρτη
Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας / FosPhotos
Το κλείσιμο της ΕΡΤ μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς
παράγοντες. Κατ’ αρχήν είναι μια πράξη πολιτικούταλιμπανισμού. Μια
πράξη καταστροφής ενός πολιτιστικού οργανισμού για λόγους πολιτικής
–ιδεολογικής αντεκδίκησης. Τη «σπατάλη» (που εκ των υστέρων αποδείχθηκε
κερδοφορία) και την αδιαφάνεια την ανέχονταν οι «δημοκρατικές»
κυβερνήσεις όσο ήταν το επικοινωνιακό τους γιουσουφάκι. Όταν με το
ξέσπασμα της κρίσης και ιδίως μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ οι εργαζόμενοι
στην κρατική ραδιοτηλεόραση«σήκωσαν κεφάλι» δεν δίστασαν να την
καρατομήσουν. Ο διευθυντής του γραφείου τύπου του Aρχιταλιμπάν το είχε
γράψει ένα χρόνο πριν κλείσει η ΕΡΤ, στις 20/82012, σε σχετικό τουίτ
του: «Τα πρώην πράσινα και νυν ροζ παπαγαλάκια δίνουν τις τελευταίες
παραστάσεις τους».
Έτσι, η εκτέλεση της κρατικής ΕΡΤ μπορεί να ερμηνευτεί ως πράξη εκδικητικής μανίας των νεοσυντηρητικών Ταλιμπάν, παραβιάζοντας για να το πετύχουν, ντουζίνες νόμων και άρθρα του Συντάγματος με τον «αέρα»επιστάτη δούλων σε νοτιοαμερικανικές φυτείες. Μπορεί ακόμα να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα μιας νέας,ακόμα πιο αδίστακτης διαπλοκής, επειδή τώρα τελειώνουν τα ψωμιά τους και θέλουν να γεμίσουν όσο περισσότερο μπορεί τα βρώμικα πουγκιά τους.
Μπορεί λοιπόν το κλείσιμο της ΕΡΤ να ερμηνευτεί, και είναι αλήθεια, ως τυπική βαλκανική μορφή αρπαγής δημόσιου χώρου και πλούτου για να παραχωρηθεί σε φίλια ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία θα φροντίσουν να παραμείνουν στο πόστο τους τα ερχόμενα χρόνια οι «επιστάτες», και επιστάτες του διεθνούς κεφαλαίου, που θέλουν να παραμείνει η χώρα μια ελεεινή αποικία.Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ιδίως αν συντρέχουν όλοι αυτοί μαζί, η αντίστασή και ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ, ο ραδιοτηλεοπτικός τους ανταρτοπόλεμος έχει μεγάλη σημασία τόσο για την Ελλάδα όσο και πολύ έξω από τα σύνορά της.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κρίσης, γι’ αυτό και βιώνει με τον πιο έντονο και οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες και τις αντιφάσεις της κρίσης, καθώς και το πισωγύρισμα της ιστορίας που επιχειρείται, νικηφόρα είναι αλήθεια ως τώρα, από τις ελίτ, και ιδιαίτερα απ’ το κομπραδόρικο και παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο.
Τη ίδια στιγμή και για τον ίδιο λόγο αναπτύσσεται και η πιο έντονη αντίσταση σ’ αυτό το πισωγύρισμα. Ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ, επίσης επιτυχημένος ως τώρα, ανέστρεψε το κλίμα ηττοπάθειας που κατέλαβε πολλές κατηγορίες εργαζόμενων, όταν με αφορμή την κρίση και με τους νεοφιλελεύθερους Ταλιμπάν στο τιμόνι, οι παρασιτικές ελίτ της χώρας άρχισαν να απομυζούν και την τελευταία ικμάδα ζωής και δικαιωμάτων τους. Και είναι επιτυχημένος επειδή κράτησαν ψηλά το κεφάλι, επειδή δεν ψέλλισαν διαμαρτυρίες, αλλά πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και συνέχισαν να κάνουν αυτό που ήξεραν, να παράγουν έργο, δηλαδή ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό πρόγραμμα τέτοιο, που οι Έλληνες δεν είχαν ξαναδεί.
Δεν αρκέστηκαν στις διαμαρτυρίες, έκαναν πράξεις δημιουργικές, έδωσαν σε χειροπιαστή μορφή αυτό το διαφορετικό, το εναλλακτικό έργο. Έδωσαν έμπρακτα τον άλλο ραδιοτηλεοπτικό κόσμο που πολλοί εδώ και δεκαετίες ζητούσαν. Το έκαναν βέβαια με προσωπικό κόστος , σε χρήμα, σε χρόνο, σε εργασία, σε ξενύχτια, σε αγωνίες κ.λπ. Κι εδώ η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταθμίσει την ευθύνη της, πόσο ανταποδίδει σ’ αυτούς που της δίνουν μια φωνή, μια ελπίδα, μια προοπτική,. όταν άρχισαν να περνούν οι δυο πρώτοι μήνες μετά το «μαύρο».
Πέρα από αυτό, ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ ανέδειξε αυτό που διακυβεύεται σήμερα διεθνώς,δηλαδή το ξεπούλημα του δημόσιου χώρου και ηε κμηδένιση των εργασιακών, κοινωνικών κ.ά. δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι ελίτ στην Ελλάδα ξέρουν πως τίποτε πια δεν είναι απλό. Τρέμουν στην ιδέα πως μια μέρα όλα μπορεί να μπουν στη θέση τους και γι’ αυτό αφελώς και απελπισμένα τρέχουν να φτιάξουν νόμους που θα τους απαλλάξουν από τις ευθύνες τους στο μέλλον. Δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να συνεχίζουν το δρόμο που χάραξε ο ευτραφής «αντιπρόεδρος», αλλά μέσα τους ξέρουν πως όλα αυτά είναι εις μάτην. Αν είναι ένοχοι θα απαλλαγούν τόσο όσο και οι συνταγματάρχες.
Αλλά η συνεισφορά του ραδιοτηλεοπτικού ανταρτοπόλεμου δεν τελειώνει εδώ. Ο στραγγαλισμός της κρατικής ραδιοτηλεόρασης γκρέμισε τα όνειρα των αφελών αριστερών που από πίστη ή υπολογισμό θεωρούσαν πως είναι δυνατή η «αλλαγή από τα μέσα», ο σταδιακός μετασχηματισμός του κράτους και της κοινωνίας. Μόλις οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ άρχισαν να μην είναι πια τόσο καλά γιουσουφάκια, τους καρατόμησαν. Για να προσλάβουν βεβαίως εκείνους που μπορούσαν να είναι τέτοια γιουσουφάκια, για να συνεχίσουν να κάνουν ότι έκαναν στο παρελθόν, αλλά πλέον στο νέο μόρφωμα που έφτιαξαν οι ελίτ με τουςεπιστάτες τους. Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα πως στην εποχή του ληστρικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που θέλει τα κράτη εταιρείες και τους εργαζόμενους δουλοπρεπή ανθρωπάκια, σταδιακή αλλαγή από τα μέσα δεν είναι δυνατή.
Αυτό που βέβαια δεν κατάλαβαν οι νεοφιλελεύθεροιΤαλιμπάν είναι πως όταν υπάρχουν κατακτήσεις που πάνε την κοινωνία πιο μπροστά, στην προκειμένη περίπτωση στο πεδίο της ενημέρωσης και του πολιτισμού, παρά τις όποιες πρόσκαιρες αντιξοότητες, η ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Κι όσο οι επιστάτες υψώνουν φράγματα στο ποτάμι της ιστορίας, τόσο πιο πολύ αυτό φουσκώνει και κάποια στιγμή θα σαρώσει ορμητικά κάθε βάρβαρη, οπισθοδρομική και μεσαιωνική ρύθμιση. Κανένα σωσίβιο δεν θα σώσει τους Ταλιμπάν επιστάτες.
Ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος έδειξε και άλλα. Έδειξε για παράδειγμα πως η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική για την εφαρμογή της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής, είναι τα δόντια των ελίτ και των επιστατών τους. Αν κάποια πολιτική δύναμη θέλει να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική, έχει χρέος πρώτα να ξεδοντιάσει τις ελίτ, να τους αφαιρέσει από τα χέρια της μηχανές της μαύρης προπαγάνδας, κάνοντας κάτι απλό. Καλώντας τα ιδιωτικά ΜΜΕ να γίνουν νόμιμα και να πληρώσουν τις εκατοντάδες εκατομμύρια που χρωστούν στους εργαζόμενούς τους και στους έλληνες πολίτες.
Αλλιώς αυτή η εναλλακτική πολιτική δύναμη καμιά εφαρμοσμένη πολιτική που έχει κατά νου δεν πρόκειται να κάνει πράξη, λ.χ. την κατάργηση των μνημονίων, τη μισθολογική πολιτική, τις αλλαγές στην υγεία ή την εκπαίδευση κοκ. Οι επιστάτες θα την πολεμήσουν με νύχια και με δόντια από τα κάστρα των ΜΜΕ που έχουν στήσει παράνομα, καταπατώντας δημόσια περιουσία, με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, στον οποίο συνεχίζουν να προσθέτουν νέα βάρη. Και σε μικρό χρονικό διάστημα είναι πιθανό να τη ρίξουν.
Μπορεί να νομίσει κάποιος πως ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ είναι σημαντικό γεγονός μόνο για τους Έλληνες. Λάθος. Όπως τόνισε ο Μαζάουερ, η Ελλάδα βρέθηκε για μια ακόμα φορά στην εμπροσθοφυλακή της παγκόσμιας ιστορίας και οι Ελληνες εργαζόμενοι στην εμπροσθοφυλακή των εργαζόμενων μεγάλου μέρους του δυτικού κόσμου. Αυτό που στην Ελλάδα γίνεται τόσο ακραία, δραματικά και βάρβαρα γίνεται και αλλού. Γίνεται στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και αλλού.
Πολλοί ανησυχούν, βλέποντας τα σημάδια, ότι θα γίνει και σ’ άλλες χώρες, στις χώρες των Βαλκανίων, ακόμα και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Νοιώθουν ανήσυχοι για την τύχη της δημόσια ραδιοτηλεόρασης στις χώρες τους, γιατί βλέπουν και εκεί, αν και με άλλους τρόπους, το τσουνάμι του νεοφιλελευθερισμού να σαρώνει το δημόσιο χώρο και τα δικαιώματα των πολιτών και των εργαζομένων. Γι’ αυτό και οι φωνές συμπαράστασης προς την ΕΡΤ έρχεται από μυριάδες κατευθύνσεις. Από τους εργαζόμενους στα ισπανικά , πορτογαλικά, γαλλικά κ.ά. ΜΜΕ, από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, την Διεθνή Ένωση Δημοσιογράφων, την Ιταλική Ένωση Δημοσιογράφων, την Ένωση των Γερμανών Δημοσιογράφων, από αρκετές φωνές στο Ευρωκοινοβούλιο και από πολλές πολλές ακόμαδιευθύνσεις. Για να μη μιλήσουμε για τη στήριξη από το εσωτερικό της χώρας. Θα χρειαστούν πολλές σελίδες για να αναφερθούν μόνο τα ονόματα.
Κι επειδή ο πολιτικός χρόνος των νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν τελειώνει, επειδή ότι και να γίνει, ότι και να κάνουν, το πολιτικό τους τέλος έρχεται, ας θυμούνται. Το «μαύρο», που εκτός άλλων συμβολίζει το σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μπορεί να ήταν ο λάκκος που έσκαψαν για την κοινωνία όμως θα θαφτούν οι ίδιοι εκεί μέσα. Και ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ (θα) είναι το καρφί στο πολιτικό τους φέρετρο. Κι αυτό καλό είναι να το θυμούνται οι ομόλογοί τους στο εξωτερικό. Η επικράτηση εναντίον των νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν θα είναι μια νίκη των εργαζομένων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτή τη νίκη ο ραδιοτηλεοπτικός ανταρτοπόλεμος της ΕΡΤ έχει και θα έχει πάντα μια δεσπόζουσα θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου