"Συσσώρευση μίσους" του Απόστολου Διαμαντή (http://www.protagon.gr, 1/7/2013)

...........................................................

Συσσώρευση μίσους*

του Απόστολου Διαμαντή

photo: Daniel Rubio :)@Flickr

Αυτή τη στιγμή αναπτύσσεται ένα σχέδιο αποδυνάμωσης του δημοσίου χώρου: κατάργηση των δημοσίων παροχών υγείας, εκπαίδευσης, ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, πληροφόρησης, κοινωνικής ασφάλισης, πολιτισμού, πρόσβασης στο φυσικό περιβάλλον, μετακίνησης, εργασίας, εθνικής ασφάλειας. Το ελληνικό Δημόσιο είχε πλήρη έλεγχο όλων αυτών των κοινωνικών παροχών, εφόσον, εξαιτίας ιστορικών λόγων, ιδιωτική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ, εκτός από τον τομέα της ναυτιλίας και κάποιες βιομηχανίες. Όλοι οι άλλοι επιχειρηματίες ήταν πάντα κρατικοί αξιωματούχοι και υπήρχαν εξαιτίας της διαπλοκής τους με το κράτος.
Όταν όμως το ελληνικό Δημόσιο αποσύρεται από τις κοινωνικές αυτές παροχές, τίποτα άλλο δεν μπαίνει στη θέση του. Διότι δεν λειτουργεί η αγορά με τον τρόπο που λειτουργεί στην Αμερική ή την Αγγλία. Εδώ όταν το Δημόσιο φύγει όλα μένουν στον αέρα, στο έλεος του πρώτου αεριτζή. Η μεταβίβασή τους σε ιδιώτες τα οδηγεί προφανώς σε αυξήσεις τιμών και σε παροχές δύο ταχυτήτων - σε υποβάθμισή τους για τα λαϊκά στρώματα που δεν θα είναι σε θέση να καλύπτουν το κόστος. Όλα αυτά επομένως που συγκροτούν το περίφημο κράτος πρόνοιας -που είναι η πολιτική παρακαταθήκη της Δυτικής Ευρώπης και συνιστά το θεμέλιο του κράτους δικαίου- εκχωρούνται στην Ελλάδα σε μια διεφθαρμένη ιδιωτική σφαίρα, που έχει μάθει να κερδίζει με τις πλάτες της εξουσίας. Και αν δεν παραδίδεται εκεί, θα παραδοθεί σε ξένους επενδυτές για μια πεντάρα, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για το ελληνικό Δημόσιο- όπως βλέπουμε με την περίπτωση της Cosco ή στη Χαλκιδική.

Για την ελληνική λοιπόν περίπτωση η εκχώρηση αυτή του Δημοσίου γίνεται σε συνθήκες πραγματικής εκποίησης, έτσι ώστε όχι μόνον να καταργείται πλήρως η δημόσια σφαίρα, αλλά να καταργείται και το ίδιο το ανεξάρτητο εθνικό κράτος. Παύει να υπάρχει. Ούτε τον ΦΠΑ δεν είναι σε θέση να ρυθμίσει. Και οι κυβερνήσεις του είναι κάτι σαν κοινοτικά συμβούλια μικρών χωριών, που το μόνο για το οποίο είναι σε θέση να αποφασίζουν πραγματικά είναι ο τρόπος συλλογής των απορριμμάτων.
Ενόψει της εκποίησης του ελληνικού κράτους, ποιο είναι το νόημα των αναλύσεων περί Δεξιάς και Αριστεράς; Εδώ δεν πρόκειται για ιδεολογική διαμάχη. Πρόκειται για ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας, ύπαρξης του ελληνικού κράτους. Το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε ώστε να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, με πολίτες και πολιτικούς που να αποφασίζουν για τις τύχες τους.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα πτώχευσε δεν είναι φυσικά επιχείρημα κατάργησης του κράτους και της δημοκρατίας. Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει τουλάχιστον άλλες 3 φορές -Τρικούπης, Βενιζέλος, Εμφύλιος- και ποτέ δεν έχασε εντελώς την ανεξαρτησία της, ούτε ποτέ διανοήθηκαν οι δανειστές της να της απαγορεύσουν βουλευτικές εκλογές, να καταργήσουν ουσιαστικά το Κοινοβούλιο ή να της επιβάλλουν πλήρη, απόλυτο και ασφυκτικό έλεγχο και των πιο μικρών διοικητικών αποφάσεων. Πάντα η ελληνική κυβέρνηση και επομένως και ο λαός, είχαν τον τελευταίο λόγο. Είχαν στρατό δικό τους και σχολεία δικά τους, καθώς και διοίκηση δική τους. Ούτε καν η κυβέρνηση των συνταγματαρχών δεν ήταν τόσο υποταγμένη στους Αμερικανούς, όσο οι σημερινές μας κυβερνήσεις στη Γερμανία. Ούτε οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις δεν ήταν τόσο πειθήνιες, όσο οι δικές μας μνημονιακές.

Είμαστε μάρτυρες της πλήρους κατάργησης της δημοκρατίας. Κυβερνά μια μειοψηφία τυπικά του 40% και ουσιαστικά του 30%, που εκτελεί αποφάσεις της γερμανικής κυβέρνησης. Υπό το πρίσμα αυτό, οι επερχόμενες εκλογές -οι οποίες θα γίνουν μόλις η παρούσα κυβέρνηση υποχρεωθεί να φέρει στη Βουλή νέα μέτρα- θα έχουν τον χαρακτήρα εθνικής επιβίωσης. Όσοι συνήργησαν στην εκποίηση του ελληνικού Δημοσίου θα πρέπει να ηττηθούν και να αναλάβει μια νέα κυβέρνηση για τη νέα μεταπολίτευση, η οποία θα διακόψει τις συζητήσεις με την τρόικα, θα αναστείλει τις πληρωμές ομολόγων και θα αρχίσει διαπραγματεύσεις για διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους.

Οι πολίτες αυτή τη στιγμή δεν αντιδρούν. Βρίσκονται σε φάση συσσώρευσης μίσους. Η σημερινή ΝΔ έχει μεταβληθεί σε ιμάντα μεταβίβασης νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μακριά από τη λαϊκή πολιτική της παράδοση, η οποία μένει χωρίς έκφραση. Η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει σχέση με τη ΝΔ. Τα σημαντικότερα υπουργεία τα έχουν ένας σημιτικός, ο Στουρνάρας, ένας νεοφιλελεύθερος, ο Μητσοτάκης, ένας ακροδεξιός, ο Άδωνις, και ένας πασόκος, ο Βενιζέλος.

Επομένως, εφόσον η ΝΔ παραδόθηκε στο νεοφιλελευθερισμό, όλος ο πολιτικός χώρος είναι ανοιχτός για εκείνους που θα προτείνουν την ανασύνταξη του ελληνικού δημοσίου χώρου. Το ΠΑΣΟΚ κλείστηκε στο κυβερνητικό κάστρο και υλοποιεί αποτυχημένα μνημόνια. Άρα, θα καταρρεύσει. Το εκτός κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι απαξιωμένο από την προηγούμενη μνημονιακή διακυβέρνηση που διέλυσε την Ελλάδα, άρα δεν έχει παρόν. Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε τροχιά προς τον Σύριζα και επομένως ο πολιτικός χώρος εκτός του κυβερνητικού κάστρου είναι απολύτως ανοιχτός για τον Τσίπρα, ο οποίος παρά τις εντελώς περίεργες δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών, βαδίζει προς την εξουσία χωρίς αντίπαλο. Δεν υπάρχει πια κανείς να λειτουργήσει ως ανάχωμα. Πλην της Χρυσής Αυγής. Μαύρο ανάχωμα.
Η χώρα διαλύεται και πρέπει επειγόντως να σταματήσει η εκποίηση του ελληνικού Δημοσίου και να αλλάξει η διακυβέρνηση. Διαφορετικά η Ελλάδα θα γίνει σύντομα ένα μικρό πέρασμα, ένα τράνζιτ του πιο ληστρικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Χωρίς κράτος.

* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας. 

 * Σχολιάζω: Να δούμε μετά, ποιος θα το συμμαζέψει και πώς...