"Πλάκα τα γαλόνια" της Βένας Γεωργακοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 9/7/2013) και με δικό μου σχόλιο, παρακαλώ!

...............................................................

Πλάκα τα γαλόνια*

της Βένας Γεωργακοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 9/7/2013)

     

Σαμαράς - Κιμούλης το 2009 στην Επίδαυρο

   Λέω ’γώ τώρα. Δέχεσαι να συμμετάσχεις σε κρατικό φεστιβάλ. Της Επιδαύρου. Ας είσαι αντισυστημικός. Και όχι απλώς δέχεσαι, αλλά το επιδιώκεις. Το ζητάς. Κάνεις αίτηση. Καταφέρνεις, μάλιστα, να πάρεις και την καλύτερη μέρα, την πρεμιέρα. Κερδίζεις, έτσι, τεράστια διαφήμιση για την παράστασή σου, που στη συνέχεια ο ιδιώτης παραγωγός σου θα τη γυρίσει -και θα θησαυρίσει- σε δεκάδες πιάτσες ανά τη χώρα. Οχι σαν κάτι άλλα καλοκαίρια, που ανέβαζες παραστάσεις αστείες, σχεδόν ερασιτεχνικές, χωρίς ούτε ένα δελτίο Τύπου για ενημέρωση…

Μεγαλεία, λοιπόν, φέτος ο Γιώργος Κιμούλης. Μέσα στη χαρά του, όμως, δεν υπολόγισε ότι το παιχνίδι στο οποίο πήρε μέρος έχει και κανόνες. Στα εγκαίνια των Επιδαυρίων είθισται να παρευρίσκεται και ο υπουργός Πολιτισμού αυτής της χώρας. Και όταν ο Πάνος Παναγιωτόπουλος πήγε στα καμαρίνια να τον συγχαρεί, έτσι θέλει το τελετουργικό, ξύπνησε ξαφνικά μέσα του ο επαναστάτης. Εβγαλε έξω τις κάμερες και τους φωτογράφους για να μην υπάρξει έστω και μια φωτογραφία μαζί του, που θα μουντζούρωνε τα ανυπότακτα γαλόνια του.

Τον ίδιο, όμως, τον υπουργό τον καλοδέχτηκε. Δεν του άστραψε κάνα χαστούκι για τους μισθούς και τις συντάξεις. Δεν του γύρισε την πλάτη, δεν του ’πε «Φύγε, Πάνο, κρατάω μαχαίρι». Τον φίλησε. Θα ‘παν και καμιά κουβεντούλα, στον ενικό βεβαίως. Ολα τα έκανε ο Κιμούλης. Αλλά πίσω από κλειστές πόρτες. Χωρίς τεκμήρια. Αυτά δεν ήθελε να αφήσει πίσω του. Για να μπορεί την άλλη μέρα να φωτογραφηθεί άσπιλος και αμόλυντος με τον επόμενο πρωθυπουργό. Τον πρωθυπουργό της ψυχής του.

Μετά το μέγα Κιμούλειον μάθημα ανεξαρτησίας, με τι καρδιά ο Γιώργος Λούκος θα συνομιλεί και θα συντρώγει με υπουργούς; Αλλά αυτός, θα μου πείτε, το έργο και την προσφορά του δεν έχει ανάγκη να τα υπογραμμίζει με υποκριτικά πυροτεχνήματα.

Βένα Γεωργακοπουλου

*: Λείπει από το άρθρο της καλής αρθρογράφου η συνέχεια στην άρνηση του πρωταγωνιστή να φωτογραφηθεί με τον υπουργό Πολιτισμού. Στην ερώτηση γιατί δεν φωτογραφίζεται με τον υπουργό απάντησε "δεν φωτογραφίζομαι με πολιτικούς. Μόνο όταν τους παντρεύομαι!...", υπονοώντας φυσικά τον προηγούμενο γάμο του με την τέως πρόεδρο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: πρωταγωνιστής και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ = ένας νέος γάμος; Ποιος ο γαμπρός και ποια η νύφη; Κι αν πρόκειται για γάμο, μήπως θα έπρεπε να μας πληροφορήσουν τι τους έφερε "είς γάμου κοινωνίαν"; Ένα βαθύ αίσθημα χρόνων ή ένας κεραυνοβόλος έρωτας; Με πλήρη έγγαμη συμβίωση; Με όλα τα συζυγικά καθήκοντα; Ή μήπως πρόκειται για έναν από τους λεγόμενους "λευκούς" γάμους που γίνονται για την πρόοδο της περιουσίας του καθενός από τα νιογάμπρια; Και τα συμπεθέρια, λαός-μέλη και εκλογείς του ενός από τη μια και θαυμαστές του πρωταγωνιστή από την άλλη, τι να λένε άραγε; Εκεί στο συνέδριο που ξεκινά σήμερα θα το βάλει κανείς το ζήτημα; Η αριστερά προσφέρεται για γάμους συμφέροντος ή αναζητεί και θα αναζητεί έρωτα αληθινό και ανιδιοτελή για τις συναρπαστικές ιδέες της;...