"Προσδόκιμο" από τον Νίκο Δήμου (www.lifo.gr, 24/10/2012)

..............................................................

Προσδόκιμο

από τον Νίκο Δήμου, www.lifo.gr, 24/10/2012

Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στο Μνημόνιο, λησμονώντας το πιο σκληρό μνημόνιο που (κρυφά και μυστικά) ορίζει πότε και πώς θα φύγουμε από τη ζωή. 

• Η φίλη που πέθανε (μισώ το «έφυγε») πρόσφατα ήταν νέα. Τριάντα χρόνια κάτω από τον μέσο όρο του ελληνικού προσδόκιμου επιβίωσης για τις γυναίκες (82,6).

• Αυτά τα τριάντα χρόνια πού πάνε; Θα τα καρπωθεί κάποια από τις γιαγιάδες που πεθαίνουν «πλήρεις ημερών», όπως γράφει το αγγελτήριο της κηδείας τους. Που σημαίνει (συνήθως) ότι έχουν ξεπεράσει τα εκατό.

• Η φίλη που πέθανε ήταν ταλαντούχα και δημιουργική. Έδινε σε όλους και είχε πολλά να δώσει ακόμα. Οι εκατόχρονες γιαγιάδες είναι συνήθως φυτά – τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής τους. Αδικία!

• Ενάντια σε αυτή την αδικία δεν έχει γίνει ποτέ καμιά διαδήλωση. Η άνιση κατανομή του πλούτου έχει προκαλέσει πλήθος συλλαλητήρια, επαναστάσεις και εξεγέρσεις.

• Έχουν γραφτεί σοφά συγγράμματα (π.χ. το Κεφάλαιο του Μαρξ) και φλογερές προκηρύξεις. Για την άνιση κατανομή των ετών δεν έχει διαμαρτυρηθεί κανείς. Κι όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος από τη ζωή. Το κατά κεφαλήν εισόδημα το πολεμάμε. Την κατά κεφαλήν ζωή;

• Αλλά σε ποιον να διαμαρτυρηθείς; Ποιος είναι υπεύθυνος για το ότι ο ένας πεθαίνει στα 20 και ο άλλος στα 100; Ποιος αποφασίζει πότε και σε ποιον θα έρθει ο καρκίνος;

• Εδώ, βέβαια, πρέπει να εξαιρέσουμε τους πιστούς. Γι’ αυτούς ο θάνατος είναι απλώς μετάβαση σε μια καλύτερη ζωή. Σαν διακοπές σε συννεφάκι. Ή σε πιλάφια με ουρί.

• Αλλά πόσοι είναι αυτοί οι πιστοί; Οι έρευνες δείχνουν πως ακόμα και αυτοί που πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού δεν είναι όλοι σίγουροι για τη μέλλουσα ζωή. Περίπου οι μισοί αμφιβάλλουν. Να μην πούμε και για τους άλλους, που δεν πιστεύουν ούτε στον Θεό.

• Ζούμε την καθημερινότητά μας, ξεχνώντας τον Θάνατο. Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στο Μνημόνιο, λησμονώντας το πιο σκληρό μνημόνιο που (κρυφά και μυστικά) ορίζει πότε και πώς θα φύγουμε από τη ζωή. Και κυρίως: ορίζει το ότι σίγουρα θα φύγουμε. Είναι το μόνο βέβαιο που ξέρουμε για το μέλλον μας.

• Ποιος σουρεαλιστής Θεός έπλασε τον άνθρωπο με πόθο διάρκειας, με πάθος αθανασίας – και με μόνη μελλοντική σιγουριά τον θάνατο; Τον θάνατο, που εκτός από τη μαυρίλα του μηδενός, μας έφερε και τις θρησκείες και τους φανατικούς που πυροβολούν δεκατετράχρονα κοριτσάκια επειδή θέλουν να μάθουν γράμματα...