«Επί νεκρώ μη γέλα»... του Παντελη Μπουκαλα ("Καθημερινή", 6/10/2012)

.............................................................

«Επί νεκρώ μη γέλα»... Του Παντελη Μπουκαλα Να ’ναι καλά ο άνθρωπος που μπήκε  σε κάποιο από τα ιστολόγια και  προσπάθησε να πάει κόντρα στον  χείμαρρο μίσους που είχε αρχίσει  να κατακλύζει το Διαδίκτυο. Βαθιά ε-  νοχλημένος απ’ όσα διάβαζε,  όχι απλώς χαιρέκακα παρά  κανιβαλικά, αρπάχτηκε από ένα ρητό  που φύλαγε η μνήμη του και το σφήνωσε  σαν δικό του σχόλιο ανάμεσα  στα πολλά απαράδεκτα:  «Επί νεκρώ μη γέλα». Αυτό ήταν το  τόσο φρόνιμο, το τόσο ανθρώπι- νο, το τόσο αυτονόητο θα θέλαμε  να πιστεύουμε σχόλιο, με το οποίο  κάποιος, με τα αρχικά του, δοκίμασε  να θυμίσει τα στοιχειώδη σ’  αυτούς που, μεθυσμένοι από την  ίδια τους τη χολή, κορυβαντιούσαν  πάνω από ένα πτώμα. Το πτώμα   ενός αυτόχειρα. Του πρώην βουλευτή  Μαγνησίας και υφυπουργού Λεωνίδα Τζανή. Νωπή ήταν ακόμα η είδηση. Κι  όμως, όσοι συνήθισαν πια  να ξεσπάνε διαδικτυακά και  να απολαμβάνουν την ανώνυμη  ή ψευδώνυμη θρασύτητά τους, είχαν  προλάβει να διαλαλήσουν τη χα- ρά τους που κάποιος «έσπασε»,  «ανοίγοντας το δρόμο για τους επόμε- νους». Είχαν προλάβει να στήσουν  το έκτακτο στρατοδικείο τους:  Πρόεδρος ο εαυτός τους, εισαγγελέας  η εξοχότης τους. Είχαν προλάβει  λοιπόν να κηρύξουν ένοχο τον αυτόχειρα,  επειδή και μόνο το όνομά του αναγρα- φόταν σε κάποια από τις λί- στες που δηλητηριάζουν,  μέρες τώρα, την πολιτική και την  κοινωνία. Δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο  πρώην υπουργός, της εποχής Σημίτη, αυτοκτό- νησε επειδή τον έπνιγε το δίκιο του, επειδή δεν  άντεχε άλλο το διασυρμό ή επειδή τον συνέ- θλιβε το αίσθημα της ενοχής ή ο φόβος  πιθανών αποκαλύψεων. Εκείνο που, δυστυχώς,  ξέρουμε όλοι είναι ότι για μεγάλο κομμάτι και  της κοινωνίας και του Τύπου, το «φερόμενος  ως...» σημαίνει «αποδεδειγμένα ένοχος», το δε  «κατηγορείται για...» είναι συνώνυμο του  «καταδικάστηκε για...». Αλλά και πάλι, τόση ανθρωποφαγική  ωμότητα τρομάζει. Ωστε στο «επί νεκρώ  μη γέλα», που το ’πε κάποιος από τους εφτά  σοφούς και το διέσωσε ο Ιωάννης Στοβαίος,  να πρέπει να προσθέσουμε σαν ξόρκι και  κάτι από τον Μένανδρο,  απειλητικότερα προειδοποιητικό:  «Θνητός πεφυκώς, μη  γέλα τεθνηκότα». Μην περιγελάς τον νεκρό,  γιατί γεννήθηκες θνητός – και θα ’ρθει η σει- ρά σου. Και μάλλον δεν θα ’θελες να υποστείς  όσα χυδαία επιφυλάσσεις στους άλλους. Αλλά τι.  Χρειάζεται μετάφραση;