Ερωτικός Καμπανέλλης του 2005 : από τις "Δύσκολες Νύχτες του κ. Θωμά".-

.........................................................

Ερωτικός Καμπανέλλης του 2005

Θρήνος για το χαμό της αγαπημένης*

"... - πού θα πας το βράδυ, δεν έρχεσαι από το σπίτι;

- Θωμά μου, περιττό να στο λέω, ό,τι χρειαστείς...

- έρχεσαι μαζί μας την Κυριακή στην Ερέτρια;

- η αλβανίδα μου είναι ελεύθερη κάθε Τετάρτη, τη θέλεις;

... ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ παρα πολύ, ευχαριστώ με όλη την καρδιά, όμως αμάν, φτάνει πιααα! σας ορκίζομαι στην ψυχή της Αγγελικής μου πως ούτε φορώ και ξαναφορώ άπλυτα πουκάμισα, άπλυτα σώβρακα, ούτε τρώω και ξανατρώω σε άπλυτα πιάτα, ούτε το σπίτι βρωμάει και ζέχνει! σε σπίτι εκατό περίπου τετραγωνικών και με εσωτερικό φωταγωγό μία και μόνη κατσαρίδα κυκλοφορεί!

...τι να κάνουμε; αφού παντρεύτηκα την καλύτερη, φυσικό είναι να με βλέπουνε τώρα σαν άτομο μειωμένης αξίας... και δε σου κρύβω ότι ολίγον με είχανε πρήξει!

- τι υπέροχος χαρακτήρας!

- τι κυρία!

- τι νοικοκυρά!

- τι χρυσοχέρα!

ώσπου σε ματιάσανε και μας προκόψανε!...εν πάση περιπτώσει δεν μπορώ να ισχυριστώ πως η κατάσταση είναι όπως όταν ήσουν εδώ... αλλά δεν είναι και για κλάματα! θα άφηνα εγώ το σπίτι σου απεριποίητο; θα έκανα τέτοια ασέβεια; μέρα παρά μέρα είμαι με το ξεσκονόπανο στο χέρι και δεν αφήνω ίχνος! δεύτερον: τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα περνώ όλο το σπίτι με την ηλεκτρική σκούπα, και σφουγγαρίζω και το μπάνιο... τρίτον κάνω τακτικά τη μπουγάδα ... στο σιδέρωμα δε, έχω γίνει ξεφτέρι, σε τρώω (σαν παιδί που χαίρεται έως δακρύων για τα κατορθώματά του) ... αλλά;! ... τι νόμιζες, πουλάκι μου, ότι μόνο εσύ μπορείς; (σοβαρεύει απότομα) ...ευτυχώς ε; αλλιώς τι θα 'κανα; διότι εμένα, κατά βάθος, σκασίλα μου κι η πάστρα κι ό,τι μπορεί να φαντάζονται η Μίκη και η Ρίκη! εγώ καρδούλα μου με τη σκούπα και το ξεσκονόπανο παλεύω με το δράμα μου! μόνο εγώ νιώθω τι σημαίνει να πιάνει σκόνη κι αράχνες το σπίτι μας... δεν μπορούν να δουν πως η σκόνη πέφτει στα μαλλάκια σου, στα μάγουλα, στο φόρεμα, στα χεράκια σου... δεν το διανοούνται ποσο πολύ είσαι εδώ... γι' αυτό και δόστου ξανά-μανά...
- υπομονή Θωμά μου, υπομονή, ο χρόνος είναι γιατρός, ο χρόνος όλα τα...
όχι εμένα!! να μη μου κάνει τίποτα εμένα ο χρόνος και να με αφήσει ήσυχο, εμένα μ' αρέσει όπως είμαι, με τον πόνο μου, με τις κουτουράδες μου... δηλαδή τι εννοούν;... να την ξεχάσω και να την χάσω ολοωσδιόλου; ... να στερηθώ και τις διαλείψεις μου και τις παράνοιές μου; γιατί; δεν είναι δώρο Θεού η παράκρουση πως έχει πάει για βαφή μαλλιών και δαιμονίζομαι που αργεί...; ή πως πήγε τη βόλτα της στα μαγαζιά λόγω των εκπτώσεων, άνοιξαν αιφνιδίως οι ουρανοί, και ανησυχώ μην έφυγε χωρίς ομπρέλα...; γιατί να στερηθώ τέτοιες πλάνες - που δυστυχώς ζούνε λίγες στιγμές;!... όμως λίγες-ξελίγες εγώ τις θέλω...!
...τελικά, δίνω αγώνα εγώ εδώ μέσα Αγγελική... έχει αλλάξει πολύ και ο κόσμος και το σπίτι και όλα... πώς να σου το εξηγήσω...; δεν είναι πια τόσο χειροπιαστά όπως πριν... κι ώρες ώρες είναι σα να τα βλέπω σε φωτογραφίες, σαν να τα θυμάμαι απλώς! ακόμα κι αυτά που κάνω ο ίδιος... πάω ας πούμε στην κουζίνα να κάνω τον καφέ μου και είναι σαν να με βλέπω που πάω στην κουζίνα, που τον ψήνω, που τον σερβίρω, που τον πίνω καπνίζοντας... δηλαδή, πώς είναι άμα θυμάσαι κάτι που έκαμες προχθές; ε, έτσι ακριβώς!...

 

*: από τον μονόλογο "Οι δύσκολες νύχτες του κ. Θωμά" / τελευταίο μονόλογο και τελευταίο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη (2005) που θα παίζεται τα Σαββατοκύριακα μέχρι και τις 4 Νοεμβρίου 2012 στον Χώρο Τέχνης "Ιδιόμελο" σε ενιαίο πρόγραμμα με τον πρώτο του μονόλογο "Αυτός και το παντελόνι του" (1957). Δες και idiomelo.blogspot.com και Ιδιόμελο - χώρος τέχνης στο facebook.