"Aξιος διάδοχος του Γιώργου" του Στεφανου Κασιματη (kassimatis@kathimerini.gr, 5/10/2012)

...........................................................

Aξιος διάδοχος του Γιώργου

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

 

Υπάρχει ένας τύπος ανθρώπου, τον οποίον οι πάντες γύρω του θεωρούν έξυπνο -με την κοινώς νοούμενη έννοια του όρου-, ενώ συγχρόνως τον έχουν ικανό ανά πάσα στιγμή για τη μεγαλύτερη ανοησία. Τέτοιος τύπος είναι ο πρόεδρος ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος. Θυμηθείτε μόνον πώς κατέστρεψε τον υποτιθέμενο περίπατό του προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2007, εξαιτίας της παράλογης και αμετροεπούς αντίδρασής του σε ένα περιστατικό, το οποίο θα είχε ξεχαστεί το πολύ τη μεθεπομένη, αν εκείνος δεν είχε αντιδράσει. Και αν δεν αρκεί μόνον αυτό, θυμηθείτε την τραγική αφέλεια της απόπειράς του να επιβληθεί «ως συνταγματολόγος» στο Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε.

Υπό το πρίσμα αυτό, δεν θα μου προξενούσε μεγάλη κατάπληξη αν, με κάποιο τρόπο του οποίου τα αποτελέσματα δεν θα επιδέχονταν αμφισβήτηση (υπνωτισμός, ορός της αλήθειας, waterboarding κ.ά.), διαπιστωνόταν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να παρουσιάσει το «χαμένο» USB με τους μεγαλοκαταθέτες της Ελβετίας μόνο και μόνο για να τη σπάσει στον Στουρνάρα. Να είδε, δηλαδή, ότι οι Financial Times ρώτησαν τον υπουργό Οικονομικών για ένα θέμα το οποίο ο τελευταίος αγνοούσε και να σκέφθηκε: «Α, να μια ωραία ευκαιρία να του δείξω εγώ!» Γιατί όχι; Oπως προ εβδομάδος, όταν έστειλε τους... Πρωτόπαπα και Κουτρουμάνη στο υπουργείο Οικονομικών για ενημέρωση και έπειτα διαμαρτυρόταν ότι η ενημέρωση ήταν ελλιπής.

Δεν τα λέω αυτά αστειευόμενος· τα λέω μάλλον μεταξύ σοβαρού και αστείου. Ακριβώς επειδή όσο περισσότερο βλέπουμε τον Β. τον Βενιζέλο να λειτουργεί πολιτικά εκτός του προστατευτικού πλαισίου της Μεταπολίτευσης, τόσο εμφανέστερο γίνεται ότι, όπως πολύ συχνά συμβαίνει και με τα παιδιά μιας ορισμένης ηλικίας, έτσι και με τον πρόεδρο δεν είναι ποτέ σαφής η γραμμή που χωρίζει το αστείο από το σοβαρό. Διότι ειλικρινά αναρωτιέμαι μήπως αστειεύεται όταν καταγγέλλει ως «απόπειρα αποσταθεροποίησης της χώρας» την κριτική που του ασκείται για τους χειρισμούς στο επίμαχο θέμα της λίστας. Ανεξαρτήτως της όποιας αξίας των στοιχείων που υπάρχουν στην περιλάλητη λίστα, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το χειρότερο που μπορεί να κάνει με αυτήν ένα αναξιόπιστο πολιτικό κατεστημένο είναι να την κρύψει. Γιατί τότε ο καθένας δικαιούται να φαντάζεται όποιον δράκο θέλει. Πώς μπορεί, λοιπόν, να παριστάνει ο Β. ο Βενιζέλος ότι δεν το καταλαβαίνει αυτό; Για να κλείσω όμως με κάτι το θετικό, από την υπόθεση αυτή ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον αναδεικνύεται άξιος διάδοχος του Γιώργου...

Το ΠΑΣΟΚ μέσα μας

Eλαβα από φίλο της στήλης το κάτωθι: «Αγαπητέ, αφού “όλοι μαζί τα φάγαμε” και αφού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήμασταν “όλοι μαζί ΠΑΣΟΚ” την τελευταία τριακονταετία, ακολουθώ τον Γιάννη Ραγκούση στον δρόμο που χάραξε: παραιτούμαι και εγώ από το ΠΑΣΟΚ που έχω μέσα μου, όπως όλοι μας. Εσύ;» Με την εύστοχη ειρωνεία του, ο αναγνώστης θίγει την ουσία του προβλήματος μας: παρά την υπέροχη και αξιέπαινη προσπάθεια που καταβάλλει η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για την εξάλειψή του, θα χρειαστούν χρόνια για να υποχωρήσει η νοοτροπία που δημιούργησε. «Δώσε μου μια γενιά και η Σοβιετική Eνωση θα είναι δική σου», φέρεται να είπε κάποτε ο διαβόητος Λαβρέντι Μπέρια στον Στάλιν. Το ΠΑΣΟΚ την είχε αυτή τη γενιά ολόκληρη. Να δούμε πώς θα ξεμπλέξουμε...