Τα παραμιλητά του Τιθωνού - ποίημα του Δ.Π.Παπαδίτσα (1922 -1987)

...........................................................

  Δ.Π.Παπαδίτσας 

      (1922-1987)

 Τα παραμιλητά του Τιθωνού*

Ποιος με κοιτάει; ξυπνάει μέσα στο χνούδι μου ένα ρίγος

και του πουλιού είμαι η χόρταση στην αντηλιά

μες στη σιωπή μου αρχίζει η ανθοβολή και ο τρύγος

κι ο καρπός δένει στην ελιά.

Καμπύλο είναι το βλέμμα μου τ' άστρο με τ' άστρο ως δένει

και τ' όνειρό μου μαγνητίζει φωτεινές τροχιές

είναι η φωνή μου με το ηλιόκαμα ζευγαρωμένη

κι ό,τι μου δίνει η κάψα μού το παίρνπουν οι βροχές.

Ξέρεις ετοιμοθάνατο ον, το μυστικό είναι πως

ό,τι πεθαίνει μέσα μας έξω μας είναι φως.

                                                     

                                                  *

Όλες οι αισθήσεις μου μαζί στον ήλιο αεροτρεμίζουν

σαν φύλλα που στο πέταγμά του  τράνταζε ο ερωδιός

άρπα μονόχορδη το σώμα μου το φωτοαγγίζουν

τα ρημαγμένα ουρανόδάχτυλα της Ηώς.

                                                   *

Πέτα όπου θες, τι τα 'χες τα νιοφύτρωτα φτερά

κι εντός σου έχεις τη δύναμη για να σηκώσεις και όρη

σ' αγκάθια και σε βάτα μέσα αστραφτερά

γίγαντα η μέρα από ψηλά σ' εκυοφόρει.

Να 'σαι της νύχτας - ρώταγε η ερωτοδότρα αυγή -

να 'σαι της νύχτας το ένστιχτο κι η αγρύπνια;

κι αν η ψυχή σου λαχταράει με ένα άσμα σου να βγει, 

σαν Ενδυμίωνα σου 'δωσαν για θάνατο τα ενύπνια.

Ξέρεις ετοιμοθάνατο ον; το μυστικό είναι πως

ό,τι πεθαίνει μέσα μας έξω μας είναι φως.

                                                    *

Είπα δεν έχω πια φωνή κι ούτε με φύτεψε ον

είναι σαν να με γέννησαν ερωτοανάσες θεών.

Ο καθείς έχει δυο φτερά για να πετά εδώ κάτου

ο θεός εχτές που τα 'δωκε τα θέλει αύριο δικά του.

Όσο πετάω και τραγουδώ ποτέ δεν θα πεθάνω

κι όλα αν αλλάζουν γύρω μου, εγώ στο δέντρο επάνω

θα 'μαι μονάχα μια φωνή στη φύση που απεκρίθη

ο κόσμος είναι ανάμνηση που αρχίζει από τη λήθη.

Νεβρόπολις Ταυρωπού

Καλοκαίρι 1984

από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ"

της "ΑΥΓΗΣ" (30/8/2012) με ανθολόγο 

του Αυγούστου τον Κωστή Θεοδωρόπουλο


*:    Τιθωνός

 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Τιθωνός κατά την ελληνική μυθολογία ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς· τον αγάπησε η Ηώς και οι θεοί του χάρισαν την αθανασία αλλά όχι και την αιώνια νεότητα.

Η Ηώς απήγαγε τον Τιθωνό μαζί με τον Γανυμήδη, κατά μία εκδοχή, για να τους καταστήσει εραστές της. Ο Τιθωνός και η Ηώς απέκτησαν μαζί δύο τέκνα, τον Μέμνονα και τον Ημαθίωνα. Ωστόσο, όταν ο Δίας κράτησε τον Γανυμήδη για τον εαυτό του, η Ηώς τον παρεκάλεσε να κάνει τον Τιθωνό αθάνατο, αλλά ξέχασε να του ζητήσει να τον διατηρήσει και νέο. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας, κι έτσι η Ηώς, που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που απλώς μιλά ακατάπαυστα, ανίκανο για νεανική δράση: το έντομο αυτό είναι ο τζίτζικας^[1] ή σύμφωνα με άλλες ιστορίες, η ακρίδα^[2].

Ορισμένοι μυθογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Τιθωνός είχε στη γη και μία θνητή σύζυγο, την Κισσία.

• Ο αστεροειδής 6998 Τιθωνός (6998 Tithonus), που ανακαλύφθηκε το 1977, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτόν αθάνατο πρίγκηπα.
• `Ενα νεοανακαλυφθέν ποίημα της Σαπφούς για τον Τιθωνό είναι το τέταρτο πλήρως σωζόμενο ποίημά της. Πρωτοδημοσιεύθηκε από τον Martin West στο Times Literary Supplement, 21 ή 24 Ιουνίου 2005.
• Ο μύθος ενέπνευσε το ποίημα Tithonus (αρχικώς Tithon) του Άλφρεντ Τέννυσον (1859), από ένα στίχο του οποίου ο Άλντους Χάξλεϋ έδωσε τον τίτλο After Many a Summer Dies the Swan σε ολόκληρο μυθιστόρημά του (1939).
• Και ένα ομώνυμο επεισόδιο ("Tithonus") της τηλεοπτικής σειράς Χ-files έχει υπόθεση εμπνευσμένη από τον αρχαίο μύθο.