Και μόνο την αλήθεια...
Tου Παντελη Mπουκαλα
Κάθε θαύμα τριήμερο. Και πρέπει να ’ναι μεγάλο για να κρατήσει τριάντα μέρες αντί για τρεις. Και ούτε καν τριάντα. Να, δεν πάει μήνας αφότου ο κ. Σαμαράς, σε μίνι διάγγελμά του, με το οποίο εγκαινίαζε την προεκλογική του εκστρατεία, έδινε και την εξής διαβεβαίωση, με το γνωστό του ύφος, όπου το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο λειτουργεί, σε μια παράδοξη γραμματική, σαν υπερθετικός βαθμός του πρώτου ενικού: «Ηταν σκληρή η διαπραγμάτευση για το καινούργιο δάνειο. Απορρίψαμε τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, που θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη φορολόγηση των πάντων». Για να συμπεράνει, αντιλόγου μη υπάρχοντος: «Με δυο λόγια, παλέψαμε για να αποτρέψουμε πρόσθετη ύφεση, πρόσθετη ανεργία, πρόσθετα λουκέτα». Αυτά στις 8 Φεβρουαρίου. Και να που ο αντίλογος ήρθε. Από την ίδια τη ζωή, όπως συνηθίζουμε να λέμε όταν διολισθαίνουμε στον ανθρωπομορφισμό. Και είναι αποστομωτικός. Με πρωτοσέλιδα και ειδικά αφιερώματα στα δελτία ειδήσεων. Που μας πληροφορούν ότι τον Ιούνιο οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων θα αυξηθούν κατά μέσο όρο έως 40%. Και θα συμπαρασύρουν προς τα πάνω
είκοσι φόρους, ανάμεσά τους και το τέλος ακίνητης περιουσίας, που αποδείχθηκε πως είναι ο μέγας έρωτας της κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι την ίδια στιγμή που ο κ. Σαμαράς μάς διαβεβαίωνε ότι απέτρεψε τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, η αύξηση αυτή είχε ήδη αποφασιστεί, όπως θα όφειλε να γνωρίζει ένας συγκυβερνών αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανός μέλλων πρωθυπουργός. Αφού προβλεπόταν από το νέο Μνημόνιο. Το οποίο, όπως και με αυτήν την υπόθεση αποδεικνύεται, είναι διαπραγματεύσιμο όσο και οι Δέκα Εντολές. Και το οποίο, όπως επίσης αποδεικνύεται, δεν το διάβασαν πολλοί, και όχι μονάχα ο κυνικά «ειλικρινής» κ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος, υποθέτοντας ότι δικαιούται να ανταμειφθεί για την αναγνωστική του αδιαφορία, σκέφτηκε να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, για να υποχωρήσει τελικά μπροστά στους άλλους δύο ογκόλιθους της συνέπειας και του σοσιαλισμού. Κατάντησαν λοιπόν ορφανές νοήματος οι ηρωικές δηλώσεις. Τις διαθέτουμε πάντως και σε χαρτιά (που μένουν - δεν μένουν) και σε φιλμάκια, που μένουν, αυτά αποτελούν τεκμήρια στην ηλεκτρονική δημοκρατία μας. Αν λοιπόν το εν αποσυνθέσει ΠΑΣΟΚ είχε σε τίποτα να ελπίζει κι αν δεν ήταν τόσα τα ανομήματά του, θα μπορούσε, αντί άλλου προεκλογικού αγώνα, να φτιάξει ένα φιλμάκι με τον κ. Σαμαρά ομιλούντα τον λόγον της αληθείας και μόνον της αληθείας. Περί αντικειμενικών και άλλων τινών. Και να προβαλλόταν κυρίως εκείνη η περικοπή με τον πρόεδρο να λέει: «Με ξέρετε. Δεν ψάχνω χειροκροτήματα για μια βδομάδα». Ποια βδομάδα. Ούτε για δυο μέρες δεν ήταν. Κάτι ήξερε λοιπόν ο κ. Αβραμόπουλος που είχε σπεύσει ήδη τότε να εγκωμιάσει τον πρόεδρό του με ειδική ανακοίνωση. Των φρονίμων τα παιδιά... | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου