............................................................
Πληκτική ελαφρότητα
Της Πόπης Διαμαντάκου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012
Αλλάζει ο κόσμος. Αλλάζει η Ελλάδα. Προσπαθεί να αλλάξει και η τηλεόραση. Προς το παρόν με αναδιάρθρωση των προγραμμάτων και μετακίνηση εκπομπών. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι άλλη αντίληψη και ποιότητα λόγου.
Αραγε μπορούν οι επαγγελματίες που παραμένουν στην τηλεόραση αυτή την εποχή να αντιληφθούν ότι, εκτός από τις μειώσεις στις αμοιβές τους και την αλλαγή του ωραρίου τους, συμβαίνουν και άλλα πολύ σοβαρότερα γύρω τους; Μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν απέναντί τους πλέον ένα κοινό με πολύ διαφορετικές ανάγκες και διαθέσεις από αυτές που είχε όταν μεσουρανούσαν στα προγράμματα της μαζικής αφασίας; Πάντως το παράδειγμα που αλιεύσαμε από την εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη δείχνει ότι η αμεριμνησία συνεχίζεται.
Η Ελένη είναι η πρώτη που μετακινήθηκε από το πρωινό στο μεσημεριανό πρόγραμμα για λόγους οικονομίας του καναλιού. Ζώνη χαρακτηρισμένη τα προηγούμενα χρόνια από εκπομπές οι οποίες απλώς έπαιρναν τη σκυτάλη από τα πρωινάδικα και συνέχιζαν να υπηρετούν με πιο… hard core ύφος το ίδιο λαϊφστάιλ. Πάντως η αλλοτινή πρωινατζού το ξεκαθάρισε στην πρώτη ευκαιρία, ότι τέτοιου είδους τηλεόραση δεν κάνει - προκαλώντας την έντονη αντίδραση κυριών οι οποίες είχαν θητεύσει στη μεσημεριανή ζώνη και αισθάνθηκαν προσβεβλημένες.
Με μια ελαφρά τροποποίηση του περιεχομένου του πρωινάδικού της συνέχισε την ίδια εκπομπή, προσκολλημένη στις ίδιες πάντα μανιέρες, δηλαδή γελάκια, γλύκες, «απορίες» λόγω της παροιμιώδους άγνοιας που προβάλλει ως το απόλυτο τηλεοπτικό προσόν της και τις οποίες θεωρεί ταυτισμένες με την τηλεπερσόνα της και ικανές να της διασφαλίσουν την τηλεοπτική της μακροημέρευση. Μπορεί.
Εμείς πάντως παρακολουθήσαμε τη συνέντευξη που πήρε από τον Κώστα Αρζόγλου και την κόρη του Ορόρα, ένα όμορφο, μελαχρινό κορίτσι, που κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο δίπλα στον πατέρα της. Θα ανεβάσουν το έργο «Ζουβέ - Ελβίρα». Ενδιαφέρουσα επιλογή για πατέρα - κόρη, που θα ερμηνεύσουν τη σχέση δασκάλου - μαθήτριας.
Προφανώς και δεν περιμέναμε να γνωρίζει η κ. Μενεγάκη το έργο και τον Ζουβέ. Δεν είναι εκεί το θέμα. Αντιθέτως, συχνά είναι καλύτερο ο ερωτών να μην έχει τις γνώσεις του ερωτωμένου για να μπορεί να εκμαιεύσει με τις απορίες του ζητήματα που θα αφορούν περισσότερο το κοινό.
Ωστόσο, όταν ο ρόλος της «αδαούς» γίνεται μανιέρα της παρουσιάστριας, παύει πλέον να την απασχολούν οι καλεσμένοι και τι διαφορετικό μπορεί να αναδείξει κάθε φορά και μένει προσκολλημένη, «παγωμένη» στην αναπαραγωγή του καθιερωμένου τηλεοπτικού εαυτού της.
Εν προκειμένω, ο Κώστας Αρζόγλου με την κόρη του πρόσφεραν μια ιδανική ευκαιρία να συζητηθεί η σχέση πατέρα - κόρης, εξίσου ισχυρή και καθοριστική με εκείνη της μάνας με την κόρη, περισσότερο άγνωστη και μάλιστα μέσα από μια πολύ ιδιαίτερη οπτική, αυτή της σχέσης δασκάλου με μαθήτρια.* Σχέσεις με χίλιες πτυχές, βαθιά ανθρώπινες. Θέμα με μεγάλο κοινωνικό ενδιαφέρον και πάντως σημαντικότερο από τα κουτσομπολίστικα περί ερωτικών σχέσεων και χωρισμών, προς τα οποία έσπευσε να στραφεί η παρουσιάστρια, θεωρώντας τα προνομιακό της πεδίο. Αφόρητα πληκτική πλέον.
Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και το μόνο που απέμεινε ήταν ότι το φιλοθέαμον είδε την όμορφη, άγνωστη κόρη του Κώστα Αρζόγλου. Τροφή αποκλειστικώς για την περιέργεια.* Που σημαίνει ότι παρά τις δηλώσεις τής κ. Μενεγάκη ότι «δεν κάνει κουτσομπολευτικές εκπομπές», κάνει ακριβώς αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν «διαβασμένη», όχι για τον Ζουβέ, αλλά για το πώς θα αξιοποιήσει την ευκαιρία που της πρόσφεραν οι καλεσμένοι της να αναπτύξει την κοινωνική και συναισθηματική πτυχή της ισχυρής σχέσης πατέρα και κόρης.
Ενα μόνο μικρό παράδειγμα για το πώς η πεισματική προσκόλληση μιας παλιάς τηλεόρασης στο αναμάσημα του ξεπερασμένου εαυτού της θα καταλήξει με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό και την απεμπόληση εν τέλει των αλλοτινών προτύπων που δεν κατάφεραν να εξελιχθούν στον χρόνο.
*σχολιάζω: Αχ, κυρία Διαμαντάκου μας, είστε σίγουρη ότι και ο κ. Αρζόγλου με την όμορφη κόρη του είχε την πρόθεση να συζητήσει τη σχέση πατέρα - κόρης ή δασκάλου και μαθητή; Την δουλειά του ήθελε να διαφημίσει, όπως όλοι που θέλουν να προωθήσουν ("να προμοτάρουν" επί το ελληνικότερον τελευταίως) τις καλλιτεχνικές τους - ιδιαίτερα τις θεατρικές ή τραγουδιστικές - δημιουργίες. Για να μην πω "τα μαγαζιά" που τις στεγάζουν.
Έτσι θα έπρεπε, επιπλέον, να κρίνετε και την κίνησή του να πάει στην εκπομπή της κ. Μενεγάκη, κίνηση που μάλλον θα έπρεπε να την χαρακτηρίσουμε αφελή ως προς την αποτελεσματικότητά της. Γιατί αν η καλύτερη διαφήμιση στο θέατρο είναι όπως ισχυρίζονται οι του "ποιοτικού" θεάτρου (και σ' αυτό ανήκει το έργο "Ζουβέ-Ελβίρα"), η λεγόμενη "από στόμα σε στόμα" των θεατών, μάλλον αποτρεπτικά θα λειτουργήσουν οι πρώτοι θεατές που παρακινούμενοι από την εκπομπή της κ. Μενεγάκη θα σπεύσουν να δουν την παράσταση. Θα βαρεθούν και θα πλήξουν. Δεν είναι έργο για τα γούστα τους. Ούτε ταιριάζει στην εικόνα (στο "ίματζ" - άλλη ελληνική λέξη του συρμού) που έχουν "καταναλώσει" και συνηθίσει οι θεατές του "τηλεοπτικού" Αρζόγλου. Οπότε και ο ίδιος θα πρέπει να ελεγχθεί ως επιμένων στην συνεχιζόμενη αμεριμνησία και αφασία στο βωμό της οποίας "θυσιάζει" ποιοτικό ρεπερτόριο και τη σοβαρότητα των εγχειρημάτων του. Εκτός και αν με τοιαύτας τιμάς θα περιποιηθεί και το πόνημά του στο θέατρο. Να γίνει δηλαδή το έργο, εύπεπτο εργάκι για καταναλωτές-τηλεθεατές. Οπότε και πάλι η "άλλη αντίληψη" και ο "άλλος λόγος" δεν θα τον αφορά ούτε και στο θέατρο, όπως και στην τηλεόραση. Πληκτική ελαφρότης και εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου