Aπό τα "λήμματα" Του Βασίλη Παπαβασιλείου ("ΤΑ ΝΕΑ", Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012) Και ξανά ένα τραγούδι του Σαββόπουλου από "άλλες" εποχές για το οικόπεδο "Ελλάδα"...

.............................................................

Aπό τα "λήμματα"

Του Βασίλη Παπαβασιλείου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

...έδαφος. Περίπου δύο αιώνες φτάνουν. Το πρώτο μέρος της ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους (1828-2010) ήταν αφιερωμένο σ' αυτό. Για την απελευθέρωσή του, για την καλλιέργειά του, για τη δόμηση, για τη χαρτογράφηση, για την κτηματογράφηση, χύθηκαν ποτάμια αίμα, ιδρώτας και δάκρυα, ξοδεύτηκε άπειρη φαιά ουσία για ανιδιοτελείς (κατά κανόνα, άκαρπους) σχεδιασμούς (το μικρότερο ποσοστό) και δόλιες καταπατήσεις (η μερίδα του λέοντος). Πάνω του έδωσαν αιματηρές μάχες η ανεύρετη νομιμότητα με την ακατανίκητη αυθαιρεσία. Αρκετά πια! Ο,τι έγινε έγινε! Βέβαια, εθνικό κτηματολόγιο δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε, αλλά τι να πρωτοκάνει κανείς μέσα σε δύο αιώνες; Τέρμα τώρα όλ' αυτά! Η επόμενη φάση της εθνικής μας ζωής ανήκει στο υπέδαφος και στον βυθό της θάλασσας. Καιρός ήταν. Το έδαφος μάς ταλαιπώρησε αφάνταστα ώσπου να το καταντήσουμε οικόπεδο (βλ. λήμμα)...

 ...οικόπεδο. Κοινόχρηστη λέξη άρρηκτα δεμένη με την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας. «Πωλούνται οικόπεδα, πέντε λεπτά από την Ομόνοια, φως, νερό, κτλ». Μπορεί να φανταστεί κανείς τη δεκαετία του '60 χωρίς τη διαφήμιση αυτή; Σήμερα ο όρος επιστρέφει περιβαλλόμενος την αίγλη που συνοδεύει λέξεις όπως «ανάπτυξη», «αυτοδυναμία», «πατάτα», κ.ά. Υπεύθυνος για την ιστορική επαναφόρτισή του είναι ο παράγοντας υπέδαφος. Ολα δείχνουν ότι το υπέδαφος και ο υποθαλάσσιος χώρος προοιωνίζονται ένα λαμπρό μέλλον για τη χώρα. Το απαξιωτικό «άνθρακες ο θησαυρός» μοιάζει να ανατρέπεται μέσω του κυριολεκτικού «υδρογονάνθρακες, τι θησαυρός!». Καλώς ή κακώς η γλώσσα δεν είναι ανεξάντλητη, γι' αυτό και οι σχετικές προκηρύξεις κάνουν λόγο για «χερσαία και υποθαλάσσια οικόπεδα» όπου μέλλει να διεξαχθούν οι πρώτες έρευνες. Λόγω της εθνικής επετείου η στήλη δικαιούται να εκφράσει την ευχή το οικόπεδο σε επίπεδο υπεδάφους να έχει καλύτερη τύχη από αυτήν που γνώρισε σε επίπεδο ελληνικού εδάφους... 

  

Διονύσης Σαββόπουλος - Γεννήθηκα στη Σαλονίκη

Στίχοι / Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση:
Διονύσης Σαββόπουλος & Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Δεκέμβρης του σαράντα τέσσερα
με μια μοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ
η μάνα μου ετοιμόγεννη, γυρίζει ο θανατάς
Να η μαμή, ανασηκώνει το μανίκι
έτσι γεννήθηκα στην Σαλονίκη

Από τα χώματα και με το αεράκι
βλέπει το τραμ να έρχεται γραμμή
είναι κατάφωτο και στο σκαλοπατάκι
στέκει ο Τσιτσάνης μ' ένα μικρό βιολί

Γεννήθηκα στη Σαλονίκη
μπροστά στην κλειδαρότρυπα σκυφτός
Κάστρα ανεμισμένα, καΐκια μέσ' στο φως
Η προκυμαία, βεγγαλικά και χορωδίες
τζάμια, το πλήθος βλέπει οπτασίες

Τα χρόνια που εξαγόρασε για πάντα
η φαντασία του τα λέει παιδικά
και όπως μακραίνει του ορφανοτροφείου η μπάντα
μοιάζουν σαν να 'ναι μελλοντικά

Κρυμμένος σαν παιδί και σαν δραπέτης
κάτω από την σκάλα που ακουμπάει το φως
στο ράδιο ο πατέρας αφουγκράζεται σκυφτός
Στριφογυρίζω, μια σημαιούλα μες στο κρύο
νύχτα και φέγγει το στρατοδικείο

Μέσα απ' τον τοίχο που έσκασε η μπόμπα
βλέπει ένα σιντριβάνι από χρυσό
ο κόσμος λιώνει σαν δωμάτιο με σόμπα
κι οι δυο Ελλάδες σιγοπίνουν το πιοτό

Γεννήθηκα στη Σαλονίκη
να δω τους ποιητές πρόλαβα εγώ
στο υπόγειο νησί τους ταξίδεψα ως εδώ
με μια κρυφή, εκ γενετής αιμορραγία
Ελλάδα, γλώσσα τυφλή στην γεωγραφία
Ελλάδα, οικόπεδο και αποικία

Αν τον ρωτήσετε που βρήκε δεκανίκι
πώς λογαριάζει να βρει την άκρη δηλαδή
θα αποκριθεί, "Γεννήθηκα στη Σαλονίκη'
και ξέρω απ' έξω την διαδρομή."