Προεκλογικά Του Βασίλη Παπαβασιλείου (ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012)

.......................................................

Προεκλογικά

Του Βασίλη Παπαβασιλείου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

 

Είναι τα κράτη ιστορικοί οργανισμοί, εκτεθειμένοι στη θνητότητα, όπως τα έμβια όντα; Πόσα βασίλεια, αυτοκρατορίες κ.λπ. δεν μας άφησαν χρόνους στο διάβα της ιστορίας; Τότε γιατί λένε ότι τα κράτη δεν χρεοκοπούν;

Είναι άλλο πράγμα η ανυπαρξία και άλλο η χρεοκοπία; Η μήπως, κυνικότερα, τα κράτη δεν χρεοκοπούν επειδή, αντ' αυτών χρεοκοπούν όσοι τα εμπιστεύονται; Είναι πολίτες ενός κράτους όσοι εμπράκτως δεν το εμπιστεύονται φυγαδεύοντας τα κεφάλαιά τους σε ξένη γη;

Και τι μπορεί να είναι ένα κράτος που δεν το εμπιστεύεται κανείς - με πρώτους τους υπηκόους του;

Γίνεται να αποτελούν κοινότητα κάποιοι δυστυχείς θνητοί όταν το μόνο που τους συνδέει είναι ότι δεν μπορούν, για διάφορους λόγους, να δραπετεύσουν από τη συλλογική ανυποληψία που φέρει το όνομα του τάδε κράτους;

Μπορεί να χτιστεί δεσμός στη βάση του αλληλοοικτιρμού των περιλειπομένων - αυτών που έμειναν πίσω επειδή «δεν μπόρεσαν να την κάνουν» από τη συγκεκριμένη επικράτεια;

Μήπως, όμως, του αλληλοοικτιρμού είχε προηγηθεί αλληλοκοροϊδία; Μήπως είχε επιβληθεί καθολικά το δούλεμα εαυτών και αλλήλων; Και μήπως, όσο το δούλεμα έβγαζε γέλιο και έφερνε χρήμα μέσα στο συνενοχικό πανηγύρι, κανείς δεν είχε λόγο να ενδιαφέρεται για κάτι πέρα από την πάρτη του, αφού (νόμιζε πως) δεν υπήρχε τίποτ' άλλο από την πάρτη του;

Μήπως είναι μοιραίο να αποτελεί η καταστροφή (φυσική ή άλλη) τη μήτρα του αισθήματος της συνύπαρξης; Μήπως οι αλληλόγελοι (νεολογισμός: αυτοί που γελούν ο ένας με τον άλλον) αρχίζουν να ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον μόνον όταν συνειδητοποιούν ότι έχουν γίνει από κοινού περίγελοι;

Και μήπως αυτά τα θέματα δεν θα μας απασχολήσουν βασανιστικά κατά την επικείμενη προεκλογική περίοδο;