..............................................................
γράφει ο Νίκος Ρήγας* (tvxs.gr, 14 Δεκ. 2024)
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr
Τελικά έπλεξε η καγκελάριος της εποχής των μνημονίων, στην πρόσφατη έκδοση της αυτοβιογραφίας της ,το εγκώμιο στον τότε πρωθυπουργό μας. Μας τον παρουσιάζει κάπως σαν τον πολυμήχανο Οδυσσέα που εμφανίστηκε στην Ευρώπη αρχικά με το δημοψήφισμα και ακολούθως με την οικειοθελή ανατροπή του ,σαν με ένα από τον ίδιο μεγαλοφυές μακροχρόνια σχεδιασμένο πλάνο για να φτάσουμε στο 3ο Μνημόνιο!
Ήταν μάλιστα τόσο μαέστρος της διπλωματίας ,ο νεαρός Πρωθυπουργός της πρώτης φορά Αριστεράς, που όπως παρουσιάζεται, κατάφερε τότε με “συμπαθή τρόπο” να της βάλει όπως θα λέγαμε τα δυο πόδια σένα παπούτσι και φτάσαμε έτσι στην κρίσιμη συμφωνία μετά την περίφημη πολύωρη διαπραγμάτευση!
Το ελλαδικό πολιτικό προσωπικό και πρωτίστως οι περί τον πρωταγωνιστή αυτής της περιόδου κομπάζουν και εμπλέκουν ύμνους για τον «άξιο πολιτικό μας», εφόσον έτσι τον «αξιολογεί» η γερμανική ηγεσία.
Αντί να βάλουμε φρένο στην προσωπική προπαγάνδα της ικανότατης Γερμανίδας πολιτικού, που προσπαθεί μάλλον να στήσει ενα συγκαταβατικό και ανθρώπινο προφίλ για τον εαυτό της και την τότε γερμανική πολιτική, προσφέροντας ταυτόχρονα ενα έξυπνο σενάριο αναβάθμισης για τον «ικανότερο» απο τους τρεις Έλληνες πολιτικούς που συνεργάσθηκε εκείνη την περίοδο, υιοθετούμε άκριτα τα λεγόμενα της.
Ανεπάντεχος συμπαραστάτης των λεγομένων της εμφανίζεται να γίνεται η ομάδα της διάδοχης κατάστασης στο “υπόλοιπο” του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νομενκλατούρα του «νυχτερινού κέντρου», πανικοβλημένη απο την θαρραλέα εμφάνιση της με αντικαταστατικό (έως και αντισυνταγματικό)τρόπο αποκλεισμένης κομματικής βάσης ,που ανασυγκροτείται αμεσοδημοκρατικά στο πολλά υποσχόμενο «Κίνημα Δημοκρατίας», αρπάζει την σανίδα σωτηρίας με τα λεγόμενα της πρώην καγκελαρίου ως προς τον ιστορικό ρόλο αυτού που παρουσιάζουν ως μέντορα τους και κορδώνεται σαν γύφτικο σκερπάνι.
Αναλαμβάνει έτσι έμμεσα και τον ρόλο του φτηνού προπαγανδιστή του βιβλίου της.
Η πραγματικότητα βέβαια δεν είναι αυτή που μας παρουσιάζει η ισχυρή Γερμανίδα που όντως είχε συμπαθήσει ,ως φαίνεται ,τον νέο και όχι και τόσο απειλητικό όπως αρχικά παρουσιάστηκε ,πρωτοεμφανιζόμενο Έλληνα πρωθυπουργό.
Η επικράτηση του στην ελληνική πρωθυπουργία εξάλλου είναι σε όλους γνωστό ότι ήταν εκτός των άλλων το τελικό αποτέλεσμα (μετά την παρένθεση του φιλόδοξου δήθεν ασυμβίβαστου και πάραυτα υποταχθέντος με το δεύτερο μνημόνιο “δεξιού έως και εθνικιστή” πρωθυπουργού)κυρίως της ανυποχώρητης πολιτικής της καγκελαρίου απέναντι στον «πρώτο απο τους τρείς» ,που κατέληξε στην χωρίς εκλογές (!)εκ των έσω και εκ των έξω ανατροπή του «πρωθυπουργού του 44%» του πρώτου μνημονίου.
Ως γνωστόν ,το περί ο λόγος δημοψήφισμα ,που διοργανώθηκε τότε μέσα σε δυο με τρεις βδομάδες, ήταν σαν μια ζαριά της στιγμής και όχι τόσο ενα μακροχρόνιο και καλοδουλεμένο σχέδιο όπως παρουσιάζεται κατά κάποιον τρόπο τώρα απο την γερμανική πλευρά.
Ήρθε μάλλον σαν η συνισταμένη των αντιπαραθέσεων των ποικίλων εσωκομματικών τάσεων , σαν τολμηρή και συνάμα απεγνωσμένη προσπάθεια της “πρώτης φορά αριστερά” να φρενάρει τις υπερβολικές απαιτήσεις των δανειστών.
Η άμεση όμως ανταπάντησή τους με τα Capital controls και η μετέπειτα σκληρή, εκβιαστική στάση στον νέο πρωθυπουργό έφερε δυστυχώς το τρίτο μνημόνιο.
Κάτω απο απαράδεκτες ασφυκτικές πιέσεις κυρίως της γερμανικής πλευράς συμπεριλήφθηκαν και εκτελέσθηκαν σαυτό όλα τα σημεία που μέχρι τούδε ο πρώτος αλλά και ο δεύτερος εκ των τριών πρωθυπουργών της κρίσης είχαν αποτρέψει στην υλοποίηση τους με τα νύχια και τα δόντια από τις προηγούμενες συμφωνίες(όπως η υποθήκη του συνόλου σχεδόν της περιουσίας του ελληνικού κράτους για 99 χρόνια, τελειωτική κατάργηση ΕΚΑΣ και ένα δυσκολοχώνευτο ασφαλιστικό που έγινε γνωστό με το όνομα του δημιουργού του Κατρούγκαλου κλπ)
Για να μην μείνει γνωστός στην ιστορία ο προσβλητικός για κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ ,σχεδόν υποδουλωτικός τρόπος με τον οποίον επιβλήθηκαν αυτές οι αποικιοκρατικού τύπου συμφωνίες και συνάμα η εκτέλεση τους στον νεαρό έλληνα πρωθυπουργό ,σαν να παρουσιάζουν τώρα οτι έγινε απο την μεριά μας εκβιασμός στην διαπραγμάτευση (!)μέσω του «καλοδουλεμένου σχεδίου του δημοψηφίσματος»…
Δηλαδή «και κερατάδες και δαρμένοι» όπως λέει ο σοφός λαός μας.
Σαν δεν ντρεπόμαστε να δεχόμαστε αυτήν την αλλοίωση της αλήθειας, μόνο και μόνο για να υιοθετήσουμε την φιλική ίσως πάσα της βασικής επικεφαλής των δανειστών. Δεχόμαστε να στηριχθεί κατ΄αυτόν τον τρόπο απο τον αμφιβόλου προθέσεων ξένο παράγοντα ο ρόλος του τότε Έλληνα πρωθυπουργού.
Ακόμα περισσότερο φαίνεται σαν να δεχόμαστε αυτήν την άποψη οχι σαν απλό υλικό προς εξέταση στην ιστορική έρευνα της περιόδου ,ως θα μπορούσε να δεχθεί πιθανόν η κοινή γνώμη , αλλά σαν μπόνους για την ανάκτηση της ηγεσίας της Προοδευτικής Παράταξης απο την γνωστή στο πανελλήνιο πλέον για τα αίσχη της φράξια του ΣΥΡΙΖΑ των (87+) και των ηγετικών υποστηρικτών της.
Ήδη δείχνουν οτι επιχειρούν με αυτήν την αφορμή μια εκ νέου συγκόλληση με τους «πρώτους διδάξαντες» ,την φράξια των( 53+),ξεπερνώντας στα γρήγορα την απο τα πάνω ετσιθελική αφαίρεση των κοινοβουλευτικών εδρών απο τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ για το γρήγορο σχηματισμό της ΝΕΑΡ
.Ελπίζουν έτσι σε ανατροπή των μέχρι τώρα δημοσκοπικών δεδομένων που δημιουργούν σοβαρούς φόβους παταγώδους αμφοτερόπλευρης αποτυχίας.
Ενα γραφειοκρατικό μακριά απο την βάση των προοδευτικών πολιτών εμπνευσμένο και κατευθυνόμενο σχέδιο που μετατρέπει το όνειρο μιας πανδημοκρατικής στρατιάς απο την βάση με την συμμετοχή όλων ,των προοδευτικών κεντρώων, των σοσιαλδημοκρατικών και των αριστερών δυνάμεων για την ανατροπή της δεξιάς ,σε εφιάλτη προς αποφυγήν μετά τις διαδικασίες με δεξιό- ακροδεξιό πρόσημο στο Γκάζι.
Η ελληνική πολιτική συγκυρία της διαλυτικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να κάνει αναγκαστική την χρήση αυτής της ξενόφερτης assist για τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος εν τω μεταξύ εκτέθηκε δυστυχώς με την στάση του ως προς την ουσία της δημοκρατίας.
Μετά την απο μέρους του «αναγκαστική αλλοίωση» της λαϊκής ψήφου του δημοψηφίσματος ,που όμως τότε για εθνικούς λόγους ανεχθήκαμε ,έδωσε πρόσφατα χέρι βοηθείας στους εσωκομματικούς πρωταγωνιστές του «συνεδρίου μαϊμού» συμμετέχοντας στις μετέπειτα αφερέγγυες, λόγω της αναγκαστικής απουσίας της εσωτερικής διαφορετικής άποψης, εκλογικές διαδικασίες που επακολούθησαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Διάλεξε έτσι δυστυχώς να κλείσει τα μάτια στις χειρότερες, δημόσια και σε κοινή θέα αποκαλυφθείσες, αντιδημοκρατικές πρακτικές σε κόμμα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, που έχει ζήσει απο την μεταπολίτευση η πολιτική ζωή της χώρας ,για να διασωθεί πρακτικά η πρώην λεγόμενη «προεδρική» κομματική νομενκλατούρα με τις οικονομικές δυνατότητες που της προσφέρει η κατοχή μιας κομματικής σφραγίδας!
Ως μάνα εξ ουρανού ,για να αποστραφεί η κοινή γνώμη απο το αποκρουστικό αυτό σκηνικό που ενεπλάκη ,φαίνεται οτι έρχεται αυτό το δωράκι αξιοπιστίας εκ Γερμανίας .Η αποδοχή του όμως θα μπορούσε να προσφέρει αυτομάτως ,κατα κάποιον τρόπο ως αντίτιμο ,το φτιασίδωμα της εικόνας (image)της πρώην καγκελαρίου ώστε να εμφανιστεί αυτή και η τότε γερμανική πολιτική ως ανθρώπινη(!) ή οτι έδειχνε κατανόηση (!) τότε προς τους αδύναμους οικονομικά εταίρους της ΕΕ.
Το απαλλακτικό εκ των υστέρων αυτό «human profile» φαίνεται ότι έρχεται να ταιριάξει απόλυτα στις επίκαιρες ανάγκες της γερμανικής πολιτικής συγκυρίας.
Οι πρόσφατες αναλύσεις δείχνουν οτι η γερμανική οικονομία θα περιέλθει αργά αλλά σταθερά σε προβληματική τροχιά ,για διαφορετικούς λόγους απ’ οτι εμείς το 2010.
Θα καταστεί επομένως αναγκαία μια γαλαντόμα πολιτική στα ζητήματα του απαραίτητου δανεισμού του γερμανικού κράτους, τελείως διαφορετική όμως απο την σκληρή και απάνθρωπη πολιτική που με πρωταγωνιστή τον Σόιμπλε ,υπουργό οικονομικών της Μέρκελ, ακολουθήθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας που την έφεραν τότε στα όρια μιας ανθρωπιστικής κρίσης.
Το βιβλίο λοιπόν της πρώην καγκελαρίου σαν να έρχεται στην κατάλληλη στιγμή .Η αναγκαία «ηθική απαλλαγή» της Γερμανίας απο τις ευθύνες της στυγνά εκβιαστικής οικονομικής της πολιτικής κατά την διάρκεια των ελληνικών μνημονίων γίνεται τώρα μάλλον απαραίτητη ,εφόσον κινδυνεύει να βρεθεί και αυτή στην θέση που οι άλλες χώρες της ΕΕ θα της έδειχναν το κατάπτυστο «υψωμένο μεσαίο δάκτυλο» ,προτείνοντάς της να ακολουθήσει η ίδια τώρα τα χρονικά βίαια οικονομικά δόγματα ,που τότε αναίσχυντα και κόντρα στην θέλησή του επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό.
Σαν αντάλλαγμα της ιστορικής της απαλλαγής απο τον τότε επαίσχυντο ρόλο της θα μπορούσε να ιδωθεί οτι προσφέρεται τώρα η «αποκατάσταση» του ιστορικού ρόλου του «πρωθυπουργού του δημοψηφίσματος» προς εγχώρια εκμετάλλευση.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τον σταθεροποιητικό και γενικά δημοκρατικό ρόλο της τότε Καγκελαρίου στην κρίσιμη γερμανική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική σκηνή, όπως και τις γενναίες προσπάθειες του τότε Έλληνα πρωθυπουργού σε υπερβολικά αντίξοες συνθήκες για την με σχετική επιτυχία τελικά διευθέτηση της κρίσης του ελληνικού χρέους ,οφείλουμε όλοι μαζί ,οι δημοκράτες ,προοδευτικοί και αριστεροί πολίτες της χώρας ,να αποτρέψουμε την πιθανότητα αυτή της έντεχνης αλλοίωσης της ιστορικής μας μνήμης.
Είναι το ελάχιστο χρέος προς τις μελλοντικές γενιές για να αποφευχθούν ανάλογες ,θλιβερά απαξιωτικές καταστάσεις για την Πατρίδα.
Σε αυτήν λοιπόν την προσπάθεια πιθανής συναλλαγής με στοιχεία ρομαντζάδας ,που ξετυλίγεται στην προσωπογραφία της γυναίκας που για 16 χρόνια κρατούσε με άτεγκτη στιβαρότητα το τιμόνι της γερμανικής και έμμεσα και της ευρωπαϊκής πολιτικής, θα απαντήσουμε στα γερμανικά για να συνεννοηθούμε, NEIN DANKE! ή αν προτιμούνται τα ελληνικά ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!
*Νίκος Ρήγας, Νευρολόγος - Ψυχίατρος - Παιδοψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής, Διευθ.Ιατρικού Κέντρου Adenauer Platz Berli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου