..............................................................
γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος ("Εφημερίδα των Συντακτών", 16.12.24)
Ισραήλ, Ιράν και Τουρκία αποτελούν ένα γεωπολιτικό τρίγωνο, το οποίο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στους συσχετισμούς και την ισορροπία δυνάμεων της Μέσης Ανατολής.
Η κατάρρευση του μπααθικού-αλαουιτικού καθεστώτος Ασαντ στη Δαμασκό έδωσε την αφορμή για δηλώσεις και τοποθετήσεις, κυρίως από τη Δύση, που παροτρύνουν τους ανακυκλωμένους τζιχαντιστές να συγκροτήσουν κυβέρνηση, στην οποία θα μετέχουν αντιπρόσωποι όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων της Συρίας.
Η σκληρή πραγματικότητα του πεδίου μάς προσγειώνει.
Αυτό που διακυβεύεται στη Συρία είναι η ικανότητα της Τουρκίας να καλύψει το κενό που άφησε το Ιράν και να μετατρέψει τη χώρα σε σουνιτικό προτεκτοράτο. Και όχι μόνον, καθώς ο έλεγχος της Συρίας από την Τουρκία βελτιώνει τους συσχετισμούς υπέρ της Αγκυρας στο Κουρδικό και την καθιστά παράγοντα επίλυσης του Μεσανατολικού.
Με την καθεστωτική ανατροπή στη Δαμασκό, η Τουρκία γίνεται στην πράξη γείτονας του Ισραήλ στα Υψίπεδα του Γκολάν, όπου η πρόσφατη προέλαση των ισραηλινών δυνάμεων αποτελεί μήνυμα του Νετανιάχου προς τον Ερντογάν ότι το Ισραήλ έχει τη δική του ατζέντα στη Συρία.
Ανοιχτό επίσης παραμένει το ερώτημα σε ποιο βαθμό η κατάκτηση της Συρίας από την Τουρκία δι’ αντιπροσώπων θα επηρεάσει τις μέχρι τώρα στενές σχέσεις της Αγκυρας με τη Μόσχα και την Τεχεράνη.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό ερώτημα είναι η εξέλιξη των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, καθώς είναι βέβαιο ότι μετά την ανατροπή του Ασαντ ο Ερντογάν θα δοκιμάσει να προβάλει όχι μόνον ως νέος χαλίφης του σουνιτικού Ισλάμ, αλλά και ως προστάτης των Παλαιστινίων.
Εξυπακούεται ότι η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα κράτη του Κόλπου δεν θα παρακολουθήσουν ως θεατές την προσπάθεια του Ερντογάν να ηγηθεί του πολιτικού Ισλάμ.
Ενώ τις πρώτες μέρες επικρατούσε η εντύπωση ότι η καθεστωτική ανατροπή στη Δαμασκό θα οδηγούσε στην εκτόνωση των εντάσεων στον νότιο Λίβανο, σήμερα δεν μπορεί να αποκλειστεί να ανακαλύψουν οι ΗΠΑ και η Δύση ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός στη Μέση Ανατολή είναι πιο αποσταθεροποιητικός από τις περιφερειακές φιλοδοξίες του Ιράν.
Η κοινή λογική ενισχύει την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Τουρκία συνεργάστηκαν στενά για την πτώση του Ασαντ.
Μια βδομάδα μετά, ο Μπάιντεν και ο Νετανιάχου ανησυχούν για το κατά πόσον ο Ερντογάν θα προωθήσει τη δική του ατζέντα για τη Συρία, χωρίς τις αναγκαίες υποχωρήσεις από μέρους του, οι οποίες θα επιτρέψουν τη διαμόρφωση των συναινέσεων, με την απουσία των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει περιφερειακή σταθεροποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου