..............................................................
Το γνωστό σκίτσο του Καρυωτάκη από τον Ν. Καστανάκη, ένα ποίημα και μια μετάφρασή του δημοσιευμένα στη Μούσα, Αύγουστος 1923.
ΒΡΑΔΥ
Τα παιδάκια που παίζουν στ’ ανοιξιάτικο δείλι
μια ιαχή μακρυσμένη
Τ’ αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει
Τ’ ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου
Ένα τρένο που θα `ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου
Οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ’ ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...
TU SOUFFRES TOUS LES MAUX...
(Jean Moreas)
Η μοίρα σου πάντα σκληρή, μα εσύ τη δυστυχία
περιφρονείς, αναγελάς,
μέσα στη θύελλα τέρπεσαι, μέσα στην τρικυμία
τη λύρα κρούεις, αντιπερνάς.
Ποιητή, οι άνθρωποι θα 'λεγαν πως είναι οι στίχοι σου ένα
παιχνίδι μάταιο, παιδικό.
Μην το πιστεύεις. Έχουνε, ο Απόλλωνας, για σένα,
κι οι Μούσες, έπαθλο ιερό.
Άφησε να γεννιούνται αυτού, κοίταξε εκεί να σβήνουν
οι ενάρετοι και οι πονηροί,
αφού όλα γύρω γίνονται μονάχα για να δίνουν
στα ποιήματά σου μια αφορμή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου