Ο Γιάννης Ρίτσος για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη με το ποίημά του "Καταφύγια" από τα 12 ποιήματα για τον Καβάφη ("Κέδρος", 1970)

.......................................................


Ο Γιάννης Ρίτσος 

  









για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

 















Καταφύγια

"Έκφραση - λέει - δε σημαίνει να πεις κάτι,
αλλά απλώς να μιλήσεις / και το να μιλήσεις
σημαίνει ν' αποκαλυφθείς / - πώς να μιλήσεις;"
Κ' έγινε τότε τόσο διάφανη η σιωπή του
που κρύφτηκε όλος πίσω απ' την κουρτίνα
κάνοντας πως κοιτάζει απ' το παράθυρο.
Μα, ως νάνιωσε το βλέμμα μας στη ράχη του,
έστρεψε βγάζοντας το πρίσωπό του απ' την κουρτίνα
σα να φορούσε ένα λευκό, μακρύ χιτώνα,
κάπως αστείον, κάπως παράταιρον στην εποχή μας,
και τόθελε (ή το προτιμούσε) ίσως νομίζοντας
πως έτσι, κατά κάποιον τρόπο, θα παραπλανούσε
την υποψία μας, την εχθρότητά μας ή τη λύπη μας
ή πως μας χορηγούσε κάποιο πρόσχημα
για τον μελλοντικό (πούχε μαντέψει) θαυμασμό μας.


από τα "12 ποιήματα για τον Καβάφη" (εκδ. "Κέδρος", β' έκδοση, 1970)