..............................................................
ΚΥΡΙΑΚΗ*
Ο ήλιος ψηλότερα θ’ανέβει
σήμερα που `ναι Κυριακή
φυσάει τ’ αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί
Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι
θά `χουν ανάλαφρη καρδιά
κοίτα στον δρόμο τα παιδιά
κοίταξε τ’ άνθη στο περβόλι
Τώρα καμπάνες που χτυπάνε
είναι ο Θεός αληθινός
Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός
Άσε τον κόσμο στην χαρά του
κι έλα, ψυχή μου** να σου πω,
σαν τραγουδάκι** χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.
ΚΥΡΙΑΚΗ*
Ο ήλιος ψηλότερα θ’ανέβει
σήμερα που `ναι Κυριακή
φυσάει τ’ αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί
Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι
θά `χουν ανάλαφρη καρδιά
κοίτα στον δρόμο τα παιδιά
κοίταξε τ’ άνθη στο περβόλι
Τώρα καμπάνες που χτυπάνε
είναι ο Θεός αληθινός
Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός
Άσε τον κόσμο στην χαρά του
κι έλα, ψυχή μου** να σου πω,
σαν τραγουδάκι** χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.
*Σημείωση: Γραμμένο το 1924 και δοσμένο στην Πολυδούρη, δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατο του ποιητή, στο περιοδικό "Πνοή". Α'., 4, Φεβρουάριος 1929, σελ.1 (από τα "Ποιήματα και Πεζά", επιμέλεια Γ.Π.Σαββίδης, εκδ. "Ερμής", 1980)
**Σημείωση 2: Εδώ κρατάω τους στίχους του ποιήματος όπως διασώθηκαν σύμφωνα με την παραπάνω σημείωση. Μικρές διαφορές υπάρχουν στη μελοποιημένη μορφή του. Ο κ. Πλέσσας, φαντάζομαι, θα 'χε τους λόγους του. Θεμιτό, καθώς δεν ανατρέπει ούτε το νόημα, ούτε τη μορφή του. Απ' τις καλές μελοποιήσεις της ποίησης του Καρυωτάκη...
.........................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου