Από τη συλλογή "Μεταποίηση" του Βασίλη Ντόκου (εκδ. Γαβριηλίδης, 2012)

.............................................................

 Βασίλης Ντόκος (γ. 1963)








Η ΠΛΑΝΗ
 

Κι έρχεται κάποτε η στιγμή

που είναι το μέλλον πιο παλιό

από το παρελθόν σου 

να θυμάσαι αυτά που θα γίνουν 

και να επινοείς αυτά που ήδη έγιναν 

είναι ένας τρόπος να περάσεις 

από την πλάνη κάθε γνώσης 

στη γνώση αυτής της πλάνης σου 

πως είναι ο χρόνος γραμμικός 

πως είναι ο χρόνος δρόμος

ΑΠΕΙΡΟΣ

Με ρωτάς γιατί περισσεύει η κακία
και γιατί τόση πολλή δυστυχία

Δεν είχε φτιάξει άλλον κόσμο
Πρώτη φορά του τ' αναθέσαν

Ναι όντως ο Θεός είναι άπειρος.



ΚΑΠΝΟΣ

Μέρα ανήλιαγη μουντή
Έρχονται σύννεφα πυκνά
Πάλι καπνίζει ο Θεός
και πήζει η μοίρα σου
χυμένη στο καλούπι
του παθητικού καπνιστή

Κι όμως δεσμεύτηκες
σε τούτο το Θεό
που φυσά τον καπνό προς τα δω
να υπομείνεις την αχλή του
και να εικάζεις μιαν αγάπη 
στην ομίχλη του

Πόσο κρατάει μια δέσμευση θαμπή;

Δαχτυλίδια καπνού
εύθρυπτοί μου αρραβώνες
Με το πρώτο αεράκι σκορπίσατε



 ΚΡΥΦΤΟ 2

Μικρός τα φύλαγα στο δέντρο
κι οι φίλοι τρέχαν να κρυφτούν

Τώρα στο ποίημα τα φυλάω
κι οι φίλοι πάλι τρέχουν να κρυφτούν
πίσω από τα πρόσωπά τους.


(ΑΤΙΤΛΟ)
Μικρούς μας μάγευαν τα ευρήματα
Μεγάλους πια τα εύρετρα.


ΕΣΠΕΡΙΝΟ

Τυλίγει γαλάζιο τ' ουρανού
η φτερωτή της μέρας

Στο τέλος έχει ξηλωθεί 
όλο το πρόσχημά της



DEJA VU

Aργομισθία των ματιών
του προφανούς μαιτρέσα

Η πόρτα των διαψεύσεων 
ανοίγει μόνο από μέσα


(ΑΤΙΤΛΟ)

Οι πιο βαθιές πληγές μας
είναι απ' τις μάχες που δεν δώσαμε


(ΑΤΙΤΛΟ)

Φυσάει σπασμένος ουρανός
Βοριάς ή ανατολικός;
Έγκυος στο δίλημμα η κουρτίνα


Η ΠΡΟΒΑ

Κάθε ύπνος 
είναι μια πρόβα θανάτου

Στο τέλος όταν πεθαίνουμε
είμαστε όλοι πειστικοί


ΕΛΕΓΕΙΑ

Το σεντόνι αλλοιώνει τον ύπνο

Τον κάνει χιονισμένη βουνοπλαγιά
που κατεβαίνεις ανέμελος
πριν τη χιονοστιβάδα του ξυπνήματος

Το πρωί στον καθρέφτη κοιτάς
τα χιόνια-χρόνια στα μαλλιά σου



Η ΕΙΣΒΟΛΗ

Κάθομαι στο σαλόνι
και περιμένω
την εισβολή του δάσους

Ήδη τα έπιπλα 
σαλεύουν ανεπαίσθητα

Πετάει κλαδιά η πολυθρόνα
και κάτι θροΐζει ο καναπές

Όσο νυχτώνει 
τόσο φτάνουν

ασφόδελοι έρωτες κυρτοί
γεμάτοι σπασμένες αγκαλιές



(ΑΤΙΤΛΟ)

Να ζεις το όνειρο απ' την ανάποδη
Να νοσταλγείς την πραγματικότητα


ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ

Δεν μπαίνεις δυο φορές
στο ίδιο ποτάμι

Όμως στην ίδια φυλακή;


(ΑΤΙΤΛΟ)

 Δε θυμάμαι τίποτα 
απ' ό,τι θα μου συμβεί



ΓΕΝΕΣΙΣ

"Εν αρχή ήν ο λόγος" τους είπε
"Εν αρχή οινολόγος" κατάλαβαν
και φέραν όλοι τα κρασιά τους

Χιλιάδες χρόνια από τότε
κερνούν και πίνουν απ' τ' ανείπωτο


 ΞΗΜΕΡΩΜΑ

Χαράζει μέρα χθεσινή 
στο σώμα της καινούριας

Το φως με βιντεοσκοπεί
για τις ειδήσεις των οχτώ

τηλένδυτος να εισχωρώ 
στην ομοιομορφία