"Πασχαλιάτικες δόξες" έγραψε ο Γιάννης Η. Χάρης ("Εφημερίδα των Συντακτών", 15.04.2018)

.............................................................

 

Πασχαλιάτικες δόξες

 

 EUROKINISSI/ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ

 

έγραψε ο  Γιάννης Η. Χάρης

 

("Εφημερίδα των Συντακτών", 15.04.2018)

 

 

⌦ 1. Η δόξα της κομμωτικής. Πρωτοπόρος, τι τα θέλετε, «έχω εντολή Θεού» έλεγε εξάλλου, «να πηγαίνω μπροστά κι εσείς ν’ ακολουθείτε», ο Χριστόδουλος αυτά, μην τον ξεχνάμε, που είχε φέρει τη Μ. Παρασκευή στη Μητρόπολη τραγουδίστρια της όπερας, να ψάλει σόλο το «Ω γλυκύ μου έαρ» στα εγκώμια, και πιο παλιά ακόμα, σε άλλη εκκλησία, είχε βάλει ηθοποιό να απαγγείλει το Τροπάριο της Κασσιανής, στην έμμετρη απόδοση του Παλαμά. Τον Κώστα Πρέκα.

Από κοντά τώρα, ο δημοτικός άρχοντας του Αργους, που τον Νοέμβρη μάς δίδαξε την Αλήθεια για το «ψέμα» των νεκρών του Πολυτεχνείου και τώρα σαλπίζει από πόλη σε πόλη την έναρξη του Νέου Μακεδονικού, αυτός ο δήμαρχος, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια, διοργανώνει στη συνάντηση των επιταφίων συναυλία, φέτος «Βραδιά βαθιάς κατάνυξης και προσμονής για την Ανάσταση», με τον μαϊντανό των θρησκευτικών εορτών Πέτρο Γαϊτάνο, και με προϋπολογισμό 20.000 ευρώ. (Λεπτομέρεια που πονάει: στη συναυλία είχαν βάλει και το άκρο αντίθετο του Γαϊτάνου, τον σεμνό Δημήτρη Μπάση, τον καλύτερο ίσως λαϊκό τραγουδιστή απ’ τις νεότερες γενιές, και τον είχαν βάλει δεύτερο όνομα κάτω από την ιλαρή καρικατούρα!)

Αλλά, βλέπεις, ομοαίματος αδερφός, ιδεολογικά, του δημάρχου ο Γαϊτάνος, ο μόνος από τους εκατοντάδες ψάλτες και τις δεκάδες χορωδίες που τα σιντί του μας μοιράζει τακτικά ο Χατζηνικολάου, ο μόνος από τους εκατοντάδες ψάλτες και τις δεκάδες χορωδίες που βρήκε το κανάλι της Βουλής να βάλει το «Χριστός ανέστη» του για πασχαλινό του σήμα: κι αυτό πια, αν όλα τ’ άλλα είναι για γέλια, αυτό είναι ολίγον σκάνδαλο –πέρα από το προφανές, των 20.000 αργίτικων ευρώ.

2. Η δόξα της πέρλας. Αλλιώς, αν όλα περιορίζονταν στο εκκλησιαστικό πεδίο, και μάλιστα της θρησκοληψίας, ακόμα και της θεομπαιξίας, όπως λ.χ. με το «άγιο φως», ας καραγκιοζεύονται κι ας αυτογελοιοποιούνται όσο θέλουν. Στην Τρίπολη αίφνης, και μάλιστα στη μητρόπολη, κάποιο νοσηρό μυαλό, κατά την άποψή μου και με τα χίλια συμπάθια, εδώ και λίγα χρόνια σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να ξεφύγουν από την «κοινοτοπία» των λουλουδιών, και να φτιάξουν έναν πλαστικό επιτάφιο, με τι, με πέρλες.

Με πέρλες γυάλινες και πλαστικές, ευτελούς αξίας, τονίζουν, για να μη σκανδαλιστούμε, όμως το σκάνδαλο εδώ είναι η βαρβαρότητα του πλαστικού και η απογείωση του κιτς, με πέρλες λοιπόν φτιάχνουν «θεματικούς επιταφίους», διαλέγουν δηλαδή ένα θέμα, τους αγγέλους, τις μυροφόρες, τον πελεκάνο που τρέφει τα παιδιά του με το αίμα του, φέτος τον πανάγιο τάφο, και φτιάχνουν περίτεχνα βαναυσουργήματα και φιγούρες ντιπ κωμικές. Και καταφτάνουν, λέει, πούλμαν απ’ όλη την Ελλάδα, να θαυμάσουν τον επιτάφιο με τις 200.000 πέρλες, άλλη φορά με 550.000 πέρλες, τις μυροφόρες με πέρλες, τον φετινό με τις 700.000 πέρλες. Ομως πολλά είπα· τα υπόλοιπα, για όποιον αντέχει σε χάρντκορ θεάματα, στην αιωνιότητα πια του διαδικτύου.

3. Η δόξα του καρναβαλιού. Στο διαδίκτυο θάλλουν επίσης και κάτι καρναβαλιστές παπάδες, που κανιβαλίζουν την πανηγυρική «πρώτη ανάσταση» το πρωί του Μ. Σαββάτου, ο ένας πηδοβολώντας φρενιασμένα σ’ όλη την εκκλησία, ο άλλος πετώντας από πάνω του ένα άμφιο σαν σε στριπτίζ και τρέχοντας έπειτα σ’ όλη την εκκλησία, με τα παπαδάκια να αφιονίζονται κι αυτά, με προτεταμένα τα εξαπτέρυγα και τα λάβαρα, ο άλλος διατρέχοντας όλη την εκκλησία πάνω σε πατίνι, και άλλα τέτοια, πάντα στον χώρο του κατάφωρα γελοίου.

4. Η δόξα της μεταλαμπάδευσης. Γιατί είναι και η καθαρή θεομπαιξία που είπαμε, το λεγόμενο άγιο φως που γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους, του κράτους των θεομπαιχτών μαζί και των Χρυσαυγιτών, όπως έγινε ιδίως φέτος. Και που ούτε αυτό θα πείραζε, σαν τεκμήριο γελοιότητας από τη μια, κοινωνικής αδράνειας -κακά τα ψέματα- απ’ την άλλη, αν δεν είχαμε και την κρατική τηλεόραση, την ΕΡΤ 1, να αναμεταδίδει σε έκτακτο δελτίο την άφιξη του Αρχηγού ακόμα και στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου, στην Πλάκα:

«Εχει εισέλθει του ναού… έχει εισέλθει του περιβόλου του ναού…. σε λίγο θα ακούσετε τον ήχο της ψαλμωδίας... οι καμπάνες σηματοδοτούν ότι το φως έφτασε… θα ακολουθήσουν τρεις περιφορές, προτού το άγιο φως εισέλθει στον [ξέφυγε το σωστό εδώ!] ναό…, συνοδεία βρακοφόρων και ιερέων περιφέρει το άγιο φως γύρω από τον ναό… οι πιστοί έχουν προσέλθει για να παραλάβουν το άγιο φως και να το μεταλαμπαδεύσουν στις γειτονιές τους και στα σπίτια τους…, ο ιερέας θα πει το “Δεύτε λάβετε φως” και μετά θα μεταλαμπαδεύσει το άγιο φως στα καντήλια του ιερού ναού και μετά θα το μεταλαμπαδεύσει σε όλους τους πιστούς…».

5. Ου δόξα… Και μετά ουκ έστι δόξα, τέρμα ο χαβαλές -μόνο επικίνδυνες ατραποί: Το βράδυ της Ανάστασης, ο αρχιεπίσκοπος διακόπτει το δικό του «Χριστός ανέστη», για να ακολουθήσει, πρώτη φορά, τα στρατιωτικά αγήματα, που κραυγάζουν με τον πιο απειλητικό τρόπο τον εθνικό ύμνο.

Που, σαν να μην είχε άλλα λόγια, σαν να μην άκουγες άλλα λόγια, μόνο «κόψη», «σπαθί», «τρομερή», «κόψη σπαθιού», «τρομερή κόψη», «κόψη σπαθιού τρομερή». Και «κόκαλα».