...........................................................
Γιάννης Γεωργιόπουλος
Δημοτικό
Γιάννης Γεωργιόπουλος
Δημοτικό
(τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;)
Μη
σώσει και είμαι ποιητής…………
Θα
τραγουδάνε τα πουλιά, μικρές ελευθερίες
κι ο
νιος θα ονειρεύεται
της
κόρης τα χειλάκια.
Μη
σώσει και είμαι ποιητής
_
και μια δραχμή δεν δίνω
όταν κλαρίνο
δωρικό, φυσάει ο Καρακώστας
και ο Πλάτανος _ που γέρικος
σέρνει
λεβέντη τσάμικον
με τις ιτιές του κόρες.
Μη σώσει και είμαι ποιητής……..
Στο Γραμματίκοβο προσκυνητής
μαλώνει το φιτίλι
_που έσβησε και ορφάνεψε
του κάτω κόσμου η πίκρα.
Δίκαια ξοδεύει τους καιρούς, τις μνήμες
του νηστεύει
και
όταν χορεύουν τα βουνά
απλώνει το μαντίλι.
Μη σώσει και είμαι ποιητής
_ ο κόσμος δεν θα χάσει.
Θα πέφτει πάντα μια βροχή
από ψυχές που κλαίνε
να ξεδιψάνε οι ζωντανοί
και να μυρώνει ο πόνος.
Μη σώσει και είμαι ποιητής…..
Πριν απ’ τ’ ανθός των λέξεων
οι δρόμοι και η σκόνη τους.
Πριν απ’ τα ρήματα, φωνές
και μύρο από δυόσμους
και χώματα , σκέπη ιερή
για
εκτελεσμένους χρόνους.
Μη σώσει και είμαι ποιητής.
Θα υπάρχουν τα Ποιήματα
_ μνήμες, φωνές και ρήματα _
χωρίς χαρτί και λέξεις
(και μην ξεχνάς:
οι ποιητές ζηλεύουνε
που δεν θα γίνουν ποίημα)
Γιάννης Γεωργιόπουλος
Γιάννης Γεωργιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου