Δύο ποιήματα του Διονύση Καρατζά (γ. 1950)

...........................................................

 Διονύσης Καρατζάς
(γ.1950)

Τις λέξεις, όταν παλιώνουν,

να τις ρίχνετε στα ποιήματα.

Μέσα σ’ αυτά θα ξαναβρούν την αλήθεια

και τη λάμψη τους.

Αν όμως σας πέφτει μακριά η ποίηση,

να κρατάτε τις λέξεις σε βαθιά σιωπή

και σε υγρασία σώματος.

Να προσέχετε να βρίσκονται διαρκώς

κοντά σε παιδιά, σε φωτιά και σε έρωτα.

Προπάντων,

να τις συντηρείτε σε κατάσταση γραφής.

...............................................
 

Στη θάλασσα που μας διψάει

έλα

στη θάλασσα που μας υπάρχει

γείρε

η ωραία μου

κι η αγάπη μου

όπως μιλάς σε γεύομαι

κι όπως σιωπάς σ' ακούω

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972-1997 (1999)