...........................................................
Κώστας Κουτσουρέλης
(γ. 1967)
ΕΡΩΤΙΚΟ
Ρουφώ το δέρμα σου: η σάρκα του σταριού,
τα χείλη σου είναι δυο φολίδες από αλάτι,
λυγίζει ο αυχένας σου με θράσος γεφυριού,
κάτω απ' τα φρύδια του κυλούν ποτάμια αχάτη.
Κώστας Κουτσουρέλης
(γ. 1967)
ΕΡΩΤΙΚΟ
Ρουφώ το δέρμα σου: η σάρκα του σταριού,
τα χείλη σου είναι δυο φολίδες από αλάτι,
λυγίζει ο αυχένας σου με θράσος γεφυριού,
κάτω απ' τα φρύδια του κυλούν ποτάμια αχάτη.
Κρατώ τα στήθη σου: δυο κράνη από χαλκό
που όλο λογχίζουν τρυφερά το μεσημέρι,
μετρώ το βλέμμα σου, της νύχτας ρυμουλκό
που σέρνει πίσω του όμηρο το καλοκαίρι.
Γλιστρώ στη λόχμη σου, στης δίψας τη σπηλιά,
βάφει τη γλώσσα μου ένας ήλιος από φρούτα,
δονούν τα νεύρα μου δοξάρια από βιολιά,
πάλλονται οι φλέβες μου, χορδές από λαούτα.
που όλο λογχίζουν τρυφερά το μεσημέρι,
μετρώ το βλέμμα σου, της νύχτας ρυμουλκό
που σέρνει πίσω του όμηρο το καλοκαίρι.
Γλιστρώ στη λόχμη σου, στης δίψας τη σπηλιά,
βάφει τη γλώσσα μου ένας ήλιος από φρούτα,
δονούν τα νεύρα μου δοξάρια από βιολιά,
πάλλονται οι φλέβες μου, χορδές από λαούτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου