........................................................
Συμφωνία ή πτώση
Η κατάσταση είναι οριακή. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η
κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να παρατείνει άλλο τις διαπραγματεύσεις.
Βρίσκεται σε οριακό σημείο, καθώς υπάρχει αξεπέραστο ταμειακό πρόβλημα.
Ταυτόχρονα η οικονομία έχει πραγματικά βαλτώσει, η αγορά πάγωσε και οι
προοπτικές είναι πολύ δύσκολες, καθώς κάθε σχεδιασμός για το άμεσο
μέλλον συνδέεται με την χρηματοδότηση της Ελλάδας από την ζώνη του Ευρώ.
Υπάρχει μια σοβαρή αντίφαση, η οποία δεν έγινε δυνατόν να ξεπεραστεί:
το πρόγραμμα του Συριζα δεν είναι συμβατό με την κατεύθυνση που έχει
πάρει η ευρωζώνη, τις τελευταίες δεκαετίες. Υπήρχε η αίσθηση πως ήταν
πιθανή η αποδοχή του προγράμματος της αριστερής ελληνικής κυβέρνησης,
έστω εν μέρει, εφόσον σε αντίθετη περίπτωση το κόστος της ρήξης για την
ευρωζώνη θα ήταν επώδυνο. Ωστόσο, μετά τις ρυθμίσεις που έχουν γίνει
για το ελληνικό χρέος και μετά τις αποφάσεις της ΕΚΤ για ποσοτική
χαλάρωση, η ευρωζώνη νοιώθει αρκετά ασφαλής έναντι της Ελλάδας και δεν
θα ρισκάρει την προοπτική των άλλων προγραμμάτων στον ευρωπαϊκό νότο,
για χάρη της ελληνικής κυβέρνησης.
Επομένως, τα πράγματα δυστυχώς ξεκαθάρισαν: δεν υπάρχει δυνατότητα
αριστερής διακυβέρνησης, παρά μόνον εκτός ευρώ. Αυτό θα ήταν εφικτό
θεωρητικά, αλλά προς το παρόν δεν είναι εφικτό πολιτικά. Ο Συριζα δεν
έχει την πολιτική δυνατότητα να οδηγήσει την Ελλάδα σε έναν αριστερό
δρόμο εκτός ευρώ. Εάν το επιχειρήσει θα καταρρεύσει.
Αυτή τη στιγμή έχει λοιπόν δύο δυνατότητες η κυβέρνηση: ή θα
αποδεχθεί την συμφωνία που της προτείνεται, στη λογική του ισχύοντος
προγράμματος, είτε θα παραιτηθεί. Τρίτη λύση δεν υφίσταται.
Και δεν υφίσταται διότι εάν επιμείνει στις θέσεις της και πάει σε
δημοψήφισμα, τότε είναι εντελώς σίγουρο ότι το εκλογικό σώμα θα επιλέξει
την παραμονή στο ευρώ, δηλαδή την συμφωνία. Το δημοψήφισμα επομένως
είναι απλώς μια τακτική πολιτικής διαχείρισης. Δεν αλλάζει τα πράγματα.
Ξαναγυρνάμε λοιπόν στην ουσία: είτε με δημοψήφισμα είτε χωρίς η
κυβέρνηση έχει δύο και μόνον δυνατότητες, συμφωνία ή παραίτηση.
Τι πρέπει να κάνει; Είναι προφανές, πως εάν θέλει να ρισκάρει, τότε
πρέπει να προχωρήσει σε συμφωνία, ελπίζοντας πως εν τέλει τα πράγματα θα
βελτιωθούν εντός του μνημονίου. Είναι πιθανόν, εάν ρυθμιστεί το
ασφαλιστικό, έστω και σε χαμηλότερα επίπεδα συντάξεων και αυξημένα όρια
ηλικίας, εάν η αυξημένη φορολόγηση που θα επιβαρύνει την ζήτηση
αντισταθμιστεί με χρηματοδότηση κάποιων δημοσίων έργων, εάν μειωθούν τα
επίπεδα του υποχρεωτικού πλεονάσματος και κυρίως, εάν ρυθμιστούν γενναία
τα ιδιωτικά δάνεια και ξανασταθεί όρθιο το τραπεζικό σύστημα, εάν
δηλαδή η κυβέρνηση καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε η ΝΔ, να συμφωνήσει
και να εφαρμόσει ένα φιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό σχέδιο, με περιορισμό
του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα και εξυγίανση της διοίκησης, τότε,
εάν όλα αυτά γίνουν, είναι πιθανόν, μετά από δύο χρόνια και αφού
αντιμετωπιστεί αποφασιστικά η αντίδραση που θα ξεσηκωθεί από τις
αριστερές συνιστώσες, η κυβέρνηση να καταφέρει να βγάλει την Ελλάδα από
την κρίση. Αυτή είναι η μόνη οδός.
Είναι αριστερή οδός; Η ερώτηση είναι σχολαστική. Είναι μια οδός με διέξοδο. Αυτό είναι.
Η άλλη λύση είναι η κυβέρνηση να μην αποδεχθεί μείωση συντάξεων- έστω
των υψηλών- να μην δεχθεί αλλαγή στα εργασιακά και να θέσει βέτο. Αυτό
θα προκαλέσει μέγιστη πολιτική κρίση, αδυναμία αποπληρωμής του δημοσίου
χρέους και εν συνεχεία πτώση της κυβέρνησης. Μια νέα κυβέρνηση τότε θα
αναλάβει όσα περιγράψαμε.
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει τις επόμενες μέρες να αποφασίσει: θα
συγκρουστεί με το κόμμα του και θα συμφωνήσει με την ευρωζώνη ή το
αντίστροφο; Στην πρώτη περίπτωση φεύγει από το Μαξίμου, στην άλλη μένει
και το παλεύει.
Ας αποφασίσει.
Ας αποφασίσει.
* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου