.......................................................
Photo: Ian Sane @flickr
Αδιέξοδος σχεδιασμός
Photo: Ian Sane @flickr
Η
σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής δείχνει να διευκολύνει την
εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων και να αλλάζει την πολιτική ατζέντα,
καθώς η διάλυση του ακροδεξιού χώρου μοιάζει να ευνοεί την επίσημη Δεξιά
η οποία είναι ιδεολογικά συγγενής. Διότι, όλοι γνωρίζουν ότι η Δεξιά
στην Ελλάδα δεν είναι φιλελεύθερη, αλλά κυρίως ακροδεξιά. Επομένως, με
απλή αριθμητική, εάν συμπιεστεί η Χρυσή Αυγή ή εάν πολύ περισσότερο
διαλυθεί, τότε μοιραία η ΝΔ θα ενισχυθεί. Έτσι θέλουν να πιστεύουν
κυβέρνηση και μνημονιακές δυνάμεις.
Όμως, οι υπολογισμοί του Σαμαρά, ότι πολιτικά θα ωφεληθεί από τις διώξεις των ακροδεξιών, είναι εντελώς πρόχειροι. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε οι ψηφοφόροι που επιλέγουν τη Χρυσή Αυγή να έχουν οδό μετάβασης προς τη ΝΔ. Έχουν; Όχι. Παρότι οι πρώτες δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν, εν τούτοις οι δημοσκοπήσεις αυτές είναι εν θερμώ. Ένας ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής, ο οποίος βλέπει τον αρχηγό του κόμματός του στη φυλακή, είναι λογικό το πρώτο πράγμα που σκέφτεται να είναι η αγκαλιά του Σαμαρά; Πολύ δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να τρέξει σε άλλη αγκαλιά. Σε ποια; Πρώτα σε κάποιο νέο ακροδεξιό κόμμα που θα φυτρώσει, την Ασημένια Αυγή, και μετά στους ΑΝΕΛ, στο ΛΑΟΣ και γιατί όχι στα αντιμνημονιακά κόμματα της Αριστεράς. Εκεί που δεν πρόκειται ποτέ να πάει ένας ψηφοφόρος της ΧΑ είναι στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Αυτό που ελπίζει πολιτικά να εισπράξει η ΝΔ δεν είναι οι ψηφοφόροι της ΧΑ. Αυτοί χάθηκαν. Θέλει να εδραιώσει την αίσθηση της σταθερότητας στον μεσαίο χώρο. Σωστό το σχέδιο. Αλλά δεν έχει αντικείμενο. Διότι μεσαίος χώρος δεν υπάρχει ή αν υπάρχει είναι πλέον αμελητέος. Ποιος μεσαίος χώρος; Αυτόν που κατέστρεψαν τα διαδοχικά μνημόνια; Σύσσωμη η μεσαία τάξη στην Ελλάδα διαλύθηκε, καταστράφηκε και επομένως έχει κόψει τους δεσμούς της με την κυβέρνηση. Επομένως, το μόνο που μένει ως πολιτικό αποτέλεσμα είναι μια γενική αίσθηση αποφασιστικότητας του πρωθυπουργού απέναντι στη ΧΑ. Πλην όμως, αυτή η αίσθηση, εάν οι εκλογές δεν γίνουν μέσα στον μήνα, θα χαθεί. Ποιος θα θυμάται τον Κασιδιάρη, όταν θα έχει έρθει ο Τόμσεν τον Νοέμβριο και θα απαιτεί μέτρα;
Μπορεί όμως οι εκλογές να γίνουν άμεσα, όπως ήθελε ο Σαμαράς και το επιτελείο του; Όχι. Πρώτον, διότι δεν το θέλουν οι Ευρωπαίοι. Και, δεύτερον, διότι δεν το θέλει ο Βενιζέλος, ο οποίος σε τέτοια περίπτωση θα δει το κόμμα του στο 5%. Εφόσον όμως ο Βενιζέλος λέει όχι, τότε εκλογές δεν μπορούν να γίνουν. Άρα; Η πιθανότερη εκδοχή είναι μια συντήρηση των πολιτικών δυνάμεων μέχρι τον Μάιο, μια συντήρηση όπως-όπως του θέματος Χρυσή Αυγή μέχρι το καλοκαίρι και στο μεταξύ να έχει μεσολαβήσει η προεδρία της ΕΕ από τον Σαμαρά, μια εικονική έξοδος στις αγορές με επιτόκιο κάτω του 7%, μια μικρή αναβάθμιση των οίκων αξιολόγησης και μια επιμήκυνση του χρέους. Όλα αυτά, ελπίζουν στη ΝΔ, ότι θα δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα.
Κι αυτό το σχέδιο σωστό είναι. Πλην όμως δεν ταιριάζει με τις προθέσεις της τρόικας και του ΔΝΤ που θέλουν βιώσιμο χρέος, δηλαδή νέα μέτρα. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που αυτά μετατεθούν, για να τσιμπήσουν οι ψηφοφόροι, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι μια προκήρυξη εκλογών τον Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές, δεν θα δημιουργήσει ενθουσιώδες κλίμα αλλαγής της κυβέρνησης; Είναι σχεδόν σίγουρο: με το που θα προκηρυχθούν εκλογές, η αποσύνθεση της κυβέρνησης θα είναι ραγδαία. Έτσι γίνεται πάντα στην πολιτική: το ρεύμα πάει εκεί όπου υπάρχει κάποια μικρή ελπίδα αλλαγής. Δεν πάει στον Βορίδη.
Το σχέδιο διάλυσης της Χρυσής Αυγής, εάν χρησιμοποιηθεί για άμεση προσφυγή σε εθνικές κάλπες, μέσα στο φθινόπωρο, πράγμα που είναι εξαιρετικά δύσκολο, θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη πολιτική γκάφα όλων των εποχών. Οι ψηφοφόροι θα δράξουν την ευκαιρία, αφού ευχαριστήσουν τον Σαμαρά που τους γλίτωσε από τον Χίλτερ, να τον τιμωρήσουν που τους εξαπάτησε, να τον μαυρίσουν δηλαδή, που τους άφησε χωρίς λεφτά και χωρίς δουλειά.
Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί με αυστηρώς ποινικά μέτρα. Και αυτό έπρεπε βεβαίως να είχε γίνει εξαρχής, τότε που η ΝΔ μας πρότεινε συνεργασία μαζί της. Οι αξιόποινες πράξεις της είναι αρκετά παλιές, αλλά κανένας τότε δεν ενεργούσε. Τώρα που τα ποσοστά της έγιναν επικίνδυνα και οι ευρωπαίοι απειλούν με αφαίρεση της ελληνικής προεδρίας, η κυβέρνηση Σαμαρά αναγκάστηκε να δράσει. Τότε όμως ίδιο το κράτος του Σαμαρά την κάλυπτε.
Τώρα, η εσπευσμένη χρήση μαζικών πολιτικών συλλήψεων δείχνει αγωνιώδεις πολιτικές στοχεύσεις. Οι οποίες όμως δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Η κυβέρνηση θα συρθεί στις εκλογές, το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Μάιο και εκεί θα λάβει αυτό που της αναλογεί. Την ήττα.
Όμως, οι υπολογισμοί του Σαμαρά, ότι πολιτικά θα ωφεληθεί από τις διώξεις των ακροδεξιών, είναι εντελώς πρόχειροι. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε οι ψηφοφόροι που επιλέγουν τη Χρυσή Αυγή να έχουν οδό μετάβασης προς τη ΝΔ. Έχουν; Όχι. Παρότι οι πρώτες δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν, εν τούτοις οι δημοσκοπήσεις αυτές είναι εν θερμώ. Ένας ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής, ο οποίος βλέπει τον αρχηγό του κόμματός του στη φυλακή, είναι λογικό το πρώτο πράγμα που σκέφτεται να είναι η αγκαλιά του Σαμαρά; Πολύ δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να τρέξει σε άλλη αγκαλιά. Σε ποια; Πρώτα σε κάποιο νέο ακροδεξιό κόμμα που θα φυτρώσει, την Ασημένια Αυγή, και μετά στους ΑΝΕΛ, στο ΛΑΟΣ και γιατί όχι στα αντιμνημονιακά κόμματα της Αριστεράς. Εκεί που δεν πρόκειται ποτέ να πάει ένας ψηφοφόρος της ΧΑ είναι στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Αυτό που ελπίζει πολιτικά να εισπράξει η ΝΔ δεν είναι οι ψηφοφόροι της ΧΑ. Αυτοί χάθηκαν. Θέλει να εδραιώσει την αίσθηση της σταθερότητας στον μεσαίο χώρο. Σωστό το σχέδιο. Αλλά δεν έχει αντικείμενο. Διότι μεσαίος χώρος δεν υπάρχει ή αν υπάρχει είναι πλέον αμελητέος. Ποιος μεσαίος χώρος; Αυτόν που κατέστρεψαν τα διαδοχικά μνημόνια; Σύσσωμη η μεσαία τάξη στην Ελλάδα διαλύθηκε, καταστράφηκε και επομένως έχει κόψει τους δεσμούς της με την κυβέρνηση. Επομένως, το μόνο που μένει ως πολιτικό αποτέλεσμα είναι μια γενική αίσθηση αποφασιστικότητας του πρωθυπουργού απέναντι στη ΧΑ. Πλην όμως, αυτή η αίσθηση, εάν οι εκλογές δεν γίνουν μέσα στον μήνα, θα χαθεί. Ποιος θα θυμάται τον Κασιδιάρη, όταν θα έχει έρθει ο Τόμσεν τον Νοέμβριο και θα απαιτεί μέτρα;
Μπορεί όμως οι εκλογές να γίνουν άμεσα, όπως ήθελε ο Σαμαράς και το επιτελείο του; Όχι. Πρώτον, διότι δεν το θέλουν οι Ευρωπαίοι. Και, δεύτερον, διότι δεν το θέλει ο Βενιζέλος, ο οποίος σε τέτοια περίπτωση θα δει το κόμμα του στο 5%. Εφόσον όμως ο Βενιζέλος λέει όχι, τότε εκλογές δεν μπορούν να γίνουν. Άρα; Η πιθανότερη εκδοχή είναι μια συντήρηση των πολιτικών δυνάμεων μέχρι τον Μάιο, μια συντήρηση όπως-όπως του θέματος Χρυσή Αυγή μέχρι το καλοκαίρι και στο μεταξύ να έχει μεσολαβήσει η προεδρία της ΕΕ από τον Σαμαρά, μια εικονική έξοδος στις αγορές με επιτόκιο κάτω του 7%, μια μικρή αναβάθμιση των οίκων αξιολόγησης και μια επιμήκυνση του χρέους. Όλα αυτά, ελπίζουν στη ΝΔ, ότι θα δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα.
Κι αυτό το σχέδιο σωστό είναι. Πλην όμως δεν ταιριάζει με τις προθέσεις της τρόικας και του ΔΝΤ που θέλουν βιώσιμο χρέος, δηλαδή νέα μέτρα. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που αυτά μετατεθούν, για να τσιμπήσουν οι ψηφοφόροι, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι μια προκήρυξη εκλογών τον Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές, δεν θα δημιουργήσει ενθουσιώδες κλίμα αλλαγής της κυβέρνησης; Είναι σχεδόν σίγουρο: με το που θα προκηρυχθούν εκλογές, η αποσύνθεση της κυβέρνησης θα είναι ραγδαία. Έτσι γίνεται πάντα στην πολιτική: το ρεύμα πάει εκεί όπου υπάρχει κάποια μικρή ελπίδα αλλαγής. Δεν πάει στον Βορίδη.
Το σχέδιο διάλυσης της Χρυσής Αυγής, εάν χρησιμοποιηθεί για άμεση προσφυγή σε εθνικές κάλπες, μέσα στο φθινόπωρο, πράγμα που είναι εξαιρετικά δύσκολο, θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη πολιτική γκάφα όλων των εποχών. Οι ψηφοφόροι θα δράξουν την ευκαιρία, αφού ευχαριστήσουν τον Σαμαρά που τους γλίτωσε από τον Χίλτερ, να τον τιμωρήσουν που τους εξαπάτησε, να τον μαυρίσουν δηλαδή, που τους άφησε χωρίς λεφτά και χωρίς δουλειά.
Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί με αυστηρώς ποινικά μέτρα. Και αυτό έπρεπε βεβαίως να είχε γίνει εξαρχής, τότε που η ΝΔ μας πρότεινε συνεργασία μαζί της. Οι αξιόποινες πράξεις της είναι αρκετά παλιές, αλλά κανένας τότε δεν ενεργούσε. Τώρα που τα ποσοστά της έγιναν επικίνδυνα και οι ευρωπαίοι απειλούν με αφαίρεση της ελληνικής προεδρίας, η κυβέρνηση Σαμαρά αναγκάστηκε να δράσει. Τότε όμως ίδιο το κράτος του Σαμαρά την κάλυπτε.
Τώρα, η εσπευσμένη χρήση μαζικών πολιτικών συλλήψεων δείχνει αγωνιώδεις πολιτικές στοχεύσεις. Οι οποίες όμως δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Η κυβέρνηση θα συρθεί στις εκλογές, το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Μάιο και εκεί θα λάβει αυτό που της αναλογεί. Την ήττα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου