..............................................................
Χάρης Μελιτάς
Καμιά φορά η θάλασσα
φτάνει ως την αυλή σου.
Τότε κι εγώ ξανοίγομαι
στα πέλαγα της μνήμης
κυλάω σε νερά ηδονικά
λικνίζομαι στα κύματα
των άναρχων σφυγμών σου.
Ώσπου μια κόκκινη πληγή
ανεξιχνίαστη
ματώνει τις φτερούγες των αφρών
και πώς να κρατηθώ στην επιφάνεια;
Στον άγρυπνο βυθό των ενοχών
με σφραγισμένες μπουκαπόρτες
καταδύομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου