Δυο ποιήματα του Γιάννη Κοντού από την ποιητική του συλλογή "Ηλεκτρισμένη Πόλη" (εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2008) από τον φίλο στο Γιάννη Μουγγολιά (facebook, 24.3.2022)

 .............................................................

Γιάννης Κοντός (1943 - 2015)

Η ελάχιστη δύναμη 

Το χορταράκι του Μαρτίου μοιάζει με τα μάτια σου.

Δεν υπάρχει εξήγηση. Έτσι αυθαιρέτως:

είναι ξυράφια, είναι κλωστές που πλέκουν παραμύθια.

Αλλάζει χρώμα με τις ώρες και τις γωνίες του φωτός.

Το πατάνε, το κόβουν,

αλλά αυτό θεριεύει και φοβίζει τον δράκο

που μας απειλεί με την πύρινη αναπνοή του

και τα κοφτερά του δόντια.

Άνθρωπος στη θάλασσα

Άνθρωπος στην πόλη, ήθελα να πω - χωρίς σωσίβιο,

να τον παίρνουνε τα κύματα της νύχτας και να

τον χτυπάνε στα βράχια του πρωινού.

Έτσι να γίνεται συνέχεια.

Μέχρι που βρήκε μια ξέρα - ένα αποκούμπι -

και γαντζώθηκε και έχτισε μια καλύβα.

Όχι ότι δεν ήτανε ναυαγός, αλλά τώρα κάπως καλύτερα.

Όπου μια μέρα ένα μεγάλο κύμα τα παρέσυρε όλα,

και πάλι από την αρχή.

Τώρα κρατιέται από μια σανίδα μέσα στον χαλασμό

και κρέμεται στα νερά όπως τριανταφυλλιά από τον ουρανό.

Τώρα κρατιέται από μια σπασμένη εικόνα.

Οι γωνίες του χρόνου και οι σκιές των φιλιών σου

με προφυλάσσουν από την καταστροφή.

Σε λίγο πατάω στεριά και πιάνω φως.

Σκόνη γίνεται το σκοτάδι και βλέπω

μουσικές και ανθρώπους.

Δυο ποιήματα του Γιάννη Κοντού από την ποιητική του συλλογή "Ηλεκτρισμένη Πόλη" (εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2008)