"Τα ερωτηματικά πρέπει να απαντώνται..." από τον φίλο στο fb Ilias Malevitis (facebook, 30.4.2020)

.............................................................

Τα ερωτηματικά πρέπει να απαντώνται...

από τον φίλο στο fb Ilias Malevitis (facebook, 30.4.2020)

«Τα ερωτηματικά πρέπει να απαντώνται με την κατά το δυνατόν υψηλότερη σαφήνεια, οι σκιές να ξεδιαλύνονται, η εμπιστοσύνη και η προσήλωση στην αλήθεια είναι οι σημαντικότεροι παράμετροι», είπε ο κ. Τσιόδρας χθες στην ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας, και στη συνέχεια μιλώντας για τους λόγους που οδήγησαν στο άνοιγμα των σχολείων, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα «ότι σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα και την τελευταία εκτίμηση κινδύνου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης Νόσων (το ευρωπαϊκό CDC)... αναφέρονται τα εξής σχετικά με τη νέα νόσο και τα παιδιά... (5ο) μετάδοση από παιδί σε ενήλικα φαίνεται να είναι ασυνήθιστη...». Κατανοητό! Όντως η επιστήμη (και δη η ιατρική) δεν έχει θέσφατα και προχωρεί, εργάζεται και προσαρμόζει την εκάστοτε πορεία της σύμφωνα με τα εμπειρικά δεδομένα, το πείραμα, την παρατήρηση και την έρευνα, τις στατιστικές αποτυπώσεις, έρευνες και μελέτες. Και αναλόγως μπορεί να αλλάζει ή να μεταβάλλει αρχικές εκτιμήσεις ή διαπιστώσεις. Ούτως εχόντων των πραγμάτων λοιπόν, και ενόσω μέχρι σήμερα ακούγαμε τόσο από επιστημονικά, όσο και από πρωθυπουργικά ή καλλιτεχνικά (μέσω διαφημίσεων) χείλη ότι πάση θυσία πρέπει να αποφεύγεται η επαφή των παιδιών με τους παππούδες τους, αναρωτιέμαι γιατί λοιπόν (εν όψει των νέων δεδομένων, βάσει των οποίων ανοίγουν και τα σχολεία!) δεν αλλάζει αυτή η σύσταση ώστε και –τουλάχιστον ψυχικά–οι ‘ηλικιωμένοι’ παππούδες και γιαγιάδες να ανορθωθούν και να μην νιώθουν τόσο μα τόσο εκτοπισμένοι κάθε ζωντανής και ζωογόνου επαφής; Εδώ εμένα μ’ ενοχλεί να ακούω κάθε μέρα «οι ηλικιωμένοι» κι «οι ηλικιωμένοι» και να διευκρινίζεται: άνω των 70...

Σε σχέση με τις παλινωδίες περί την μάσκα (ιατρική, χειρουργική, υφασμάτινη, πάνινη, χάρτινη, δενξερωτιάλλο), τις χρήσεις της και τα πρόστιμα για τη μη-χρήση της, αναρωτιέμαι γιατί δεν ήταν αναγκαία μέχρι χτες στα σούπερ μάρκετ ενώ θα είναι επιβεβλημένη από αύριο. Γιατί είναι υποχρεωτική στα μέσα συγκοινωνίας αλλά προαιρετική στα σχολικά λεωφορεία και τις τάξεις; (την ίδια στιγμή που στο σχολείο τα παιδιά θα έχουν διαφορετικά διαλείμματα, όπως ανακοινώθηκε). Η δημιουργική ασάφεια είναι τόσο αμασκάρευτα σαφής, όπως και η προβλεπόμενη εκτίναξη των πωλήσεων των μασκών αλλά και των κρατικών εισπράξεων από τα πρόστιμα.

Από την άλλη, αναρωτιέται κανείς (τελείως καλοπροαίρετα και βάσιμα!) ποιος ο λόγος του ανοίγματος των σχολείων ουσιαστικά μόνον για δύο διδακτικές εβδομάδες (αν αναλογιστεί κανείς το προτεινόμενο εκ περιτροπής πρόγραμμα εναλλασσόμενων ημερών 3/2, με τα μισά τμήματα, για 4 ονομαστικά εβδομάδες), και αυτές κουτσουρεμένες τουλάχιστον κατά το ήμισυ του παραγόμενου διδακτικού έργου, καθώς δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν ούτε όλα τα διδακτικά αντικείμενα ούτε οι διδακτικές ώρες (εκεί που κάθε εκπαιδευτικός είχε ένα πενθήμερο πρόγραμμα διδασκαλίας που περιλάμβανε όλα τα τμήματα του σχολείου, τώρα θα έχει ένα τριήμερο, επαναλαμβανόμενο κάθε δεύτερη μέρα πρόγραμμα ώστε να διδάξει το ίδιο μάθημα και αντικείμενο στο άλλο μισό των ίδιων τμημάτων). Επιπλέον, ας συμπληρώσω, και σε (σαφώς υπονοούμενη) προαιρετική βάση, λόγω του δικαιώματος δικαιολογημένων απουσιών κάποιων μαθητών, εκ μέρους της οικογένειας. Ειλικρινά, θα ήθελα να μάθω τον στόχο και την επιδίωξη μιας τέτοιας επανεκκίνησης των σχολείων, από τη στιγμή που, στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ούτε κάλυψη ουσιαστικά περαιτέρω της διδακτικής ύλης θα γίνει, ούτε διαγωνίσματα, ούτε εξετάσεις προαγωγικές. Ομολογώ πως η επίκληση στην επιστροφή στην όποια (νέα, μερικής, άλλη κλπ.) κανονικότητα, με τέτοιους όρους, μόνο ως παραπειστική επίφαση μου φαντάζει.

Δεν θα ολοκληρώσω τον κατάλογο των αποριών και των αμφιβολιών μου, απλά θα καταθέσω μια τελευταία ερώτηση για μια –τελείως αναιτιολόγητη κατ’ εμέ– απόφαση: αφού επανεκκινούν τόσες και τόσες δραστηριότητες, γιατί δεν ανοίγουν οι βιβλιοθήκες; Τι αξεπέραστο πρόβλημα θα δημιουργούσε το άνοιγμα των βιβλιοθηκών, για τους ελάχιστους έστω χρήστες της οι οποίοι την προαγωγή κι εμβάθυνση της γνώσης και της έρευνας επιδιώκουν με την παρουσία τους εκεί;

Έγραφε ένα γιατρός τις προάλλες πως «όσο η “επιστήμη” πείθει για την αξιοπιστία, την ηθική και την αποτελεσματικότητά της και οι λειτουργοί της φαντάζουν “ήρωες”, η κοινή γνώμη ανέχεται την πατερναλιστική στάση του κράτους και τον προληπτικό περιορισμό των με αίμα κερδισμένων ελευθεριών της». Φοβάμαι όπως πως όσο η επιστημονική συμβολή δεν καταφέρνει να παραμένει πειστική και αξιόπιστη αλλά συμπαρατάσσεται με την πολιτική στόχευση, τόσο θα υπονομεύεται και θα υποσκάπτεται. Και όσο η πολιτική βούληση και οι αποφάσεις δεν έχουν ξεκάθαρες, ορθολογικές, τεκμηριωμένες και στοχευμένες στην (οικονομική, ψυχική κλπ.) ανόρθωση της κοινωνίας –μετά από τέτοια πρωτοφανή μέτρα– επιδιώξεις, αφήνοντας ασάφειες, σκιές, υποψίες και συγχύσεις, θα περιπίπτει σε σταθερή, έστω και σαν υπόκωφο μουρμουρητό, ανυποληψία, παρά τους τόνους λεκτικού θυμιάματος μεταξύ των μελών της κυβέρνησης.

Και δυστυχώς με έναν Τύπο, που στην πλειονότητά του δεν θέλει να κρίνει και να ελέγχει την εξουσία, η αναγκαία αντιπολιτευτική κριτική θα παίρνει άλλες ατραπούς και θα διαχέεται σε άλλα κανάλια.