"Αrs Poetica" ποίημα του Ανέστη Ευαγγέλου (1937-1994)

.......................................................

   


ΑΝΕΣΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ 
(1937 - 1994)























                  Αrs Poetica

Το ποίημα δεν είναι τραγούδι,
ανάερη θλίψη για κάτι μακρινό, χαμένο
έστω με την πιο τέλεια μουσική / δεν είναι
αναμονή του άγνωστου, γοητευτική,
μες στην αβεβαιότητά της, προσδοκία.

Το ποίημα είναι μια ανοιχτή πληγή που τρέχει -
όσο πιο ανοιχτή τόσο καλύτερα /  κάνω ποίηση
θα πει τρυπώ το θώρακα μ' ένα νυστέρι
ψάχνω με χέρι σταθερό όπως οι χειρούργοι
γυρεύω την καρδιά και την τρυπώ, χύνω το αίμα
άφθονο μες στις λέξεις - κόκκινο,
ζεστό το αίμα, όλοι το ξέρουν,
το πιο θαυμαστό, το πιο όμορφο πως είναι πράγμα.

                                ΑΝΕΣΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (1937 - 1994)

από τη συλλογή "Μέθοδος αναπνοής", 1966

από το "Ποιητικό Ανθολόγιο" της "ΑΥΓΗΣ" (17/7/2014)
με ανθολόγο του Ιουλίου του 2014 τον Πρόδρομο Χ. Μάρκογλου