.........................................................
Tα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών φέρνουν το θέμα της βιωσιμότητας του ευρώ στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής ημερήσιας διάταξης. Όταν στην κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαική Ιταλία (στην Ρώμη υπογράφηκε το 1957 η ομώνυμη συνθήκη που οδήγησε στην ενωμένη Ευρώπη) πάνω από το 50% των ψηφοφόρων επιλέγουν κόμματα με προεκλογικό πρόγραμμα «όχι στην γερμανική Ευρώπη» (Μπερλουσκόνι) ή σκέτα εναντίον του ευρώ ως έχει (Γκρίλο) είναι φανερό ότι το όλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται πολύ σοβαρά. Και στην περίπτωση της Ιταλίας το Βερολίνο δεν έχει πλέον να κάνει τους καθυστερημένους τεμπέληδες του νότου, αλλά μια από τις 8 ισχυρότερες χώρες του πλανήτη που βρίσκεται στην αρχή της κρίσης.
Ο Μπέπε Γκρίλο δεν είναι ακροδεξιός, όπως σκόπιμα θέλησαν να τον παρουσιάσουν κάποιες εφημερίδες, φυσικά και ελληνικές. Συνάντησα τον Ιταλό κωμικό που μέσα σε μερικούς μήνες κατάφερε να φέρει το Κίνημα των 5 Αστεριών στην πρώτη θέση με το 25,5% των ψήφων (σε κομματικές ψήφους - Μπερσάνι και Μπερλουσκόνι πλησίασαν το 30% αλλά με συμμαχίες κομμάτων), σε ένα γραφικό ξενοδοχείο αγρο-τουρισμού λίγο έξω από την Παβία. Η ανάπτυξη τέτοιων μονάδων είναι μια από τις προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης που υπάρχουν στο πρόγραμμα του, ένα μείγμα συγκεκριμένων πρακτικών λύσεων με αρκετές δόσεις ουτοπίας. Θέλει περικοπές στα προνόμια των πολιτικών, επίδομα για όλους τους ανέργους, καθαρή ενέργεια και δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ.
Ο Γκρίλο θα μπορούσε να είναι ο επικεφαλής των αγανακτισμένων της Ισπανίας ή της Ελλάδας, χωρίς τους φασιστοειδείς του «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Και μετά από τις πικρές εμπειρίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, ζητάει δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στην ευρωζώνη. Είναι πλέον φανερό ότι από τις δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης, που έχουν γονατίσει τον νότο, βγαίνει κερδισμένη η Γερμανία μαζί με κάποιους συμμάχους της του Βορρά, εκμεταλλευόμενη αυτές ακριβώς τις αδυναμίες.
Για αυτό ακριβώς η Γερμανία έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν είχαμε βέβαια, όπως στις εκλογές στην Ελλάδα, ανοιχτά γράμματα της Bild στους Ιταλούς υπηκόους της pax germanica. Αλλά ακόμη και την τελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές, μια σειρά Γερμανοί πολιτικοί συνέχισαν να επεμβαίνουν στο πολιτικό παιχνίδι, νουθετώντας τους Ιταλούς ψηφοφόρους όχι μόνο να μην ψηφίσουν Μπερλουσκόνι αλλά και να υποστηρίξουν το κόμμα του πρωθυπουργού Μόντι.
Ο τελευταίος μάλιστα αποκάλυψε ότι η Μέρκελ του είπε ότι δεν θα έβλεπε με καλό μάτι ούτε μια κυβέρνηση υπό τον Μπερσάνι, τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς(η γερμανική κυβέρνηση το διέψευσε χλιαρά αλλά φαίνεται ότι η Μέρκελ και ο Σοιμπλε το μάθημα που έχουν πάρει από τον Χίτλερ είναι ότι δεν πρέπει να εισβάλλεις σε άλλες χώρες με τα όπλα. Όλα τα άλλα, επιτρέπονται). Η ήττα του Μόντι αποτελεί για αυτό μια σαφή πολιτική ήττα και για την Γερμανία. Είναι φανερό ότι οι πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια καίνε αυτούς που τις εφαρμόζουν και τους οδηγούν σε πολιτική συντριβή.
Το αποτέλεσμα των εκλογών κλονίζει το ευρώ και από μια ακόμη πλευρά: H Ιταλία είναι πλέον ακυβέρνητη, με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων καμιά συμμαχία δεν μπορεί να εξασφαλίσει βιώσιμη κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που όλοι ξορκίζουν το ελληνικό προηγούμενο των 2 διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.
Μόνο μια ριζική αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα, αλλά η Μέρκελ ούτε θέλει ούτε έχει τις ικανότητες να κάνει κάτι τέτοιο. Τις εκλογές θέλει να κερδίσει η κοπέλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα, στην οποία η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται αγνοώντας πεισματικά την καθημερινή πλύση εγκεφάλου, θα πρέπει να προετοιμάζεται για τα χειρότερα. Και οι πολιτικές δυνάμεις που νοιάζονται πραγματικά για την τύχη της θα πρέπει να προετοιμάσουν ένα plan Β, χωρίς το ευρώ.
Η Ιταλία, η ήττα της Γερμανίας και το ευρώ.
Του Στέλιου Κούλογλου
Τα παπαγαλάκια του Βερολίνου άρχισαν αμέσως να κελαηδάνε.
«Ο Μπερλουσκόνι κατέστρεψε την Ιταλία και την κατάντησε σχεδόν σαν την
Ελλάδα... (αλλά) είναι ανησυχητικό ότι οι ψηφοφόροι δεν τον τιμώρησαν»,
σχολιάζει η Die Welt, το ξαδελφάκι της Bild, σε ένα άρθρο με τίτλο «Δύστυχη Ιταλία». Εάν μάλιστα προσθέσουμε και την ψήφο στον Μπέπε Γκρίλο, τότε πρόκειται «για μια παιδιάστικη άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας».
«Αρνούνται την πραγματικότητα, αποδίδουν την μιζέρια σε εχθρούς έξω από
την χώρα», συμπλήρωνε σαν ηχώ η πικραμένη «κεντροαριστερή» Süddeutsche Zeitung.
«Όχι δεν ήταν οι κολλημένοι με την λιτότητα Γερμανοί που ανάγκασαν την
Ιταλία να σφίξει το ζωνάρι. Χωρίς την επιστροφή στη σοβαρότητα του
Μόντι, η Ιταλία ως χώρα του ευρώ δεν θα υπήρχε πλέον». Αλλά μήπως θα μπορούσε να υπάρχει ευρώ χωρίς την Ιταλία;
Tα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών φέρνουν το θέμα της βιωσιμότητας του ευρώ στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής ημερήσιας διάταξης. Όταν στην κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαική Ιταλία (στην Ρώμη υπογράφηκε το 1957 η ομώνυμη συνθήκη που οδήγησε στην ενωμένη Ευρώπη) πάνω από το 50% των ψηφοφόρων επιλέγουν κόμματα με προεκλογικό πρόγραμμα «όχι στην γερμανική Ευρώπη» (Μπερλουσκόνι) ή σκέτα εναντίον του ευρώ ως έχει (Γκρίλο) είναι φανερό ότι το όλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλονίζεται πολύ σοβαρά. Και στην περίπτωση της Ιταλίας το Βερολίνο δεν έχει πλέον να κάνει τους καθυστερημένους τεμπέληδες του νότου, αλλά μια από τις 8 ισχυρότερες χώρες του πλανήτη που βρίσκεται στην αρχή της κρίσης.
Ο Μπέπε Γκρίλο δεν είναι ακροδεξιός, όπως σκόπιμα θέλησαν να τον παρουσιάσουν κάποιες εφημερίδες, φυσικά και ελληνικές. Συνάντησα τον Ιταλό κωμικό που μέσα σε μερικούς μήνες κατάφερε να φέρει το Κίνημα των 5 Αστεριών στην πρώτη θέση με το 25,5% των ψήφων (σε κομματικές ψήφους - Μπερσάνι και Μπερλουσκόνι πλησίασαν το 30% αλλά με συμμαχίες κομμάτων), σε ένα γραφικό ξενοδοχείο αγρο-τουρισμού λίγο έξω από την Παβία. Η ανάπτυξη τέτοιων μονάδων είναι μια από τις προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης που υπάρχουν στο πρόγραμμα του, ένα μείγμα συγκεκριμένων πρακτικών λύσεων με αρκετές δόσεις ουτοπίας. Θέλει περικοπές στα προνόμια των πολιτικών, επίδομα για όλους τους ανέργους, καθαρή ενέργεια και δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ.
Ο Γκρίλο θα μπορούσε να είναι ο επικεφαλής των αγανακτισμένων της Ισπανίας ή της Ελλάδας, χωρίς τους φασιστοειδείς του «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Και μετά από τις πικρές εμπειρίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, ζητάει δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στην ευρωζώνη. Είναι πλέον φανερό ότι από τις δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης, που έχουν γονατίσει τον νότο, βγαίνει κερδισμένη η Γερμανία μαζί με κάποιους συμμάχους της του Βορρά, εκμεταλλευόμενη αυτές ακριβώς τις αδυναμίες.
Για αυτό ακριβώς η Γερμανία έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν είχαμε βέβαια, όπως στις εκλογές στην Ελλάδα, ανοιχτά γράμματα της Bild στους Ιταλούς υπηκόους της pax germanica. Αλλά ακόμη και την τελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές, μια σειρά Γερμανοί πολιτικοί συνέχισαν να επεμβαίνουν στο πολιτικό παιχνίδι, νουθετώντας τους Ιταλούς ψηφοφόρους όχι μόνο να μην ψηφίσουν Μπερλουσκόνι αλλά και να υποστηρίξουν το κόμμα του πρωθυπουργού Μόντι.
Ο τελευταίος μάλιστα αποκάλυψε ότι η Μέρκελ του είπε ότι δεν θα έβλεπε με καλό μάτι ούτε μια κυβέρνηση υπό τον Μπερσάνι, τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς(η γερμανική κυβέρνηση το διέψευσε χλιαρά αλλά φαίνεται ότι η Μέρκελ και ο Σοιμπλε το μάθημα που έχουν πάρει από τον Χίτλερ είναι ότι δεν πρέπει να εισβάλλεις σε άλλες χώρες με τα όπλα. Όλα τα άλλα, επιτρέπονται). Η ήττα του Μόντι αποτελεί για αυτό μια σαφή πολιτική ήττα και για την Γερμανία. Είναι φανερό ότι οι πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια καίνε αυτούς που τις εφαρμόζουν και τους οδηγούν σε πολιτική συντριβή.
Το αποτέλεσμα των εκλογών κλονίζει το ευρώ και από μια ακόμη πλευρά: H Ιταλία είναι πλέον ακυβέρνητη, με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων καμιά συμμαχία δεν μπορεί να εξασφαλίσει βιώσιμη κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που όλοι ξορκίζουν το ελληνικό προηγούμενο των 2 διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.
Μόνο μια ριζική αλλαγή της γερμανικής πολιτικής θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα, αλλά η Μέρκελ ούτε θέλει ούτε έχει τις ικανότητες να κάνει κάτι τέτοιο. Τις εκλογές θέλει να κερδίσει η κοπέλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Ελλάδα, στην οποία η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται αγνοώντας πεισματικά την καθημερινή πλύση εγκεφάλου, θα πρέπει να προετοιμάζεται για τα χειρότερα. Και οι πολιτικές δυνάμεις που νοιάζονται πραγματικά για την τύχη της θα πρέπει να προετοιμάσουν ένα plan Β, χωρίς το ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου