...........................................................
"Με λένε Εμμανουέλλα Ραπούση γεννήθηκα στην Αλβανία αλλά μεγάλωσα στην Χίο. Ήρθαμε με τους γονείς μου στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1992. Έμαθα σε 4 μήνες τα ελληνικά και λόγω ηλικίας πήγα στην 4η δημοτικού. Τελειώνοντας το σχολείο έδωσα εξετάσεις, πέρασα στα Χανιά αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσω. Έτσι, ήρθα στην Αθήνα δούλεψα και τώρα, που είμαι 30 ετών, μπόρεσα να περάσω σε μια σχολή γραφιστικής. Πληρώνω ασφάλεια, φόρους και όλα αυτά υπό τον φόβο να απελαθώ ανά πάσα στιγμή. Αν πάω πίσω στην Αλβανία θα είναι για μένα μια δεύτερη μετανάστευση. Θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή.
"Ονομάζομαι Μαριάνθη Ιντόου. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και είμαι 21 ετών. Οι γονείς μου ήρθαν από την Νιγηρία το 1989. Εγώ σπούδασα προσχολική αγωγή, έκανα την πρακτική μου σε παιδικό σταθμό, αλλά τώρα, επειδή δεν έχω την ιθαγένεια δεν μπορώ να βρω δουλειά σε δημόσιο νηπιαγωγείο. Επίσης, εάν γυρίσω στην Νιγηρία δεν με αναγνωρίζουν επειδή έχω γεννηθεί εδώ.
Ξένοι στην χώρα τους: Τρεις προσωπικές ιστορίες
Ο νόμος Ραγκούση περί ιθαγένειας πρόσφατα κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η απόφαση αυτή έχει αφήσει ανοιχτό το περιθώριο για την άρση της
ιθαγένειας από όσα παιδιά μεταναστών την έλαβαν. Σύμφωνα με τις
οργανώσεις που στηρίζουν τους μετανάστες πρόκειται περί μιας
"οπισθοδρομικής απόφασης που αφήνει νομοθετικό κενό γύρω από το θέμα της
ιθαγένειας". Σήμερα σε συνέντευξη Τύπου στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ, που
υποστηρίχθηκε από πληθώρα οργανώσεων, τρεις γυναίκες – παιδιά δεύτερης
γενιάς μεταναστών – αφηγήθηκαν την προσωπική τους ιστορία. Του Νίκου Μίχου
Αποκλεισμός
"Με λένε Σόλες Γκόντουιν, είμαι 27 ετών και είμαι από την Νιγηρία. Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 14 ετών. Το 2011 αποφοίτησα από την ιατρική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Όλοι οι συμφοιτητές μου αυτή την περίοδο κάνουν την ειδικότητά τους ή είναι σε λίστα αναμονής για να την κάνουν. Εγώ όμως δεν είμαι ούτε θα μπορέσω ποτέ να μπω, ακριβώς γιατί δεν έχω ιθαγένεια. Τώρα είμαι 27.
Αποκλεισμός
"Με λένε Σόλες Γκόντουιν, είμαι 27 ετών και είμαι από την Νιγηρία. Ήρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 14 ετών. Το 2011 αποφοίτησα από την ιατρική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Όλοι οι συμφοιτητές μου αυτή την περίοδο κάνουν την ειδικότητά τους ή είναι σε λίστα αναμονής για να την κάνουν. Εγώ όμως δεν είμαι ούτε θα μπορέσω ποτέ να μπω, ακριβώς γιατί δεν έχω ιθαγένεια. Τώρα είμαι 27.
Η κυβέρνηση αυτή κάποιες φορές αδικεί ορισμένους ανθρώπους. Ακόμη
και αν αυτοί πληρώνουν φόρους, σπουδάζουν, έχουν όλους τους "δεσμούς"
που θέλουν οι πολιτικοί αυτή την περίοδο. Γιατί, λοιπόν, να
αντιμετωπιζόμαστε ως τρίτης και τέταρτης κατηγορίας παιδιά;
Την περίοδο 2000-2008 η Αυστρία έδωσε περίπου 300.000 ιθαγένειες και
το Βέλγιο 250.000. Η Ελλάδα στο ίδιο διάστημα έδωσε μόνο περί τις
25.000. Την ίδια στιγμή, η Ιταλία έχει βάλει ως στόχο την απόδοση
ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά δεύτερης γενιάς. Η ζωή μας δεν διαφέρει από
αυτή των Ελλήνων. Γιατί να βρισκόμαστε στον πάτο του βαρελιού;"
Δεύτερη μετανάστευση
"Με λένε Εμμανουέλλα Ραπούση γεννήθηκα στην Αλβανία αλλά μεγάλωσα στην Χίο. Ήρθαμε με τους γονείς μου στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1992. Έμαθα σε 4 μήνες τα ελληνικά και λόγω ηλικίας πήγα στην 4η δημοτικού. Τελειώνοντας το σχολείο έδωσα εξετάσεις, πέρασα στα Χανιά αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσω. Έτσι, ήρθα στην Αθήνα δούλεψα και τώρα, που είμαι 30 ετών, μπόρεσα να περάσω σε μια σχολή γραφιστικής. Πληρώνω ασφάλεια, φόρους και όλα αυτά υπό τον φόβο να απελαθώ ανά πάσα στιγμή. Αν πάω πίσω στην Αλβανία θα είναι για μένα μια δεύτερη μετανάστευση. Θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή.
Ο νόμος για την ιθαγένεια με κάλυπτε γιατί είχα φοιτήσει τουλάχιστον
6 χρόνια σε σχολείο εδώ στην Ελλάδα. Όμως τα έξοδα για τα παράβολα και
τις μεταφράσεις δεν μπορούσα να τα καλύψω Έτσι δεν έκανα ποτέ τα χαρτιά
μου. Ο αδερφός μου ήρθε το 2002 στην Ελλάδα σε ηλικία ενός έτους. Από το
2008 παραδίδει τα κατάλληλα χαρτιά, πληρώνει τα παράβολα, αλλά του
δίνουν ληγμένη άδεια παραμονής. Συνεπώς, δεν μπορεί να καταθέσει χαρτιά
για ιθαγένεια. Τώρα θα πάρει την άδεια παραμονής για το 2012! Πιθανώς να
έχει μερικούς μήνες περιθώριο για να καταθέσει αίτηση ιθαγένειας".
Μητρική γλώσσα
"Ονομάζομαι Μαριάνθη Ιντόου. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και είμαι 21 ετών. Οι γονείς μου ήρθαν από την Νιγηρία το 1989. Εγώ σπούδασα προσχολική αγωγή, έκανα την πρακτική μου σε παιδικό σταθμό, αλλά τώρα, επειδή δεν έχω την ιθαγένεια δεν μπορώ να βρω δουλειά σε δημόσιο νηπιαγωγείο. Επίσης, εάν γυρίσω στην Νιγηρία δεν με αναγνωρίζουν επειδή έχω γεννηθεί εδώ.
Εγώ, όμως, δεν μπορώ να φύγω! Η μητρική μου γλώσσα είναι η ελληνική,
αυτήν έμαθα. Την ίδια κουλτούρα έχουμε με τους φίλους μου, που είναι
Έλληνες. Η μόνη διάφορα είναι ότι οι γονείς μου κατάγονται από την
Νιγηρία.
Το να πάρουν πίσω τις ιθαγένειας και να παγώσουν τον νομό είναι άνευ
νοήματος και λάθος. Για να πάει μια χώρα μπροστά πρέπει να σκέφτεται
και μπροστά. Φοβούνται ότι εάν δώσουν ιθαγένειες θα έρθουν κι άλλοι
μετανάστες εδώ. Μα, τα παιδιά των Ελλήνων φεύγουν, γιατί να έρθουν κι
άλλοι;
Όλοι μαζί τραβάμε τα ίδια προβλήματα. Τις προάλλες μας είχαν καλέσει
από την ΔΕΗ και έλεγαν ότι εάν δεν πληρώσουμε το ρεύμα θα μας το
κόψουν. Όμως, χωρίς ιθαγένεια δεν βρίσκεις δουλειά, και χωρίς δουλειά
πως να πληρώσεις αυτά που σου ζητούν;"
Η ίδια πληρώνει από τα 18 της χρόνια τα παράβολα για να λάβει πίσω
ληγμένη άδεια παραμονής, η οποία δεν της επιτρέπει να καταθέσει αίτηση
για ιθαγένεια.
Προβλήματα και δράσεις
Όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Αλμπάνης, από το Δίκτυο Κοινωνικής
Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, "ο νόμος Ραγκούση παρά τις
ατέλειες ήταν η πρώτη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των
παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα".
Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία, στην Ελλάδα υπάρχουν 200.000
παιδιά μεταναστών. Παρόλα αυτά, τα σοβαρά κριτήρια τα οποία έθετε ο
νόμος Ραγκούση – πενταετή νόμιμη παραμονή και των δυο γονέων, φοίτηση
επί εξαετία σε δημόσιο σχολείο – πληρούσαν μόνο περί τις 65.000 από
αυτά, εκ των οποίων ιθαγένεια έλαβαν τα 6072.
"Τα παιδιά αυτά τα λέμε παιδιά β' γενιάς, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν γνωρίσει άλλη πατρίδα. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας δεν πρέπει να σημάνει ολική κατάργηση του νόμου.
Μπορεί να τροποποιηθεί, έτσι ώστε να προστατεύει τα παιδιά αλλά και να
είναι συμβατός με την απόφαση του ΣτΕ", δηλώνει ο κ. Αλμπάνης,
προσθέτοντας ότι "συνεπώς, ζητάμε ένα σύγχρονο πλαίσιο που θα δώσει
ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, που πρέπει να χαίρουν όλων των δικαιωμάτων
που έχει ένας ελεύθερος πολίτης".
Στις 21 Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Φυλετικών
Διακρίσεων. Με αφορμή την ημέρα αυτή, μια πληθώρα οργανώσεων, κινήσεων
και μεταναστευτικών κοινοτήτων*, ξεκινούν μια πρωτοβουλία για την
διαμόρφωση ενός νέου νόμου που θα εξασφαλίσει την ιθαγένεια για όλα τα
παιδιά των μεταναστών. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας στις 21
Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί στο Θησείο συναυλία υπέρ αυτού του σκοπού.
*Ανοιχτή Πόλη, Αsante, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων
και Μεταναστών, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ένωση
Αιγυπτιακών Εργαζόμενων στην Ελλάδα (EI Rapta), Ένωση Αφρικανών Γυναικών
Ελλάδος, Κασάπι Ελλάς -Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζόμενων, Κοινότητα
Αφγανών Μεταναστών και Προσφύγων Ελλάδας, Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ,
Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Νεολαία
Συνασπισμού, Σύλλογος Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος, Σύλλογος Ελεύθερων
Σύρων , YRE-Antinazi Zone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου