"Η απέλαση του υπουργού" Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr, 22/12/2011) Και δημοκράτης, και ολυμπιακός, και κούκλος! Ή πράσινο βαθύ, σχεδόν μαύρο...!

.....................................................   Η απέλαση του υπουργού Tης Ξενιας Κουναλακη / xkounalaki@kathimerini.gr Σε ημερίδα για την «προαγωγή της δημόσιας υγείας», που διοργανώθηκε από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, χαρακτήρισε «μεγάλο πρόβλημα της πόλης την αδήλωτη παράνομη πορνεία και τη σχέση της με το πρόβλημα της διάδοσης του έιτζ». «Η μετάδοση γίνεται από την παράνομη μετανάστρια στον Ελληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια», είπε χαρακτηριστικά και κατέληξε ότι αυτές οι γυναίκες θα πρέπει να απελαθούν. Παλαιότερα, ο κύριος Λοβέρδος είχε απευθύνει παρόμοια δραματική έκκληση στους Ελληνες που αναζητούν σεξουαλική ικανοποίηση σε πορνεία να μην επισκέπτονται παράνομες ιερόδουλες για να προστατεύσουν την οικογένειά τους. Εμμέσως δηλαδή, αντιδιαστέλλει τις Αφρικανές, μαύρες, άρρωστες, παράνομες πόρνες με τις υγιείς, λευκές, άσπιλες, αμόλυντες και καθόλα νόμιμες ελληνικές οικογένειες. Τι αξίζει περισσότερο να προστατευτεί; Η απάντηση για τον υπουργό Υγείας είναι αυτονόητη. Η δήλωση, όμως, πέρα από ρατσιστική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές τάσεις στο ζήτημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις πριν από δύο εβδομάδες στη γαλλική εθνοσυνέλευση συζητήθηκε νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την πορνεία, προβλέποντας ποινές δίμηνης φυλάκισης και επιβολής προστίμου 3.750 ευρώ για τους πελάτες και όχι τις ιερόδουλες. Το μέτρο εφαρμόζεται εδώ και μια δεκαετία στη Σουηδία, τη Νορβηγία και την Ισλανδία. Ο σκοταδισμός του κ. Λοβέρδου θα μπορούσε να αποδοθεί σε ψηφοθηρία. Τώρα που ο ΛΑΟΣ ενσωματώθηκε στο πολιτικό κατεστημένο, ο ανταγωνισμός σε επίπεδο λαϊκιστικών δηλώσεων είναι σκληρός και η Β΄ Αθηνών, στην οποία εκλέγεται, είναι πολύ μεγάλη εκλογική περιφέρεια. Αλλωστε, ο υπουργός Υγείας φιλοδοξεί να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως έχουν απήχηση σε συγκεκριμένα ακροατήρια τέτοιου είδους απόψεις. Η εξήγηση όμως για τις ανατριχιαστικές του δηλώσεις είναι μάλλον απλούστερη: ο ουμανισμός απλώς δεν είναι στο DNA του κ. Λοβέρδου. Σε άρθρο του στα «Νέα», το 1997, όταν ήταν αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο και δεν είχε κατέλθει ακόμη υποψήφιος στις εκλογές (εξελέγη το 2000), τάσσεται ανοιχτά υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής. «Σέβομαι ιδιαίτερα τον ουμανισμό, αλλά ταυτόχρονα δεν έχω κανένα θεωρητικό, πολιτικό ή νομικό δισταγμό να υποστηρίξω πως η ομαλή κοινωνική συμβίωση αποτελεί μια μόνιμη προτεραιότητα, που πολλές φορές προϋποθέτει και κάποιους σκληρούς κανόνες». Τα επιχειρήματα σε εκείνο το αλήστου μνήμης κείμενο υπέρ της θανατικής ποινής είναι… ατράνταχτα: «Σε χώρες μάλιστα όπως η Ελλάδα, όπου η κατάσταση των φυλακών είναι δραματική και ο σωφρονισμός των κρατουμένων ανύπαρκτος, ο τιμωρητικός χαρακτήρας της ποινής αποτελεί δυστυχώς τον αποκλειστικό λόγο της ύπαρξής της».