Από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Γεωργιόπουλου "Φειδίας Δρόμος" (εκδόσεις Διάττων, Αθήνα 2001) κι ένα τραγουδισμένο ποίημα του Γ. Σεφέρη

ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΝΟΣ


Το μέλι στάζει ο ουρανός /*
τα χείλη 
το φαρμάκι.




Άτιτλο


Ο κόσμος είναι έρωτας
και το φιλί μου 
ψάχνω.




Άτιτλο 


        Στον Μάρκο Μέσκο


Όπως το Ρήμα
που έθρεψαν 
τα χρόνια της σιωπής.


Όπως βροχή
μεταλαβιά
σε χώμα
που πενθεί,
σε πέτρα
όταν ανθίζει.




ΚΑΘΩΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ


                         Στον Λευτέρη Ξανθόπουλο


Όσοι τον λόγον πάντρεψαν
με των εικόνων βλέμμα
όσοι τις λέξεις πότισαν
με των χρωμάτων νάμα.


Δεν μου 'λειψε το όνειρο
ούτε ο ύπνος ο βαθύς
προσκέφαλο τα ρήματα
και εικόνες για σεντόνι.




Τ' ΑΓΓΕΛΙΑΣΜΑ


Κι ό,τι μυρώνει το πρωί
μες στο σκοτάδι ανθίζει /
κι ό,τι για χρώμα την αυγή 
ζωγράφιζε η νύχτα.




ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΙΙΙ


Τους δρόμους λιθομέτρησα /
και δεν αρνήθηκε
ποτέ 
τα πόδια μου
η σκόνη.




ΑΙΝΙΓΜΑ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ


Κι ο Άγγελος
κι ο Δαίμονας
χωρίς εμένα
τι είναι;


Άτιτλο


Το σώμα, το σώμα, το σώμα /
σε όλα το σώμα
δίνεται - 
και ο Άγιος το ζηλεύει.




Άτιτλο


Ρίχνω σημάδια στο νερό
για μνήμες 
που βουλιάζουν.




Άτιτλο


Χρώματη πέτρα
σήμαντρο
να μη χαθεί το βήμα.




Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΥΚΕΣ


Θα 'ρθει μια μέρα
που ο κόσμος
της ποίησης υπότροφος
όνειρα σάπια θα γευθεί
κι ένα βυζί
που πάνω του ξεδίψασαν
τα χείλη της Σαπφούς.


Θα 'ρθει μια μέρα 
που ο άνθρωπος
της σκέψης του υπόδικος
θα φθάσει ως την Έφεσο
τον Σκοτεινό εκλιπαρώντας
για δίκαιη μαρτυρία.


Και ο Θεός, θα άπλωνε
το χέρι του
για μια σταγόνα αλάτι.




ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ


Πολύ θα ήθελα, πολύ
ως ποίημα ν' αποθάνω
κι όχι
ως ποιητής.









από το "ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ" του Γιώργου Σεφέρη


ΙΘ'  


ΚΙ ΑΝ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΦΥΣΑ (Μουσική: Δήμος Μουτσης)


Κι αν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά /


μας βαραίνουν 
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.




*:όπου  (/)  ας εννοήσουν οι φίλοι αναγνώστες άνω τελεία