..............................................................
ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ ΚΑΙ ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ: Ο ήρωας ποιητής και η ηθοποιός ποιήτρια
Στις 28 Νοεμβρίου του 1912 σκοτώθηκε ο σημαντικότερος Έλληνας σονετογράφος Λορέντζος Μαβίλης: «…..ἐμαράθηκαν τὰ φύλλα καὶ χειμῶνας πλακώνει• σε θωράω κατάματα μὲ τρόμου ἀνατριχίλα.Και σέναν' ἀλαφιάζεται το πρᾶο
ἄρρωστο ἀνάβλεμμά σου, σᾶ να ἐρῶτα•θα χαροῦμε ἄλλην ἄνοιξη σαν πρῶτα; »
Ο Λορέντζος Μαβίλης (1860-1912) με τα έξοχα σονέτα ενέπνευσε παράφορο έρωτα στην Μυρτιώτισσα, έρωτα αμοιβαίο που διακόπηκε με τον ηρωικό θάνατο του στη πρώτη γραμμή του πολέμου. Εκείνος ήταν 52 χρόνων και η Μυρτιώτισσα μόλις 27. Καθοριστική για την ποιητική έκφραση της Μυρτιώτισσας στάθηκε η γνωριμία και ο έρωτάς της με τον ποιητή. Μετά τον δραματικό θάνατό του η Μυρτιώτισσα στράφηκε στην ποίηση για να εκφράσει τον πόνο της: Το ποίημά της «Τι άλλο καλέ μου» (1925) είναι αφιερωμένο στη μνήμη του:
Τί άλλο, καλέ μου, ζητάς από μένα
και στέκεις θλιμμένος μπροστά στη μορφή μου,
αφου κι η καρδιά μου, αφού κι η ψυχή μου,
-κι ας είσαι νεκρός- πλημμυρούν από Σένα;
Τα θεία τραγούδια σου ένα προς ένα
τα ζει κάθε νύχτα η ψάλτρα φωνή μου,
γενήκαν αυτά μοναχή προσευχή μου,
αγνή προσευχή, γεννημένη από Σένα!
Γιατί με κοιτάζεις με μάτια θλιμμένα;
Λαμπάδα σου ανάβω την ίδια ψυχή μου
και μέρα τη μέρα σκορπά κι η ζωή μου
για Σένα, τα ρόδα της τα χλωμιασμένα.
Μπορεί η Μυρτιώτισσα να μην ανήκει στη χορεία των μεγάλων ποιητών, αγαπήθηκε όμως πολύ από το ευρύ κοινό. Κατά τον Καραντώνη, με την ποίησή της αναδεικνύεται «σαν μια από τις κορυφαίες και τις πιο αντιπροσωπευτικές Ελληνίδες ποιήτριες».
Έγραψε: «...Θεέ μου! δος μου δύναμη
λίγο να ζήσω ακόμη,
να ιδώ ξανά την άνοιξη
και τ' άγιο καλοκαίρι...»
Κι έφυγε καλοκαίρι, στις 5 Αυγούστου του 1968.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου