«Ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν» - Ένα παραμύθι της Παυλίνας Παμπούδη από τα «δεκαπεντέμισι κάπως περίεργα παραμύθια» (εκδ. «Κέδρος», β’ έκδοση, 1978)

.................................................................

Παυλίνα Παμπούδη
(γ. 1948)

·       «Ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν»

Ένα παραμύθι της Παυλίνας Παμπούδη από τα «δεκαπεντέμισι κάπως περίεργα παραμύθια» (εκδ. «Κέδρος», β’ έκδοση, 1978)

   Ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν ήταν ένας πολύ σοβαρός κύριος, που ζούσε σ’ ένα πολύ μεγάλο γραφείο με πολλά κουδούνια και πολλά τηλέφωνα.

   Ήταν πάντα βιαστικός και απασχολημένος κι έκανε σπουδαίες δουλειές. Κάθε πρωί, τριάντα ολόκληρα χρόνια, έμπαινε στο γραφείο του, καθόταν στην πολυθρόνα του, και μέχρι το βράδυ μιλούσε σ’ όλα τα τηλέφωνα, χτυπούσε όλα τα κουδούνια και διέταζε όλους τους ανθρώπους.

   Μια μέρα όμως, ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν έπαθε κάτι πρωτάκουστο και φοβερό:

   Ενώ μιλούσε στο τηλέφωνο με κάποιο πελάτη και μουτζούρωνε αφηρημένος το χαρτί που βρισκόταν μπροστά του, να έτσι:

1000, βελάκια προς τα δεξιά, tout, συν-πλην τετραγωνική ρίζα του 32, 382.679, βελάκια προς τ’ αριστερά, 10832Χ6 = 64792, THE, 743 Kg, ένας μικρός ήλιος, Mwv 3C, βελάκια προς τα κάτω, σταυροί, τηλ. 632589, βελάκι προς τα δεξιά, ένα παιδικό σχέδιο κοριτσιού, κ.ά. πολλές ακατανόητες μουτζούρες

   Ξαφνικά, ακούστηκε ένα δυνατό, απρεπές ρούφηγμα! Κι αμέσως, ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν, βυθίστηκε μέσα στο χαρτί που μουντζούρωνε κι άρχισε να τρέχει τρομοκρατημένος, σ’ ένα ατελείωτο λαβύρινθο όλο γωνιές και σπείρες, οπλισμένος μόνο με το μολύβι του!

   Τα είχε τελείως χαμένα…

   Σκέφτηκε να φωνάξει «βοήθεια», αλλά του φαινόταν τόσο απίστευτο που είχε βρεθεί σ’ αυτή τη γελοία θέση!

   Δε φώναξε. Έστριψε δεξιά, έστριψε αριστερά, ξανάστριψε δεξιά και μετά άρχισε να καλπάζει γύρω-γύρω, μέχρι που έφτασε στο κέντρο μιας σπείρας κι εκεί μπλοκαρίστηκε.

   Τότε, γρήγορα, γρήγορα, σχεδίασε με το μολύβι του μιαν ευθεία γραμμή και μπόρεσε να ξεφύγει.

   Τρέχοντας πάντα, έφτασε μπροστά σε κάτι που έμοιαζε με κεφάλι δράκου. Το θέαμα ήταν τρομαχτικό.

   Ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν ζωγράφισε αμέσως μια πρόχειρη πόρτα και βγήκε, αλλά βγαίνοντας, έπεσε μέσα σε μια μεγάλη μουντζούρα.

   Λαχανιασμένος, σχεδίασε άψε σβήσε μια βάρκα κι έτσι κατάφερε να περάσει!

   Για να μην πολυλογούμε, ο καημένος ο κύριος Τομ Μπιρμπιντάουν έτρεχε μέχρι το άλλο πρωί, σκοντάφτοντας συνέχεια πάνω σε ουρές τεράτων, ογκολίθους, έξι, έντεκα χιλιάδες δρχ., σταυρούς, σφήνες, καμπύλες κλπ. και συνέχεια αναγκαζόταν να ζωγραφίζει δρόμους, μονοπάτια, πόρτες, παράθυρα και μεταφορικά μέσα, για να ξεφεύγει.

   Τελικά, αυτό που κατάφερε ήταν να φτάσει προς τα ξημερώματα εξουθενωμένος, ακριβώς στο σημείο από το οποίο είχε ξεκινήσει!

   Τότε, η πόρτα του γραφείου άνοιξε και μπήκε η καθαρίστρια, η οποία άνοιξε τα παράθυρα να αερίσει, μάζεψε τα αποτσίγαρα, και πέταξε όλα τα παλιόχαρτα στο σκουπιδοντενεκέ.