"...περάσαμε σε άλλη ιστορική περίοδο, ανεξιχνίαστη..." από τη φίλη στο fb Sofia Lampiki (facebook 18/12/2015)

..............................................................


 "...περάσαμε σε άλλη ιστορική περίοδο, ανεξιχνίαστη..."

 από τη φίλη στο fb Sofia Lampiki (facebook 18/12/2015)
 

Από πέρσι το Μάρτη, νιώθω μια απίστευτη σωματική κούραση.
Ξέρω ότι δεν οφείλεται μόνο στην ηλικία, γιατί,ας μιλήσουμε ειλικρινά, αλλάζει η αντοχή της γυναίκας όταν έρχεται η εμμηνόπαυση.
Αλλά κυρίως η σωματική κούραση έρχεται σαν ακόλουθο της ψυχικής κόπωσης, όταν νιώθεις ότι ό,τι κάνεις είναι μάταιο, και δεν έχει μέλλον.
Σα να τραβάς κουπί άγριο σε μια βάρκα που είναι ακόμα δεμένη στο κάβο.
Μαζί με την κούραση νιώθω και οργή, βίαια συναισθήματα, που ταλανίζουν ακόμη περισσότερο το σωμα μου αφού τα καταπνίγω, τα τιθασεύω λόγω της κουλτούρας μου, που έχει βασιλιά τη Λογική και βασίλισσα τη καρδιά, το συναίσθημα.
Όμως, παρατηρώ, ότι όσο τιθασεύω τις βίαιες τάσεις μου και η οργή συμπιέζεται μέσα μου, τόσο μεγαλύτερη κόπωση νιώθω.
Σέρνομαι.
Και βρίσκομαι απέναντι στο θεμελιώδες ανθρώπινο δίλημμα, που έχει τεθεί, πιστεύω, χιλιάδες φορές στην ανθρώπινη ιστορία:
να απελευθερώσω τη βιαιότητα καταπνίγοντας λογική και καρδιά "πολιτισμένου" ανθρώπου ή να αποσυρθώ πίσω απ τις κουίντες υποφέροντας ψυχοσωματικά, κάτι που με οδηγεί βήμα βήμα σε μια ασθένεια του σώματος σοβαρή;
Δεν ξέρω.
Μη μου απαντήσετε με τα γνωστά κλισέ περι συλλογικοτήτων και μαζικών αγώνων, είμαι της άποψης ότι περάσαμε σε άλλη ιστορική περίοδο, ανεξιχνίαστη, με άλλα δεδομένα και πιθανότατα άλλους τρόπους δράσης.
Θα δούμε