[Τώρα μιλώ πάλι…] ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη (από τη "Συνέχεια 3")

.........................................................

 Μανόλης
Αναγνωστάκης
(1925 -2005)

[Τώρα μιλώ πάλι…]

 

Τώρα, μιλώ πάλι σαν ένας άνθρωπος που γλίτωσε 
       απ’ το λοιμό  
Επισκέπτομαι τους φίλους μου, ξέρω πολλούς που 
       σώθηκαν  
(«Υπάρχει πάντα μια αναχώρηση», έτσι είχα κάποτε πει Άλλοτε πάλι μίλησα για μιαν άγνωστη αρρώστια — ποιός τα θυμάται;)



Πέρασαν πια οι καταδικασμένες μέρες ανοίξαν τα 
         παράθυρα 
Χαρούμενοι οι οδοκαθαριστές σαρώνουνε στους δρόμους τα σκουπίδια  
Άρχισε πάλι η  ζ ω ή , οι εγγραφές στους συλλό -
         γους και τα ινστιτούτα  
Οι αγκαλιασμένοι έφηβοι στις πλατείες, τα ακα
        τάλληλα έργα στους κινηματογράφους  
Οι αγγελίες στις εφημερίδες· πέρασε πια η κακή 
 αποκριά                                                                                                                         
 Οι προσωπίδες κάηκαν τα παλιά ονόματα λησμονηθήκαν Και το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει για τη μετονομασία των οδών.
 
Ραούλ, εσένα πάλι σκέφτομαι που δεν πρόλαβες 
        να γίνεις σοφός, να συζητήσεις,  
Να δεις την άλλη πλευρά των πραγμάτων, να μά-
         θεις να σιωπάς· 
Δε σου ’μελλε να πιθανολογείς, να βγάζεις συμπε-
           ράσματα
 
Δε σου ’μελλε να διδαχτείς κι εσύ την αριθμητι-
        κή των ιδεών.