........................................................
Ο Μπάιρον στην Αθήνα
από την "Τρίτη ματιά" του Πέτρου Μανταίου
"Εφημερίδα των Συντακτών" (20/4/2013)
Σαν χθες, 189 χρόνια πριν, 19 Απριλίου 1824, ξεψύχησε στο Μεσολόγγι
μία ιστορική μορφή και γεννήθηκε ένας θρύλος. Τζον Μπράουν, λόρδος του
Μπάιρον, ετών 36. Ολο το Μεσολόγγι ξημερωνόταν στο προσκεφάλι του.
Ελονοσία. Εξασθενημένη κράση. Ανησυχία για καμώματα
οπλαρχηγών/αγωνιστών! Ο πυρετός δεν έλεγε να πέσει. Η επαναστατημένη
Ελλάδα αγωνιούσε για τον Αρχιστράτηγο-Ποιητή. Ουδέποτε άλλοτε στην
Ιστορία συνέπεσαν αρχιστράτηγος και ποιητής στο ίδιο πρόσωπο! Ξεψύχησε
την άλλη μέρα της Λαμπρής. Πένθος 21 ημερών κήρυξε η Ελλάδα. Ο Μπάιρον, ο
λόρδος Βύρων, ο δικός μας Βύρωνας, εκεί που η Ιστορία υποκλίνεται στον
θρύλο. Ο Μπαιρών, όπως υπέγραφε ο ίδιος, ελληνικά.
Τα έμαθε στην Αθήνα. Στο πρώτο ταξίδι στην Ελλάδα, 1809-1811.
Φιλοξενήθηκε στο σπίτι της κυρίας Μακρή, χήρας του υποπρόξενου της
Βρετανίας. Οδός Θέκλας, Ψυρρή. Πάρκινγκ σήμερα, με παλαιά αποτυπώματα
στους γύρω τοίχους, πίσω από το σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι.
Αγάπησε τη μικρή από τις δύο κόρες Μακρή, την Τερέζα (Θηρεσία), 13
χρόνων. Αυτός γύρω στα 20. Της αφιέρωσε την «Κόρη των Αθηνών», με
ομοιοκατάληκτη επωδό, στα ελληνικά, «Ζωή μου, σας αγαπώ». Η «Ζωή» του,
δεν ανταποκρίθηκε. Ισως φοβήθηκε. Ο ποιητής-επαναστάτης είχε ήδη δώσει
πρώτα δείγματα ηφαιστειώδους χαρακτήρα.
Εφυγε για την Ανατολή, Σμύρνη-Εφεσος-Τροία-Πόλη. Στο αγγλικό πολεμικό
που τον μετέφερε, στο «Πυλάδης», ήταν φορτωμένες και οι πρώτες,
κλεμμένες από τον Ελγίνο, αρχαιότητες. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, μήνες
μετά, εκδηλώνει στην «Κατάρα της Αθηνάς» την αποστροφή του για τον
Ελγίνο και τους ομοίους του. Φαίνεται πως η κατάρα έπιασε, αν
αναλογιστεί κανείς τη ζωή του Ελγίνου από τη λεηλασία και μετά! Μένει
στην Πλάκα, Μονή Καπουτσίνων (φωτογραφία, χαλκογραφία 1832, Μουσείο
Μπενάκη). Σήμερα Μνημείο Μνησικλέους (Φανάρι του Διογένη). Εκεί και η
οδός Βύρωνος. Τη Μονή, αργότερα, παραχώρησε η γαλλική κυβέρνηση στην
ελληνική με αντάλλαγμα έκταση στον Λυκαβηττό, όπου σήμερα το Γαλλικό
Ινστιτούτο. Στα ταξίδια του ανά την Αττική –τα ονόμαζε «τοπογραφήσεις»–
στον Μαραθώνα, ντόπιοι του προσφέρουν «κτήμα», έναντι 900 λιρών, το
πεδίο της Μάχης του Μαραθώνα! Αναφώνησε, οργισμένος, το ιστορικό: «Τόσο
κοστίζουν οι στάχτες του Μιλτιάδη;».
Αφήνει για πάντα την Αθήνα, επίσης με αγγλικό πολεμικό, το «Υδρα»,
φορτωμένο με τα υπόλοιπα κλεμμένα του Ελγίνου∙ 1.700 τα καταγεγραμμένα
λεηλατημένα γλυπτά στη δημοπρασία του Λονδίνου! Θα επιστρέψει, 13 χρόνια
μετά, στο Μεσολόγγι, την επανάσταση και τον θάνατο, έχοντας ήδη
ξεσηκώσει τον κόσμο για της Ελλάδας την ελευθερία. Η Ελλάδα, στην
καταχνιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της προσφυγιάς, εκατό χρόνια
μετά τον θάνατό του, τον Απρίλιο του 1924, θα τον ευγνωμονήσει με πλήθος
εκδηλώσεων και θα δώσει το όνομά του στον Β΄ Συνοικισμό Προσφύγων Ανω
Παγκρατίου, έκτοτε Συνοικισμός Λόρδος Βύρων και, με τον καιρό, Βύρωνας…
20/04/2013
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| "Η Ελλάδα στέφουσα τον Λόρδο Βύρωνα", αλληγορικό μαρμάρινο σύμπλεγμα - Αθήνα (στη συμβολή των λεωρόρων Β.Αμαλίας και Β. Όλγας) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου