Αν βρεθείτε στο Βερολίνο, µηχάσετε την έκθεση «O Χίτλερ και οι Γερµανοί». Την είδα τις προάλλες. Στην αρχή βλέπεις φωτογραφίες του Χίτλερ µε τις «Επιτροπές αγανακτισµένων πολιτών», καθώς πίνουν ξανθές µπίρες και κάνουν σχέδια να καθαρίσουν τη Γερµανία από Εβραίους, «ξένους εισβολείς», προδότες. Βλέπεις τα κανονικά τους πρόσωπα και τους λοστούς που έκρυβαν κάτω από τιςζακέτες τους.
«Oσο περισσότερη βία στους δρόµους», έλεγε ο Χίτλερ, «τόσο περισσότερο κέρδος για µας». Για να προβληθεί µετά ως ο «άνθρωπος που θα αποκαταστήσει την τάξη». Βλέποντας αυτές τις εικόνες, η σκέψη µου πήγε – άθελά µου – στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήµονα… Ο Χίτλερ και η παρέα του θα είχαν µείνει, µάλλον, µια βίαιη λεπτοµέρεια της Ιστορίας, εάν δεν υπήρχε η Μεγάλη Κρίση, η απειλή της ανεργίας και της πείνας. Εάν, ανάµεσα στους Γερµανούς, δεν επικρατούσε το αίσθηµα ανασφάλειας και παρακµής. Οι Γερµανοί λαχτάρησαν έναν Μεσσία. Οταν όµως οι κοινωνίες λαχταρούν Μεσσίες, συνήθως, το έγκληµα καραδοκεί. Ο Μεσσίας Χίτλερ προσέφερε στους Γερµανούς την αυταπάτη ότι µπορούν να αγαπήσουν τους εαυτούς τους µισώντας τους άλλους. Οταν την αγάπη για την πατρίδα σου τη στηρίζεις στο µίσος για τους άλλους, έχεις πάρει τον δρόµο για την άβυσσο. Αυτή την άβυσσο προσπαθούν να καταλάβουν ακόµα οι Γερµανοί. Με εντυπωσίασε πόσο πολλοί νέοι έρχονταν να επισκεφτούν την έκθεση. Σε αυτή την αυτογνωσία, νοµίζω, οφείλουν το ότι κατόρθωσαν να ξαναφτιάξουν την κατεστραµµένη τους ψυχή… Βγήκα από την έκθεση και κατευθύνθηκα προς το Hackescher Markt. Επεσα πάνω στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου όπου δέσποζε το βιβλίο του Thilo Sarrazin που «προφητεύει» το τέλος της Γερµανίας από την «εισβολή» των γονιδιακά κατώτερων µεταναστών. Το µπεστ σέλερ της χρονιάς. Επηρεασµένος από την έκθεση, έκανα «αυθαίρετους» συνειρµούς. Το βιβλίο έχει κόκκινο εξώφυλλο, ο τίτλος γραµµένος µε λευκά και µαύρα γράµµατα. Τα ίδια χρώµατα που είχε «Ο Αγών µου» του Χίτλερ (µπεστ σέλερ της εποχής και εκείνο): «Κόκκινο για το έθνος», έγραφε ο Χίτλερ, «λευκό για την καθαρότητα της φυλής, µαύρο για το µίσος προς τους Εβραίους». Στη θέση των Εβραίων, τώρα, βρίσκονται οι µουσουλµάνοι µετανάστες.
Φυσικά, από το βιβλίο του Sarrazin έλειπε η σβάστικα… Ο Sarrazin, γράφουν οι εφηµερίδες, είναι ένας κύριος ευγενικός, ήσυχος, που µένει σε µια καταπράσινη, ήσυχη γειτονιά του Βερολίνου. Οι ευγενικοί κύριοι που έµεναν σε καταπράσινες, ήσυχες γειτονιές έφεραν στην εξουσία τον Χίτλερ. Οταν τον κατοχύρωσαν στα σαλόνια τους. Αυτοί και η µπολσεβίκικη λογική «τι Πλαστήρας τι Παπάγος»… Αποµακρύνθηκα από τη βιτρίνα και είδα γύρω µου το κοσµοπολίτικο Βερολίνο, όπου συνυπάρχουν και µειγνύονται τα χρώµατα, οι γλώσσες, οι θρησκείες, οι καταγωγές. Αν είχε δει ο Χίτλερ πώς «κατάντησε» η αγαπηµένη του πόλη, σίγουρα θα είχε αυτοκτονήσει, ξανά.
Και η σκέψη αυτή µε γέµισε µε χαρά. Παρασυρµένος από τον φιλόξενο αέρα του Βερολίνου ξέχασα για λίγο τον Sarrazin.
Και σκέφτηκα ότι τώρα που ανεβαίνει η Ακρα ∆εξιά, θα έπρεπε η έκθεση να ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη. Με τον τίτλο: «Ο Χίτλερ και εµείς».
Κάποια στιγµή, ίσως, φθάσει και στην Αθήνα µας. Ειδικά τώρα που, ευτυχώς, αλλάξαµε δήµαρχο. Ισως τη δουν και αρκετοί από αυτούς που απείχαν από την κάλπη…
Ο Μεσσίας Χίτλερ προσέφερε στους Γερµανούς την αυταπάτη ότι µπορούν να αγαπήσουν τους εαυτούς τους µισώντας τους άλλους. Οταν την αγάπη για την πατρίδα σου τη στηρίζεις στο µίσος για τους άλλους, έχεις πάρει τον δρόµο για την άβυσσο. Αυτή την άβυσσο προσπαθούν να καταλάβουν ακόµα οι Γερµανοί
LINK: http://gazikapllani.blogspot.comShare
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου