Λόγοι ποιητικοί, λόγοι παρηγορίας...

‘’...Είμαστε κόσμοι ανοιχτοί με πλάτη, μήκη, γαλαξίες                                                                                                                                                                                           

                                                                              και λιμάνια,

Και δεν χωρούμε βέβαια στις αποθήκες των ιδιοτελών κυρίων.

Λοιπόν δεν τους φοβόμαστε καθόλου

Γιατί είμαστε τα εργοστάσια της ζωής αφού είμαστε

                                                                τα εργοστάσια των ερώτων

Και στην αδιάκοπή μας λειτουργία

Αυτό που κάνουμε είναι τόσον άμεσο και συνεχές

                                                        τόσο κατάλληλο και αστείρευτο

Που υπεραρκεί για τους απανταχού της γης

                                                                    γυμνούς και πεινασμένους

Που δυστυχώς αυξάνονται κάθε φορά που από τρομάρα ή   

                                                                                                         άγνοια

Καταφεύγουν, αφήνονται ή παραδίνονται

Αντί σε μας, σε αυτούς τους ελεεινούς κυρίους.

                                                          Ανδρέας Εμπειρίκος

                       (από το ποίημα «Είμαστε τα εργοστάσια της ζωής»)

Χανόμαστε

δεν πειράζει            

βρίσκονται άλλοι

Καταληκτική στροφή του ποιήματος Ο κόσμος είναι ένα αρκετά μικρό μέρος.

                                                               Νίκος Ερηνάκης

                                                   (από τη «Β» της «Ε», 26/3/2010)