Από το άρθρο του Ανταίου Χρυσοστομίδη "Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν" ("Αυγή της Κυριακής",9/5/2010))

... 1) Η ανθρώπινη ζωή είναι υπεράνω όλων. Δεν υπάρχουν αγώνες, επαναστάσεις, ελπίδες, θεωρίες, ιδεολογίες, αν δεν υπάρχει ζωή. Ο θάνατος δεν έχει ανάγκη από τίποτα, είναι απόλυτος και τελικός και τίποτα άλλο...
... Δεν είναι θεμιτές όλες οι μορφές πάλης - αυτά είναι κουραφέξαλα. Μπορούν να υπάρχουν πολλές μορφές πάλης, αλλά όχι αυτές που οδηγούν στο θάνατο - κανένας πεθαμένος δεν δικαιώθηκε ποτέ.
2) Ναι, υπάρχει θυμός. ...Όλη η πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία αυτής της χώρας θα έπρεπε να κοκκινίζει από ντροπή...Σ' αυτή τη χώρα έχουμε γίνει όλοι μπρεχτικοί, η αποστασιοποίηση έγινε το εθνικό μας σπορ.
3) Ναι, υπάρχει θυμός. ...Υπάρχει θυμός γιατί τα μέτρα δεν είναι δημοκρατικά, άρα δεν είναι και δίκαια... 
4) Ναι, υπάρχει θυμός....Μαθητευόμενοι μάγοι, μονάχα μαθητευόμενοι μάγοι η κυβέρνηση, καταπληκτικοί λογάδες, αλλά ελάχιστα έργα...
5) Και η αξιωματική αντιπολίτευση; ...Ούτε μια ιδέα, ούτε μια πρόταση, ούτε μια σοβαρή ανάλυση, ούτε έστω μια ψεύτικη αυτοκριτική. Ένας αρχηγός για κλάματα, ένα επιτελείο ανύπαρκτο, ένα βουβό, άχρηστο κόμμα.
6) Και η αριστερά; ...κόμματα που αφήνουν στο δικομματισμό το δικαίωμα (και την υποχρέωση) να "κάνει παιχνίδι".
7) Υπάρχει λοιπόν πολύς θυμός... Εδώ έχουμε τους γνωστούς - άγνωστους ...(όταν συλλαμβάνονται μερικοί, τρέχουν οι μπαμπάδες των νεαρών, μπαμπάδες συνήθως με ένα αριστερό παρελθόν, και κλαίγονται να ελευθερωθούν τα παρασυρμένα παιδιά)... Μαζί με τους αναρχικούς ή περιστασιακά αναρχικούς που αρέσκονται στις μολότοφ να υπάρχουν και προβοκάτορες; Κανείς δεν αμφιβάλλει. Είναι όμως οι προβοκάτορες το πρόβλημα;
   Προχθές (οι εκπρόσωποι της "διπλής" Αριστεράς, η παρένθεση δική μου)... μίλησαν μόνο για προβοκάτσια. Είμαστε όμως σίγουροι ότι η δολοφονία τριών εργαζομένων (επειδή δούλευαν, επειδή δεν απήργησαν) οφείλεται σε προσχεδιασμένο προβοκατόρικο σχέδιο φασιστικών δυνάμεων; Εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος.
   Έστω όμως ότι ήταν προβοκατόρικο έργο. Και οι διαδηλωτές; Αυτό το τεράστιο ποτάμι του κόσμου γιατί δεν αντέδρασε; Πώς επέτρεψε μια τέτοια δολοφονία; Τι σημαίνει ότι "οι δικοί μας είχαν πλέον φύγει"...; Ανοησία; Στρουθοκαμηλισμός; Ανευθυνότητα; Απλώς αμηχανία; 
 8) Ο κίνδυνος ανόδου της πιο ακραίας δεξιάς δεν είναι πλέον μια μικρή πιθανότητα. Ο θυμός είναι ένα επικίνδυνο συναίσθημα όταν μένει μονάχα θυμός. Αυτό πρέπει να το καταλάβει η κυβέρνηση, πρέπει να το καταλάβει και η αριστερά. 
   Αμήν.