Ήρθε ο πατέρας μου τη νύχτα
και με φώναξε/
μαθαίνω πράγματα, μου λέει,
και φοβούμαι,
να πληρώνεις το νοίκι σου και τα κοινόχρηστα
και τα άλλα,
όπως συμφώνησες.
Μα πατέρα, του λέω,
Εδώ δεν είναι το σπίτι μου, είναι η φυλακή,
Δεν το βλέπεις;
Κι αυτή δεν είναι η βρύση που στάζει,
Είναι η ζωή μου
Που στραγγίζει σταγόνα-σταγόνα.
Το ξέρω, μου λέει,
Αλλά και συ τόξερες και υπόγραψες
Και τώρα οφείλεις να πληρώσεις
Όπως όλοι μας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ
Από τη συλλογή Ξένος ειμί (2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου