Γιατρέ μου, έχω μία αναγούλα
Σήμερα, μετά από κινητοποίηση των συνδικάτων, ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας απεργεί.
Ενα μεγάλο, και όχι όλο, γιατί οι αγρότες, οι βιομηχανικοί, βιοτεχνικοί και ανασφάλιστοι εργάτες, οι άνεργοι, οι υπάλληλοι απειλητικών εργοδοτών και οι φοβισμένοι υπάλληλοι, οι καταστηματάρχες, οι βιοτέχνες, οι βιομήχανοι, οι ναυτικοί και οι πιο πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες, εργάζονται.
Εργάζονται μεν, αλλά είναι στην πλειονότητά τους το ίδιο εξοργισμένοι και αισθάνονται την ίδια αναγούλα με τον υπόλοιπο πληθυσμό για τα δύο κόμματα εξουσίας, που σπατάλησαν χωρίς νοιάξιμο όλο τον δημόσιο πλούτο.
Φαίνεται ότι αυτό που ο κόσμος το 'χει τούμπανο, δεν το 'χουν συνειδητοποιήσει εκείνοι που συμμετέχουν ως στελέχη στα δύο κόμματα εξουσίας. Στη χειρότερη περίπτωση, είναι τόσο μονολιθικοί και πωρωμένοι στη νοοτροπία, που δεν ξέρουν, δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο απ' αυτό που κάνουν. Αυτοί είναι. Τόσοι είναι και τίποτε περισσότερο.
Την ώρα που ο ελληνικός λαός βράζει, μπουχτισμένος στην πλειονότητά του από τα πολιτικά και κοινοβουλευτικά καραγκιοζιλίκια, που επαναλαμβάνονται μονότονα εδώ και χρόνια, η κυβέρνηση φέρνει στο Κολοσσαίο της Βουλής για πολλοστή φορά το έργο των ευθυνών, των ενόχων, της κάθαρσης και της τιμωρίας. Στα λόγια.
Μια κακοπαιγμένη παρωδία, που τη βλέπουμε να επαναλαμβάνεται μονότονα ήδη από το 1975, που η κάθαρση από τα καθάρματα της χουντικής διακυβέρνησης περιορίστηκε σε 10 πρωταίτιους και 10 αρχιβασανιστές.
Συνεχίστηκε με την κοροϊδία για την κυπριακή προδοσία, της οποίας ο φάκελος δεν άνοιξε ποτέ στη Βουλή.
Προχώρησε με τους μεγαλοβιομήχανους, που εισέπραξαν δισεκατομμύρια σε δάνεια και τα 'στειλαν στις προσωπικές τους καταθέσεις στο εξωτερικό, κλείνοντας τις ιστορικές επιχειρήσεις τους, και κορυφώθηκε με τη δήθεν κάθαρση του 1989. Οταν πια και ο τελευταίος πολίτης προσγειώθηκε στην πραγματικότητας της διεφθαρμένης κομματοκρατίας.
Δίκες επί δικών, λάσπη και καταγγελίες, δυο τρανταχτές καταδίκες, ένας μεγαλοπολιτικός νεκρός από έμφραγμα, ένας πρωθυπουργός διαπομπευόμενος και τελικώς αθωωμένος με προσυνεννοημένες ψήφους, χωρίς να έχει αποδειχθεί η ενοχή του, και τι εισέπραξε ο λαός; «Ολοι τα ίδια σκατά είναι».
Μετά, ήρθε η ληστεία του λαϊκού κομποδέματος με το Χρηματιστήριο, που έμεινε ατιμώρητη, σερνάμενη από εξεταστική σε εξεταστική, οι υποκλοπές, οι πύραυλοι, τα ελικόπτερα, ο κομιστής με τις κασέτες και τον Ζαχόπουλο, τα σιφοράι, τα Βατοπέδια, όλα απείραχτα, ατιμώρητα, αδίκαστα λες και δεν έγιναν ποτέ. Λες και δεν έφαγε κανείς.
Λες και κανείς στις κυβερνήσεις και στις αντιπολιτεύσεις, στις γραμματείες και στις προεδρίες δεκάδων οργανισμών και εταιρειών δεν πήρε μέρος στις ρεμούλες, που έγιναν με τα ΔΑΝΕΙΚΑ, που πλήρωνε και πληρώνει το ειλικρινές και απροστάτευτο κομμάτι του λαού. Γιατί το υπόλοιπο συμμετέχει στο έγκλημα.
Σαν να μην έχει αναγουλιάσει, λοιπόν, ο λαός -και ο αμέτοχος και ο συμμέτοχος- με τα καραγκιοζιλίκια των δήθεν εξεταστικών επιτροπών της Βουλής (πόσα έξτρα πληρώνονται γι' αυτές οι βουλευτές;), τα κόμματα, με πρωτοστάτη και πρωταγωνιστή την κυβέρνηση, συνεχίζουν το μοτίβο «εσύ φταις» «όχι εσύ φταις», πιστεύοντας ότι μ' αυτά θα λασπώσουν τον αντίπαλο και θα βγουν στα μάτια του κόσμου λάδι!
Χαμπάρι δεν έχουν πάρει ότι η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου ένα αποκούμπι ψάχνει, μια εναλλακτική, για να τους πει «άντε και αυτοθείτε» και να τους στείλει όχι μόνο στην αφάνεια, αλλά και στη φυλακή, αν η εναλλακτική αποφασίσει να στείλει σε δίκη όλους όσοι φέσωσαν με δισ. τον ελληνικό λαό επί χρόνια και για χρόνια, στην κυριολεξία αδιαφορώντας γι' αυτό.
Ενδιαφερόμενοι μόνο για τον δικό τους πλουτισμό, τη διαιώνιση του διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος με τους δημόσιους υπάλληλους, τους προμηθευτές και τους εργολάβους, για την ψωνάρα να νομίζει το μηδενικό ότι κάτι είναι. Μέχρι να έρθει -γιατί πάντα έρχεται- η ιστορική στιγμή να του το αποδείξει κιόλας ότι είναι τίποτα. Και να του πει «σκάσε τώρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου