Απόσπασμα από το μονόπρακτο «Δείπνος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1921 – 2011) (εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, 1994)

 ...............................................................

·       Απόσπασμα από το μονόπρακτο «Δείπνος»

του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1921 – 2011) 

(εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, 1994)

…ΗΛΕΚΤΡΑ : …Και σ’ όλο αυτό το διάστημα η Κασσάνδρα έμενε ολομόναχη, και μόνο κάπου κάπου ζήταγε την άδεια να βγει στον κήπο ή να πάει εκεί που είχανε τους αργαλειούς…

ΟΡΕΣΤΗΣ : …τραγουδούσε, Ιφιγένεια…! την άκουγα…!

ΗΛΕΚΤΡΑ : …ναι, αλήθεια είναι, τραγουδούσε… και κάτι τραγούδια που σου φέρνανε δάκρυα…! την αγαπούσα ξέρεις…!

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ : …δεν ντρέπομαι να το πω…! τη σκέφτομαι πιο πολύ κι απ’ τους γονιούς μας…! και τι καλά που έκαμες να τη φέρεις στο κοιμητήριο, να της βάλεις πιάτο ποτήρι…

ΗΛΕΚΤΡΑ : …αν γινότανε να ‘ναι δω, για σκέψου πως τώρα θα ήταν δίπλα μου…!

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ : …δίπλα σου είμαι…!

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ : …πώς το έκαμε αυτό η μητέρα μας, δεν το χωρά ο νους μου…!

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ : …δεν το ‘καμα εγώ, Ιφιγένεια, ποτέ δε θα ‘κανα τέτοιο έγκλημα…!

ΗΛΕΚΤΡΑ : …δε φταίει η μητέρα μας, ούτε ο Αίγισθος, το ξέρω καλά αυτό…!

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ : …γιατί δεν τη στείλανε στην Τροία, στους δικούς της όσο ήταν καιρός…; γιατί να μας βαραίνει και τέτοιο άδικο αδίκων…!

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ : …να ‘σαι καλά, Ιφιγένεια, κι εσύ, Ηλέκτρα, κι εσύ, Ορέστη…! χίλιες φορές καλά…! μακάρι βέβαια να γλίτωνα και να ‘παιρνα τους δρόμους, έστω και ψάχνοντας…! γιατί ούτε Τροία υπήρχε πια, ούτε δικός μου στο Ίλιον… όσοι απομείνανε παραπατάνε ακόμα μ’ ένα μπόγο στη ράχη… ζητιανεύουνε για να φάνε, τρυπώνουνε με φόβο ψυχής μέσα σε στάβλους για να κοιμηθούνε… όσοι αποκάνουνε ξαπλώνουν και πεθαίνουν στην άκρη του δρόμου… οι υπόλοιποι τους θάβουν όπως όπως και ξαναπερπατούν ώσπου να ξανασταθούν να θάψουν κι άλλους… οι δρόμοι που όλοι οδηγούσανε στην Τροία γίνανε δρόμοι για να φεύγεις… τώρα αν θες να βρεις τα ίχνη της, ψάχνε για πρόσφυγες που τους ακολουθούν κοράκια, και για σταυροδρόμια που στέκουνε μαυροντυμένες γυναίκες και ρωτάνε, μην είδες έναν άντρα έτσι, ένα κορίτσι έτσι, ένα παιδί έτσι…»

(Ακούγονται όργανα, τραγούδια και φωνές από γλεντοκόπους που περνούν απ’ έξω – όχι πολύ κοντά.)…