...............................................................
Ατέλεια και ανεκτικότητα
από τον φίλο στο fb Ίππο Υψαύχη (Θάνο Κωτσόπουλο) (facebook, 6.2.2022)
Υπάρχει φιλοσοφία για τη σημασία και την αξία της ατέλειας;
Ναι, μα ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε (συγνώμη για το κλισέ).
Το ατελές εξετάστηκε από έναν εκ των θεμελιωτών του εβραϊκού διαφωτισμού του 18ου αιώνα, τον φιλόσοφο Μωυσή Μέντελσον.
Στο ανθρώπινο ατελές που αποτελεί κάθε όριο προσπάθειας οφείλεται η κατανόηση της αξίας μας, η απόδειξη ότι υπάρχουμε μέσω του αγώνα μας για δημιουργία.
Στο θεμέλιο της ατέλειας στηρίζεται και η ανεκτικότητα, η επίγνωση ότι δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα, ότι πάντα υπάρχει πιθανότητα ο άλλος να διαθέτει αυτό που σ' εμένα λείπει.
Στον κόσμο της πολλαπλότητας, όπως αυτός στον οποίο ζούμε, δεν μπορεί να υπάρξει τελειότητα, διότι κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε αρμονία, ενώ, κατά τον Μέντελσον, υπάρχει μόνο ενότητα.
Η έλλειψη τελειότητας δεν αποτελεί μια πρόφαση αλλά τη βαθύτερη μοίρα της ύπαρξης και της συνύπαρξης.
Σκέφτομαι τώρα, αν υπήρχε έστω ένα μόνο κομματάκι αυτής της σκέψης και στον τρόπο που διαμορφώνουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και στον τρόπο που συγκροτούμε τις ιδεολογικές ταυτίσεις μας κάτι δεν θα κερδίζαμε σε ανεκτικότητα για τον πολιτικά ή και κομματικά “Ξένο” γύρω μας και κάτι θα μάθαινε η δική μας ατέλεια από τη δική του;
Αλλά όπως και με όσα επικρατούσαν στη Γερμανία εκείνης της εποχής, όταν η ανεκτικότητα των προτεσταντών απέναντι στις εβραϊκές κοινότητες παρεχόταν μόνο “επί μεταστροφή”, ή έστω, εφόσον ομολογούσαν ότι η εβραϊκή θρησκεία είναι κατώτερη από τη χριστιανική, έτσι και με τη σύγχρονη πολιτική ανεκτικότητα. Παρέχεται μόνο υπό όρους ανοικτών ή κρυφών αποκηρύξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου