...............................................................
Είμαι ένα χωράφι ανεστραμμένο
Μπρος χώμα πίσω ουρανός
Ενώ σαρώνω τα φύλλα του φθινοπώρου αναχωρώ
Και πάλι παρίσταμαι
Στον πρώτο μου τοκετό στον εκατοστό μου θάνατο
Αναχωρώ στο άκτιστο δρομάκι
Και τα πλακάκια του σπιτιού χαμογελούν
Στη σκούπα στα φύλλα στο χρονοβόρο τώρα
Δεν ξέρω
Ο, τι δεν κατέχω πουλί μες στα μαλλιά τώρα με κελαηδει
Μου λέει
Πάνω και κάτω
Ένα χωράφι
Κι η ρίζα ένα κέντημα ερέβους
Γεωργία Δεληγιαννοπούλου
Από το blog http://boukalistithalassa.blogspot.com, 12.11.2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου