"ΘΑΛΕΡΟ ΔΑΚΡΥ" ποίημα του Παντελή Μπουκάλα (περιοδικό Νέο Επίπεδο, τ. 52/1, Απρίλιος 2019)

 ...............................................................

Παντελής Μπουκάλας

(γ. 1957)

ΘΑΛΕΡΟ ΔΑΚΡΥ

Ποτέ δεν προλαβαίνεις
Δεν ζεις υπολογίζοντας τον θάνατο
Το μερτικό του χρόνου σου το διανύεις σαν αθάνατος
Και σαν αθάνατους μετράς τους γύρω σου
- τους μέσα σου
Ώστε θα προλάβεις
Έτσι λες
Έτσι πιστεύεις
Αλλά ποτέ δεν προλαβαίνεις
Μένει ανεπίδοτη η πλούσια αγάπη
Και αμετάδοτη αμετάφραστη αμετάγραφη σε κονιορτοποιεί
Και πρέπει έπειτα τη σκόνη να συνάξεις
παντού όπου σκορπίστηκε
Να κλάψει πάνω της, πολύ να κλάψεις
Θαλερό το δάκρυ σου να τρέξει αντρόπιαστο
Πηλός η σκόνη
Κι εσύ να πλάθεις να εφευρίσκεις πρόσωπα
- πώς θα 'τανε μετά, πώς θα 'ταν αν
Άοπλος να πολεμάς ν' αρνιέσαι
πως έλαβαν μορφή οριστική πανέμορφη
απαράδεκτα πανέμορφη ανεπιθύμητη
όταν ο χρόνος πάγωσε
τα πάγωσε

Ώστε θεός
Θεός; Μα ναι.
Αν βέβαια θεώνεται όποιος δικαιούται το πιο ανθρώπινο δικαίωμα
τον μέγα πόνο του θανάτου.